Każda decyzja administracyjna lub postanowienie wydane w sprawie z zakresu administracji publicznej przez uprawniony do tego organ administracji, działający w granicach prawa, korzysta z domniemania prawidłowości.

Podmiot zainteresowany otrzymaniem informacji, znajdując ją w BIP, posiada pewność co do tego, że zamieszczona nim informacja jest prawdziwa i aktualna. Dlatego też zamieszczenie informacji publicznej w BIP zwalnia podmiot zobowiązany od konieczności udzielenia jej na wniosek. W takiej sytuacji wystarczy tylko odesłanie wnioskodawcy do właściwego BIP.

Stawiając zarzut naruszenia prawa materialnego należy wykazać, na czym polegała dokonana przez sąd pierwszej instancji błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie przepisu oraz jaka powinna być wykładnia prawidłowa lub jakie powinno być właściwe zastosowanie przepisu prawa materialnego. Podobnie przy naruszeniu prawa procesowego należy przywołać przepisy tego prawa naruszone przez sąd, wskazać na

Samo stwierdzenie naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego nie jest podstawą uchylenia kontrolowanej decyzji, lecz sąd musi dojść do wniosku, że dostrzeżone uchybienie miało wpływ na wynik sprawy (w przypadku naruszenia prawa materialnego), bądź mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (w przypadku naruszenia przepisów postępowania).

Nadużycie prawa dostępu do informacji publicznej polega na próbie skorzystania z tej instytucji dla osiągnięcia celu innego niż troska o dobro publiczne, jakim jest prawo do przejrzystego państwa i jego struktur, przestrzeganie prawa przez podmioty życia publicznego, jawność działania administracji i innych organów władzy publicznej. Działanie wnioskodawcy oraz ilość i treść złożonych wniosków o udostępnienie

Ustawa o pomocy społecznej nie zawiera legalnej definicji szczególnie uzasadnionego przypadku. Zwrot ten jest tzw. pojęciem niedookreślonym, o charakterze cennym. Należy jednak przyjąć, że o szczególnie uzasadnionym przypadku można mówić, gdy sytuacja życiowa osoby lub rodziny, ponad wszelką wątpliwość, bez konieczności wnikliwych zabiegów interpretacyjnych istniejącego stanu faktycznego, pozwala jednoznacznie

Wadliwość zgłoszonej podstawy kasacyjnej jest czasem możliwa do usunięcia w drodze rozumowania poprzez analizę argumentacji zawartej w uzasadnieniu kasacji. Niemniej jednak NSA nie ma obowiązku formułowania za stronę zarzutów kasacyjnych na podstawie przepisów postępowania.

Wskazanie i wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia powinno zaś polegać nie tylko na przytoczeniu przepisów, jakie w ocenie sądu winny mieć zastosowanie w sprawie, ale także przedstawieniu toku rozumowania, jaki doprowadził sąd do określonego rozstrzygnięcia.

Uzasadniając zaś naruszenie przepisów postępowania wykazać należy, że uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Skarga kasacyjna nieodpowiadająca przedmiotowym wymaganiom uniemożliwia sądowi ocenę jej zasadności. NSA uwzględni tylko zarzuty dotyczące naruszenia tych przepisów prawa, które zostały wyraźnie wskazane w skardze kasacyjnej jako naruszone i nie może badać, czy wojewódzki sąd

W judykaturze podkreśla się jednak, że wadliwość zgłoszonej podstawy kasacyjnej jest czasem możliwa do usunięcia w drodze rozumowania poprzez analizę argumentacji zawartej w uzasadnieniu kasacji.

Podkreśla się, że zwarty obszar gruntu należący do jednego właściciela może stanowić kilka nieruchomości, jeżeli dla poszczególnych fragmentów tego obszaru urządzono oddzielne księgi wieczyste.

Podstawowym rodzajem wykładni przepisów prawa jest wykładnia językowa, której dyrektywy nakazują, aby w przypadku braku definicji legalnej danego pojęcia, nadać mu znaczenie możliwie najbliższe potocznemu rozumieniu danego wyrazu lub zwrotu.

Okolicznością istotną dla rozstrzygnięcia o prawie do dodatku mieszkaniowego jest faktyczne zamieszkiwanie wnioskodawcy i podanych przez niego osób we wskazanym lokalu i wspólne gospodarowanie w nim przez te osoby. Czyli uwzględniać należy tylko osoby, które rzeczywiście zamieszkują w lokalu. Nie można tym samym okoliczności zamieszkiwania utożsamiać z zameldowaniem na pobyt stały. Miejsce zameldowania

Zarzut naruszenia prawa materialnego wymaga od autora skargi kasacyjnej wykazania, czy naruszenie to nastąpiło przez błędną wykładnię wskazanego przepisu prawa materialnego, czy niewłaściwe jego zastosowanie. Błędna wykładnia to mylne zrozumienie treści przepisu. Natomiast w przypadku związania naruszenia prawa materialnego z niewłaściwym zastosowaniem przepisu istotne jest wykazanie, czy idzie o niezastosowanie

Przez pojęcie skierowanie decyzji należy rozumieć określenie w drodze decyzji, postanowienia, praw i obowiązków oznaczonego podmiotu, nie można utożsamiać pojęcia skierowania decyzji w rozumieniu ww. przepisu z faktem doręczenia decyzji. Nie mają zatem znaczenia prawnego dla możliwości stwierdzenia nieważności decyzji, czy postanowienia okoliczności, które wystąpią już po wydaniu decyzji, czy postanowienia

Stawiając zarzut naruszenia prawa materialnego należy wykazać, na czym polegała dokonana przez sąd pierwszej instancji błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie przepisu oraz jaka powinna być wykładnia prawidłowa lub jakie powinno być właściwe zastosowanie przepisu prawa materialnego przy niewadliwie ustalonym stanie faktycznym sprawy.

Ingerencja w sferę prawa własności musi pozostawać w racjonalnej i odpowiedniej proporcji do celów, dla osiągnięcia których ustanawia się określone ograniczenia. Europejski Trybunał Praw Człowieka wielokrotnie orzekał w sprawach dotyczących postanowień planów miejscowych, na skutek których właściciele stracili możliwość korzystania z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodnie z

Podkreślić należy, iż Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje zgodność zaskarżonego orzeczenia z prawem materialnym i procesowym w granicach skargi kasacyjnej.