W przypadku konieczności wykonania robót budowlanych w ramach postępowania naprawczego przy obiekcie wpisanym do rejestru zabytków, niezbędne jest uzyskanie pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków, a brak takiego pozwolenia stanowi podstawę do uchylenia decyzji administracyjnej.

Ocena prawidłowości decyzji organu administracji publicznej w zakresie udzielania ochrony międzynarodowej wymaga przeprowadzenia wszechstronnej analizy zgromadzonego materiału dowodowego oraz właściwej interpretacji pojęcia 'poważnej krzywdy' w kontekście przesłanek udzielenia takiej ochrony, a zarzuty formalne i materialne co do trafności takiej oceny nie mogą opierać się na pobieżnej argumentacji

W sprawach administracyjnych interes prawny skarżącego i wspólnoty mieszkaniowej jest identyczny, gdy oddziaływanie planowanej inwestycji na lokal skarżącego nie różni się od oddziaływania na cały budynek wspólnoty i nie wprowadza ograniczeń dla zagospodarowania tego lokalu, przez co nie można mówić o zindywidualizowanym interesie prawnym skarżącego odmiennym od interesu wspólnoty.

Na etapie ustalania warunków zabudowy nie jest wymagane badanie stosunków własnościowych odnośnie nieruchomości mających zapewnić dostęp do drogi publicznej, gdyż decyzja warunków zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Kwestie własnościowe są rozpatrywane na etapie postępowania o udzielenie pozwolenia na budowę.

W sytuacji, gdy bez uzyskania wymaganego pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków wykonano przy zabytku wpisanym do rejestru czynności objęte art. 36 ust. 1 pkt 10 i pkt 11 u.o.z., organ ma obowiązek wydać decyzję nakazującą przywrócenie zabytku do stanu poprzedniego bądź doprowadzenie go do jak najlepszego stanu, co stanowi realizację funkcji restytucyjnej przepisów ustawy o ochronie zabytków

Stosowanie postępowania naprawczego na podstawie art. 50-51 Prawa budowlanego jest dopuszczalne nawet w sytuacji, gdy istnieje ważna decyzja o pozwoleniu na użytkowanie, pod warunkiem, że celem postępowania jest zapewnienie zgodności realizacji obiektu budowlanego z obowiązującymi wymogami prawnymi dotyczącymi bezpieczeństwa i ochrony środowiska.

Postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej służy badaniu określonych przesłanek nieważności i nie obejmuje ponownego rozpatrywania sprawy w całości; wszelkie zastrzeżenia co do prawidłowości wykładni przepisów prawa nie mogą stanowić rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., chyba że naruszenie prawa jest oczywiste i nie podlega procesowi wykładni.

Decyzja organu odwoławczego w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej powinna wynikać z dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i należytej oceny materiału dowodowego, przy czym jednorazowe zdarzenie nagannego charakteru, nie spełniające przesłanek tortur, nieludzkiego lub poniżającego traktowania, nie uzasadnia nadania statusu uchodźcy czy udzielenia ochrony uzupełniającej.