Do robót budowlanych i obiektów budowlanych, które nie wymagają uzyskania pozwolenia na budowę i nie są objęte obowiązkiem zgłoszenia mogą być stosowane przepisy art. 50 ust. 1 pkt 2 lub pkt 4 in fine ustawy Prawo budowlane, a także art. 51 ust. 7 tej ustawy, jeżeli roboty budowlane zostały wykonane w sposób, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2 lub pkt 4 in fine.

Pojęcia "ograniczeń w zagospodarowaniu terenu" w rozumieniu art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego nie można zawężać do samych tylko "ograniczeń zabudowy" tego terenu i w konsekwencji w zbyt wąsko określonym zakresie prowadzić analizę na tle art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego.

Skarga na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. nie ma charakteru actio popularis - podstawą zaskarżenia jest niezgodność uchwały z prawem i równocześnie naruszenie przez nią konkretnie rozumianych interesów lub uprawnień konkretnego obywatela lub ich grupy bądź wreszcie innego podmiotu, który jest mieszkańcem danej gminy lub jest z tą gminą związany prawnie w inny sposób (np. jest właścicielem nieruchomości

Sprawa ze skargi funkcjonariusza, którego stosunek służbowy wygasł na podstawie art. 170 ust. 1 pkt 1 p.w.KAS podlega właściwości sądów administracyjnych z tego powodu, że jest załatwiana poprzez wydanie decyzji, o jakiej mowa w art. 276 ust. 2 ustawy o KAS i przy zastosowaniu kryteriów z art. 165 ust. 7 p.w.KAS.

Kara pieniężna przewidziana w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego jest karą administracyjną, co oznacza że jej wymierzenie stanowi prostą konsekwencję zaistnienia określonych w art. 26 ust. 1 ustawy okoliczności. Podstawą zastosowania sankcji w postaci administracyjnej kary pieniężnej jest wyłącznie obiektywny fakt naruszenia prawa. Podstawową przesłanką

Brak wymaganej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest naruszeniem w zakresie określonym w art. 35 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego, co uprawnia organ administracji architektoniczno - budowlanej do zastosowania art. 35 ust. 3 powołanej ustawy.