Zmiana przepisów prawa określających zasady obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy pracowników służb mundurowych nie narusza prawa do ekwiwalentu ustalonego przez Trybunał Konstytucyjny i nie wpływa na wcześniej wypracowane przez sądy wykładnie tych przepisów.

W sprawach dotyczących wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy policjantom zwolnionym ze służby przed wprowadzeniem zmian w ustawie o Policji, stosuje się nowe przepisy w sposób, który nie narusza zasad konstytucyjnych, uwzględniając orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego dotyczące ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, przy zachowaniu zasady ekwiwalentności

W pojęciu 'zasad ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy', wynikających z art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, nie mieści się 'wysokość ekwiwalentu pieniężnego za 1 dzień niewykorzystanego urlopu', lecz normy prawne kształtujące ogólnie zakres prawa do urlopu i w konsekwencji prawa do ekwiwalentu, nie dotyczą jednak metody jego obliczania.

W przypadku ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy, 'zasady' oznaczają ogólne normy prawne determinujące prawo do urlopu i do ekwiwalentu, a nie konkretną metodę obliczania wysokości tego ekwiwalentu.

Przy wykładni przepisów prawa dotyczących obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, organy administracji oraz sądy są zobowiązane uwzględnić wyrok Trybunału Konstytucyjnego stwierdzający niekonstytucyjność stosowanego przelicznika 1/30 w kontekście ochrony prawa do urlopu, dokonując interpretacji w sposób, który nie narusza konstytucyjnych zasad i gwarancji.

Interpretacja przepisów prawa musi uwzględniać nie tylko literalne znaczenie tekstu ustawy, ale także cel ustawodawcy oraz orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, aby zagwarantować konstytucyjność i prawidłowe zastosowanie prawa, w tym przypadku dotyczącego zasad obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop.

Instytucje systemu rozwoju, realizujące zadania publiczne poprzez zarządzanie majątkiem publicznym lub wykonywanie zadań powierzonych przez organy administracji, są zobowiązane do udostępniania informacji publicznej, gdyż działają w sferze funkcji publicznych analogicznie do organów administracji publicznej.

Przepisy o charakterze intertemporalnym dotyczące obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy powinny być interpretowane z uwzględnieniem wyroków Trybunału Konstytucyjnego oraz konstytucyjnej zasady powszechnej mocy obowiązującej tych wyroków, co implikuje wyłączenie zastosowania niekonstytucyjnych współczynników obliczeniowych, ustanowionych w ustawach przed

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, osoba uprawniona może wybrać tylko jedno z tych świadczeń, a prawo do świadczenia pielęgnacyjnego ustala się od miesiąca, w którym wpłynął wniosek.

W ocenie wpływu instalacji radiokomunikacyjnych na środowisko decydująca jest analiza równoważnej mocy promieniowanej izotropowo wyznaczanej dla pojedynczej anteny, nie zaś sumowanie mocy z kilku anten wchodzących w skład instalacji.

W procesie interpretacji przepisów dotyczących zasad ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy niezbędne jest odróżnienie ogólnych norm prawnych kształtujących prawo do urlopu i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop od przepisów szczegółowych definiujących metody obliczania jego wysokości.

Decyzja administracyjna naruszająca prawa obowiązujące w momencie wydania w sposób nieuzasadniony formalnie, ale nie rażąco i nie wywołująca negatywnych skutków społeczno-ekonomicznych, nie może zostać uznana za nieważną z mocy prawa nawet po wielu latach od wydania.

Zasada jawności gospodarowania środkami publicznymi musi być bezwzględnie przestrzegana przez każdą jednostkę dysponującą publicznymi środkami finansowymi, co obejmuje także informacje o wynagrodzeniach finansowanych z tych środków, niezależnie od ich charakteru.

Przy rozpatrywaniu wniosku o wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., jeżeli wnioskodawcy są stronami postępowania wznowieniowego, organy postępowania są obowiązane umożliwić im wgląd do akt sprawy w celu umożliwienia wykazania istnienia interesu prawnego, a ich niewykazanie przy naruszeniu zasad procedury administracyjnej prowadzi do nieważności decyzji.

Dokument wytworzony przez podmiot prywatny w procesie realizacji zadania publicznego finansowanego ze środków publicznych może być traktowany jako dokument wewnętrzny niepodlegający udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, jeżeli jest to propozycja wymagająca akceptacji organu publicznego i nie stanowi części zewnętrznie prezentowanego procesu decyzyjnego.

Właściwe ustalenie prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane jest kluczowe dla oceny legalności wykonanych robót budowlanych i nie może być podważane bez wyraźnych dowodów na brak takiego prawa; niedopuszczalne jest również automatyczne traktowanie odstępstw w parametrach technicznych obiektu budowlanego jako istotnych w świetle art. 50 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego bez analizy specyficznych

1. Użyty w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2007 r., Nr 19 poz. 115 ze zm.) zwrot „zjazd istniejący” obejmuje nie tylko zjazdy wybudowane po uzyskaniu, w drodze decyzji administracyjnej, zezwolenia zarządcy drogi na lokalizację zjazdu lub przebudowę zjazdu i po uzyskaniu pozwolenia na budowę, ale również zjazdy, które z uwagi na datę ich powstania nie były

W przypadku nieruchomości, które były zabudowane budynkami wielorodzinnymi i które zostały przekazane na własność Skarbu Państwa, nie przysługuje odszkodowanie za ich drugą część, jeśli nie zostały one włączone do wcześniejszej decyzji odszkodowawczej, a ich zabudowa wielorodzinna wykluczała możliwość przeznaczenia pod zabudowę jednorodzinną zgodnie z ówcześnie obowiązującymi planami zagospodarowania