W postępowaniu rozgraniczeniowym koszty związane z tym procesem ponoszone są równomiernie przez wszystkich właścicieli nieruchomości sąsiadujących, niezależnie od wyników postępowania i zgodnie z obiektywnym interesem prawnym każdej ze stron w jasnym i bezspornym ustaleniu granic własności.

W przypadku zakończonych robót budowlanych, adresatem decyzji o nakazie rozbiórki obiektu budowlanego, wydanej na podstawie przepisów Prawa budowlanego, powinien być właściciel lub zarządca obiektu, nawet jeśli nie był on inwestorem tych robót budowlanych.

Posiadanie prawa zarządu nieruchomością w dniu 5 grudnia 1990 r. jest niezbędnym warunkiem stwierdzenia nabycia prawa użytkowania wieczystego w trybie art. 200 ustawy o gospodarce nieruchomościami; brak konkretnego dokumentu potwierdzającego takie prawo wyklucza możliwość stwierdzenia nabycia prawa użytkowania wieczystego z mocy prawa przez państwowe jednostki organizacyjne.

Zastosowanie przepisów dotyczących procedur administracyjnych i sytuowania otworów okiennych w granicach nieruchomości wymaga przedstawienia przez strony niezbitych dowodów legalności wykonanych robót; brak takich dowodów skutkuje potwierdzeniem decyzji organów nadzoru budowlanego o przywróceniu stanu poprzedniego.

W sytuacji, gdy skarżący występuje o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego jako rolnik, istotnym jest potwierdzenie faktycznego zaprzestania prowadzenia gospodarstwa rolnego oraz wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zaprzestaniem tejże działalności a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną.

W ocenie legalności decyzji administracyjnej dotyczącej odszkodowania za nieruchomość przejętą na rzecz gminy, niezbędna jest dokładna analiza okoliczności zawarcia porozumień między stronami i rzeczywistych intencji wynikających z treści takich umów, w tym zrozumienie jakie świadczenia i obowiązki zostały na ich mocy wzajemnie przez strony przyjęte.

Negatywny wynik egzaminu sprawdzającego kwalifikacje kierowcy jest wiążącą przesłanką do cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami, a organ administracyjny nie posiada luzu decyzyjnego w przypadku zaistnienia tej okoliczności, przewidzianej w przepisach.

Zaniedbanie przez organ planistyczny uwzględnienia stanowiska właściwego organu wojskowego, wskazującego na konieczność wprowadzenia całkowitego zakazu zabudowy w strefie ochronnej terenu zamkniętego, jest istotnym naruszeniem zasad sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz powodem do stwierdzenia nieważności uchwały w tej części.

Do stwierdzenia nabycia własności nieruchomości przez jednostkę samorządu terytorialnego na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, konieczne jest niebudzące wątpliwości wykazanie zarówno faktu zajęcia danej nieruchomości pod drogę publiczną, jak i władania nią przez jednostkę samorządu terytorialnego na dzień 31 grudnia 1998 r.

Podział nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, który nie został przeprowadzony zgodnie z art. 93 ust. 3b ustawy o gospodarce nieruchomościami, polegający na przebiegu granic wydzielonych działek gruntu wzdłuż pionowych płaszczyzn ścian oddzielenia przeciwpożarowego, jest niezgodny z prawem, nawet jeżeli byłby zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku wyceny nieruchomości wywłaszczonych pod drogę publiczną dopuszczalne jest stosowanie danych z transakcji nieruchomościami drogowymi jako dowodu w sprawie, przy czym dokonana ocena operatu szacunkowego przez organy administracji musi uwzględniać zgodność z przepisami dotyczącymi metody wyceny oraz bezstronną i fachową wiedzę specjalistyczną rzeczoznawcy majątkowego.

Statut powiatowej jednostki organizacyjnej, której zadania mają charakter publiczny i adresowane są nie tylko do podmiotów organizacyjnych wewnętrznych, ale również do szerokiej społeczności lokalnej, stanowi akt prawa miejscowego i podlega obowiązkowi publikacji w odpowiednim dzienniku urzędowym.

W sytuacji, gdy czas dojazdu do miejsca pełnienia służby policjanta z jego miejsca zamieszkania przekracza 2 godziny, miejscowość ta nie jest uznawana za 'miejscowość pobliską' w rozumieniu art. 88 ust. 4 ustawy o Policji, co skutkuje brakiem prawa do zwrotu kosztów dojazdu na podstawie art. 93 ust. 1 tej ustawy, nawet jeśli krótszy czas dojazdu możliwy jest z innego przystanku znajdującego się poza