Zakresem rozpoznania sprawy sądowoadministracyjnej była zgodność z prawem postanowienia o uchyleniu postanowienia o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania w sprawie zatwierdzenia projektu zagospodarowania terenu i udzielenia pozwolenia na budowę.

Jak przyjęto w orzecznictwie, wydanie decyzji o umorzeniu postępowania z tego powodu, że nowy wniosek został oparty na tych samych podstawach, wymaga dodatkowo stwierdzenia, iż sytuacja w kraju pochodzenia wnioskodawcy nie zmieniła się.

Skarga kasacyjna została oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisu prawa materialnego, tj. art. 3 ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo budowlane. Nie został zakwestionowany stan faktyczny co do budowy nowego budynku przez postawienie zarzutu naruszenia przepisów postępowania, których naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Z uwagi na zawarcie w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia zarówno przepisów postępowania, jak i prawa materialnego, w pierwszej kolejności należy rozpoznać te pierwsze, ponieważ dopiero po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy, albo nie został dostatecznie podważony, można przejść do skontrolowania procesu subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany

Dopóki decyzja administracyjna pozostaje w obrocie prawnym, dopóty podlega ona wykonaniu, skoro przepisy prawa administracyjnego i procedury administracyjnej, w tym procedury egzekucyjnej w administracji, nie stanowią o zaniechaniu wykonania ostatecznej decyzji administracyjnej w omawianym zakresie. Wszelkie obowiązki, nałożone decyzją administracyjną, podlegają bowiem wykonaniu niezależnie od upływu

Instytucja wznowienia postępowania ma charakter nadzwyczajny, gdyż dotyczy kontroli prawidłowości wydanej decyzji ostatecznej. Pod pojęciem decyzji ostatecznych rozumieć należy w myśl art. 16 § 1 k.p.a. decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Wznowienie postępowania może nastąpić w sprawach zakończonych rozstrzygnięciem ostatecznym

Sąd jest obowiązany rozpatrzyć sprawę ponownie, stosując się do oceny prawnej zawartej w uzasadnieniu wyroku. Przez ocenę prawną rozumie się powszechnie wyjaśnienie istotnej treści przepisów prawnych i sposobu ich stosowania w rozpoznawanej sprawie, natomiast konsekwencją oceny prawnej są wskazania co do dalszego postępowania zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dotyczą one sposobu działania

Gdyby celem ustawodawcy było osiągnięcie stanu polegającego na tym, że osoba, która objęła mandat radnego jedynie faktycznie nie będzie wykonywać funkcji ławnika nakaz zrzeczenia się tej funkcji byłby zbędny. Obowiązek zrzeczenia się funkcji objętej zakazem łączenia, którą radny pełnił, przed dniem wyborów ma charakter absolutny, nie ma znaczenia fakt faktycznego niewykonywania czynności w ramach pełnionej

Naruszenie przepisów postępowania może polegać w szczególności na niedopełnieniu wynikających z tych przepisów obowiązków organu lub uniemożliwieniu stronie skorzystania z przysługujących jej uprawnień procesowych, albo błędnej wykładni tych przepisów.

Z dyspozycji normy wynika, że oddalenie skargi kasacyjnej jest następstwem uznania jej przez sąd za bezzasadną. Skarga kasacyjna jest bezzasadna także wówczas gdy samo orzeczenie jest zgodne z prawem, a błędne jest jedynie jego uzasadnienie w całości lub części.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie budzi wątpliwości dopuszczalność poczynienia ustaleń na podstawie dowodów przeprowadzonych w innym postępowaniu administracyjnym, jeśli tylko zawierają informacje o okolicznościach relewantnych dla sprawy.

Od "dokumentów urzędowych" w rozumieniu art. 6 ust. 2 u.d.i.p. odróżnia się "dokumenty wewnętrzne" służące wprawdzie realizacji jakiegoś zadania publicznego, ale nie przesądzające o kierunkach działania organu. Dokumenty takie służą wymianie informacji, zgromadzeniu niezbędnych materiałów, uzgadnianiu poglądów i stanowisk. Mogą mieć dowolną formę, nie są wiążące, co do sposobu załatwienia sprawy, nie

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wątpliwości dotyczące statusu strony w postępowaniu administracyjnym należy rozstrzygać na korzyść podmiotu, który zabiega o taki status także po to by nie kreować kolejnych postępowań nadzwyczajnych w tej samej sprawie.

Istota sporu sprowadza się zaś do tego, że organy w postanowieniu o odmowie wszczęcia postępowania oparły się na rozważaniach o charakterze materialnoprawnym, a nie na rozważaniach o charakterze formalnym.

Organ nie może dokonywać jakichkolwiek zmian, np. w zakresie lokalizacji, przebiegu oraz planowanych parametrów technicznych konkretnej inwestycji. Niedopuszczalna jest również ocena racjonalności czy słuszności koncepcji przedstawionej przez inwestora, miałaby ona charakter pozaprawny. Rolą orzekającego w sprawie organu jest sprawdzenie kompletności wniosku w świetle wymogów ustawowych oraz czy koncepcja

Orzekanie "na podstawie akt sprawy" oznacza, że sąd przy ocenie legalności zaskarżonej decyzji bierze pod uwagę okoliczności, które z akt tych wynikają i które legły u podstaw jej wydania, a przepis art. 133 § 1 P.p.s.a. nie może służyć kwestionowaniu ustaleń i oceny ustalonego w sprawie stanu faktycznego.

Skarga wniesiona w związku z treścią decyzji organu pierwszej instancji, w terminie przewidzianym w ustawie do złożenia odwołania, podlega rozpatrzeniu jako odwołanie od tej decyzji.

Organy pomocy społecznej są upoważnione do limitowania rozmiaru przyznawanych świadczeń z uwagi na ograniczone środki finansowe, a nawet odmowy udzielenia pomocy społecznej, gdyż posiadane fundusze muszą rozdzielać pomiędzy stale rosnącą liczbę osób wymagających wsparcia. Muszą dokonywać gradacji wagi zgłaszanych przez takie osoby potrzeb. W ramach pomocy społecznej nie jest możliwe zaspokojenie wszystkich