Pojęcie zadań publicznych nie jest definiowane w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w niniejszej sprawie podziela prezentowany w orzecznictwie sądowoadministracyjnym pogląd, że jeżeli zadania danego podmiotu mają na celu zaspokojenie powszechnych potrzeb obywateli i są istotne z punktu widzenia celów państwa, to niepodobna odmówić

Przedmiotem skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania jest podejmowanie przez organ w toku postępowania czynności zbędnych lub wykonywanie czynności pozornych, a także powstrzymywanie się od podejmowania czynności niezbędnych do rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy, co w konsekwencji prowadzi do nieracjonalnego przedłużenia terminu jej załatwienia.

Ustalenia studium są wiążące po podjęciu stosownej uchwały, a po drugie, co wynika ze zwrotu przy sporządzaniu planów miejscowych, że ustawodawcy chodziło o sporządzenie przez właściwe organy gminy projektu planu miejscowego zgodnego z ustaleniami obowiązującego studium.

Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek.

Zakres rozpoznania sprawy administracyjnej w ramach postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, z uwagi na nadzwyczajny charakter tego postępowania, jest zatem odmienny od zakresu rozpoznania w ramach postępowania w trybie zwykłym, w toku którego dochodzi do rozpoznania sprawy co do istoty. Organ, przed którym uruchomiony został tryb nadzwyczajny orzeka jako organ kasacyjny. Tym samym

Interes prawny to osobisty, konkretny i aktualnie prawnie chroniony interes, który może być realizowany na podstawie określonego przepisu, bezpośrednio wiążący się z indywidualnie i prawnie chronioną sytuacją strony. O istnieniu tego interesu można mówić, gdy istnieje związek o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawa administracyjnego, a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa

Dopóki więc w obrocie prawnym funkcjonuje ostateczna decyzja organu administracji publicznej wydana w danej sprawie, dopóty organ prowadzący postępowanie w tym samym przedmiocie zobowiązany jest do jej uwzględnienia przy wydawaniu swojego rozstrzygnięcia.

Rozpoznając skargę kasacyjną Sad nie może domyślać się intencji skarżącego i formułować za niego zarzutów pod adresem zaskarżonego wyroku. Z tego względu zarzut naruszenia art. 130a wskazanej wyżej ustawy nie podlega ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Materialne prawo administracyjnego winno zawierać normę przyznającą ochronę prawną podmiotowi, który z takiej normy wywodzi swój naruszony interes prawny.

Błędna wykładnia to mylne zrozumienie treści przepisów, natomiast błędne zastosowanie to błąd subsumcji, czyli wadliwe uznanie, że ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada hipotezie określonej normy prawnej. Przy zarzucie błędnej wykładni skarga kasacyjna powinna wskazywać na czym polegała niewłaściwa wykładnia konkretnych przepisów oraz jaka powinna być wykładnia właściwa, natomiast sporządzone

Zarzut naruszenia wskazanej regulacji nie może być z kolei oparty na polemice z oceną, wyrażoną w uzasadnieniu, co czyni kasator w rozpoznawanej sprawie. Przyznać wypada, że interpretacja znaczenia uzasadnienia wyroku mogła rodzić określone trudności, co prawdopodobnie było przyczynkiem dla wniesienia skargi kasacyjnej z daleko idącej ostrożności procesowej.Teza od Redakcji

Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej polega na tym, że jest on władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Ze względu na ograniczenia wynikające ze wskazanych regulacji prawnych, Naczelny Sąd Administracyjny nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich, ani w inny sposób

Stosownie do art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a., skarga kasacyjna może być oparta na następujących podstawach naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, a także na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Stwierdzenie czy nieruchomość znajduje się w obszarze oddziaływania obiektu wymaga ustalenia w postępowaniu wyjaśniającym, przy udziale jednostki żądającej udzielenia ochrony prawnej. Należy to zaliczyć do standardu postępowania w demokratycznym państwie prawnym, w którym prawo do udziału w postępowaniu przy zapewnieniu jednostce uprawnienia do składania wyjaśnień, ustosunkowania się do materiału dowodowego

Definicja inwestycji celu publicznego wskazuje na dwie cechy tego pojęcia. Pierwszą cechą charakteryzującą inwestycję celu publicznego jest jej zakres tj. określenie czy dane przedsięwzięcie można zaliczyć do działań o znaczeniu lokalnym, ponadlokalnym czy krajowym. Drugą cechą charakterystyczną tego pojęcia jest cel danego zamierzenia tj. czy stanowi on realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy