Naczelny Sąd Administracyjny dokonuje kontroli bezpośrednio zaskarżonego wyroku, a nie zaskarżonej decyzji. Uzasadnienie wyroku Sądu pierwszej instancji oparto na krótkiej relacji podjętych przez organ czynności wraz z ogólnikową oceną, mogącą w zasadzie stanowić uniwersalną wypowiedź adekwatną do innych spraw podatkowych obejmujących kwestie dowodowe.

Dla wystąpienia skutku z art. 70 § 6 pkt 1 O.p. konieczne jest aby podatnik został poinformowany, że przedawnienie nie następuje, bo jego bieg został zawieszony w związku z wszczęciem postępowania karnoskarbowego.

Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej oznacza, że jest on władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Ze względu na ograniczenia wynikające z przywołanych regulacji prawnych, Naczelny Sąd Administracyjny nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich, ani w inny sposób korygować

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. jako samodzielna podstawa skargi kasacyjnej może jednak okazać się skuteczny, jeżeli sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wydanego orzeczenia pominie jeden z elementów ujętych w tym przepisie lub nie wskaże, w jaki sposób przyjął stan faktyczny, na którym oparł rozstrzygnięcie.

Równość i powszechność opodatkowania, a także treść art. 190 ust. 3 Konstytucji - w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego - przemawiają za stosowaniem art. 20 ust. 8 u.p.d.o.f. w okresie odroczenia utraty jego mocy obowiązującej, chyba że wcześniej przepis ten zostanie uchylony przez ustawodawcę.

Podjęcie się przewozu pomimo braku wiedzy, że pojazd nie narusza dopuszczalnych norm dotyczących rzeczywistej masy całkowitej samochodu ciężarowego świadczy o niedochowaniu należytej staranności i nie pozwala na uwolnienie go od odpowiedzialności za przejazd pojazdem nienormatywnym.

W orzecznictwie NSA przyjmuje się, iż stroną postępowania w przedmiocie umieszczenia reklamy w pasie drogowym, a zatem obowiązanym do uzyskania stosownej decyzji zarządcy drogi jest właściciel danej reklamy. On jest w tym zakresie podmiotem stosunku publicznoprawnego w relacjach z organem administracji publicznej. To właściciel reklamy umieszczonej w pasie drogowym bez zgody zarządcy drogi jest biernie

Nabycie wierzytelności w imieniu własnym i na własne ryzyko, w sytuacji gdy cena za wierzytelności ustalona została poniżej ich wartości nominalnej i odzwierciedla ich rzeczywistą wartość z chwili sprzedaży, nie może być traktowana jako odpłatna usługa ściągania długów, stwierdzając w odniesieniu do takiej czynności, że wnioskodawcy nie przysługuje żadne wynagrodzenie i nie podlega ona w związku z

Podjęcie się przewozu pomimo braku przekonania, że pojazd nie narusza dopuszczalnych norm świadczy o niedochowaniu należytej staranności i nie pozwala na uwolnienie przewoźnika od odpowiedzialności za przejazd pojazdem nienormatywnym.

W konkretnym stanie faktycznym może okazać się, iż to nie właściciel obiektu powinien być podmiotem kary pieniężnej wymierzonej za samowolne zajęcie pasa drogowego. Chodzi w szczególności o sytuację, gdy zostanie wykazane, że osobą, która faktycznie dokonała zajęcia pasa drogowego przez umieszczenie określonego obiektu, jest osoba inna niż właściciel tego obiektu, a okoliczności sprawy nie pozwalają

Dokumentacja projektowa i założenia przyjęte w niej przez inwestora i projektanta podlegają szczegółowej analizie i krytycznej weryfikacji także w zakresie dotyczącym prawidłowości wyznaczenia obszaru oddziaływania obiektu przez organ administracji architektoniczno- budowlanej w toku postępowania w sprawie pozwolenia na budowę.

Do kontroli subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany przepis prawa materialnego można zatem przejść dopiero wówczas, gdy okaże się, że stan faktyczny przyjęty w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo nie został skutecznie podważony.

W orzecznictwie sądowym przyjmuje się zgodnie, że zarzut dotyczący naruszenia tego przepisu może być uzasadniony jedynie wówczas, gdy uzasadnienie wyroku sądu zawiera braki w zakresie elementów w tym przepisie określonych, które uniemożliwiają przeprowadzenie instancyjnej kontroli tego orzeczenia. Za pomocą tego zarzutu nie można skutecznie podważyć stanowiska Sądu co oceny stanu faktycznego sprawy

Równość i powszechność opodatkowania, a także treść art. 190 ust. 3 Konstytucji - w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego - przemawiają za stosowaniem art. 20 ust. 8 u.p.d.o.f. w okresie odroczenia utraty jego mocy obowiązującej, chyba że wcześniej przepis ten zostanie uchylony przez ustawodawcę.

Nowelizacja przepisów o pobieraniu w Polsce podatku od dochodów nierezydentów miała tylko charakter precyzujący. Przed zmianą było tak jak obecnie.

Fundusz inwestycyjny działający w państwie, z którym Polska dopiero co zyskała możliwość wymiany informacji podatkowych, nie ma co liczyć na zwolnienie z CIT za wcześniejsze okresy.