W orzecznictwie i doktrynie ukształtował się pogląd, zgodnie z którym odpowiednie stosowanie przepisów prawa nie jest czynnością jednolitą, gdyż można wyróżnić sytuacje, gdy przepisy prawa mogą być stosowane bez żadnych zmian w ich dyspozycji, przypadki, gdy przepisy, które mają być stosowane wymagają określonych modyfikacji oraz sytuacje, w których określone przepisy nie mogą być w ogóle stosowane

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym jednolicie przyjmuje się, że oświadczenie przewidziane w art. 32 ust. 4 pkt 2 Prawa budowlanego jest środkiem dowodowym, o którym mowa w art. 75 § 2 K.p.a. Podlega ono ocenie organów administracji na zasadach i w trybie wskazanym w Kodeksie postępowania administracyjnego. Oświadczenie to może zostać skutecznie zakwestionowane w postępowaniu administracyjnym o

Sąd administracyjny powinien prawidłowo i jednoznacznie ustalić – bazując na aktach administracyjnych – stan faktyczny sprawy, w oparciu o który ustali stan prawny, dokona subsumpcji i wyda rozstrzygnięcie. Jeżeli akta administracyjne nie pozwalają ustalić jednoznacznie stanu faktycznego sprawy to albo są nieprawidłowo skompletowane przez Sąd, albo postępowanie organu nie zostało przeprowadzone w sposób

Ograniczając pewną sferę wolności konstytucyjnej obywatela, przepis ustawy musi czynić to w sposób, który przede wszystkim nie naruszy jej istoty i nie spowoduje zachwiania relacji konstytucyjnego dobra, które jest ograniczane (prawa do informacji publicznej). Regulacja taka winna być także adekwatna do celu, jaki temu ograniczeniu przyświeca (np. ochrona prywatności). Przy czym cel ten musi być również

W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalił się pogląd, że opuszczenie miejsca stałego pobytu musi mieć charakter dobrowolny w tym znaczeniu, że nie może być wynikiem bezprawnego działania osób trzecich.

Przytoczone w skardze kasacyjnej przyczyny wadliwości prawnej zaskarżonego wyroku determinują zakres kontroli dokonywanej przez Sąd drugiej instancji, który w odróżnieniu od wojewódzkiego sądu administracyjnego nie bada całokształtu sprawy, lecz tylko weryfikuje zasadność zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej.

Prawo do rekompensaty przyznaje się jako całość za utratę konkretnego mienia wszystkim uprawnionym, którzy spełniają wymogi ustawowe. Jest to prawo wspólne dla wszystkich uprawnionych. W przypadku wielu uprawnionych, których wnioski są zasadne, każdy z nich otrzymuje stosowną część (według udziału we współwłasności lub udziału spadkowego), a nie oddzielne prawo do rekompensaty.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowadministarcyjnym, wnioski urzędów likwidacyjnych zgłaszane do organów właściwych do ich rozpatrzenia, niemające żadnego oparcia w wyrażonej przez właścicieli zgodzie na takie działania, nie mogą wywoływać skutków określonych w art. 7 ust. 1 i 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy.

Zgodnie z utrwalonym od szeregu lat orzecznictwem sądowoadministracyjnym, prowadzenie postępowania z udziałem osoby nieżyjącej a także wydanie w stosunku do niej decyzji administracyjnej dowodzi, że decyzja taka została wydana z rażącym naruszeniem prawa.

Europejskie prawo zamówień publicznych zmierza do zapewnienia swobody przepływu usług i zagwarantowania wolnej konkurencji na tym rynku. Jak podkreślał w swoich orzeczeniach TSUE, dla zastosowania prawa zamówień publicznych wystarczające jest zawarcie umowy przez instytucję zamawiającą z podmiotem od niej niezależnym, to wyprowadzenie kontraktu na zewnątrz otwiera możliwość konkurowania przez wykonawców

Należy przyjąć, że każdy dzień z okresu publicznego obwieszczenia jest prawnie doniosły, w tym także ostatni. Powoduje to, że dniem publicznego ogłoszenia, o którym mowa w zdaniu drugim art. 49 k.p.a., jest ostatni dzień z okresu publicznego ogłoszenia. Takie stanowisko jest przyjmowane, aczkolwiek nie jednolicie, w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Jeżeli uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Wykorzystując reguły wykładni systemowej i funkcjonalnej trzeba przyjąć, że stosowanie normy w drugim zakresie odniesienia, chociaż odpowiednie, powinno nastąpić w sposób najbardziej zbliżony do tego, w jakim funkcjonuje ona w pierwszym zakresie.

Co do zasady opuszczenie dotychczasowego miejsca pobytu powinno być wynikiem dobrowolnej decyzji osoby zameldowanej. Jednakże w pewnych przypadkach wola osoby zameldowanej nie ma wpływu na wydanie decyzji o wymeldowaniu z pobytu stałego. Taka sytuacja wystąpi w przypadku eksmisji, kiedy to wolę opuszczenia miejsca zameldowania zastępuje orzeczenie wydane przez sąd oraz w przypadku skazania tej osoby

Pod pojęciem posiadacza odpadów na gruncie ustawy o odpadach rozumie się wytwórcę odpadów lub osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej będące w posiadaniu odpadów; domniemywa się, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na nieruchomości.

Kluczowym dla pozytywnego uwzględnienia wniosku strony jest pojęcie szczególnych okoliczności. Termin ten to nie jest zdefiniowany ustawowo a zatem interpretacja tej instytucji prawnej należy do organu orzekającego. Podkreślić przy tym wypada, że pojęcie to doczekało się bogatego orzecznictwa, które jednak odnosiło się zawsze przede wszystkim do stanu faktycznego, w którym był wydawany konkretny wyrok

Z zasadą res iudicata mamy do czynienia wówczas, gdy wydana zostaje decyzja rozstrzygająca sprawę co do jej istoty albo w inny sposób kończąca sprawę, natomiast postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania wydane na etapie przedjurysdykcyjnym nie korzysta z powagi rzeczy osądzonej.

Przyjmuje się, że o bezczynności organu administracji możemy mówić wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadząc postępowanie, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu, czy też nie podejmuje innej stosownej czynności. Dla uznania bezczynności organu konieczne