Stwierdzenie nieważności pozwolenia na budowę wywołuje skutki od chwili podjęcia decyzji o pozwoleniu na budowę (ex tunc) i należy podzielić pogląd, że jest to sytuacja taka, jakby pozwolenie w tej części nie zostało wydane.

Naczelny Sąd Administracyjny podnosi, że kwestia dopuszczalności odtworzenia aktu własności ziemi w postępowaniu administracyjnym nie jest jednoznaczna. Mianowicie została sformułowana w aktualnym orzecznictwie teza, że brak jest podstaw prawnych, aby odtworzyć w postępowaniu administracyjnym akt własności ziemi. W szczególności taką podstawą nie są stosowane w drodze analogii przepisy p.p.s.a, regulujące

Nie jest dopuszczalne prowadzenie postępowania na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 3 i ust. 4 oraz 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.), jeżeli została wydana ostateczna decyzja o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego. W przypadku zakończenia procesu inwestycyjnego poprzez zawiadomienie o zakończeniu budowy nie występują te same okoliczności, co w

Jako obowiązujący porządek prawny wskazuje się zarówno obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego, jak również istniejące w obrocie prawnym decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić przedmiot skutecznego zarzutu kasacyjnego zasadniczo w sytuacji, gdy nie zawiera stanowiska odnośnie stanu faktycznego przyjętego jako podstawa zaskarżonego rozstrzygnięcia, jak również, gdy sporządzone jest w sposób uniemożliwiający instancyjną kontrolę zaskarżonego wyroku. Nie może być natomiast skuteczne wskazywanie na naruszenie tego przepisu w celu kwestionowania

W orzecznictwie przyjmuje się, że występujące w art. 24f ust. 1 u.s.g. pojęcie wykorzystywanie odnosi się do wszystkich przypadków korzystania z mienia komunalnego gminy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bez względu na to, czy wykorzystanie to ma podstawę prawną czy też nie, jest stałe bądź jednorazowe, wreszcie czy jest odpłatne czy też nieodpłatne.

Stwierdzić trzeba, iż jednolicie przyjmuje się w orzecznictwie, że decyzja nakazująca rozbiórkę obiektu budowlanego wiąże się z uprawnieniami stron, co wyklucza definitywnie dopuszczalność zmiany lub uchylenia takiej decyzji na mocy art. 154 K.p.a.

Niedopuszczalność odwołania może wynikać z przyczyn przedmiotowych lub podmiotowych. Podmiotowy charakter mają m.in. przyczyny w postaci braku po stronie wnoszącego odwołanie legitymacji do wniesienia środka zaskarżenia. Kwestia poprawności zastosowania tej instytucji w postępowaniu administracyjnym pozostaje jednak poza kontrolą Naczelnego Sądu Administracyjnego ze względu na brak stosownego zarzutu

Okoliczność ewentualnego naruszenia interesu prawnego właściciela nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę musi być zweryfikowana przy zapewnieniu każdej stronie udziału w postępowaniu. Nie jest możliwe uznanie, że określona osoba nie jest stroną postępowania w sytuacji, gdy z uwagi na zarzuty przez nią podnoszone, wymaga wyjaśnienia i rozstrzygnięcia właśnie to, czy interes

Przesłanka nieważności postępowania może nastąpić, jeżeli zaistniałe uchybienie procesowe sądu godzić będzie bezpośrednio w istotę procesu i stawiać pod znakiem zapytania spełnienie jego celu w konkretnym przypadku.Teza od Redakcji

decyzję, o której mowa w art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane wydaje się po uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków: - w odniesieniu do obiektów budowlanych oraz obszarów niewpisanych do rejestru zabytków, a ujętych w gminnej ewidencji zabytków, a nadto - do czasu założenia gminnej ewidencji zabytków w odniesieniu do zabytków znajdujących się w wykazie, o którym mowa

Naruszenie prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania, może przejawiać się w dwóch różnych formach tj. w postaci błędnej wykładni lub niewłaściwym zastosowaniu określonego przepisu. Błędna wykładnia prawa polega na nieprawidłowym odczytaniu treści prawa, bądź na zastosowaniu prawa uchylonego. Niewłaściwe zastosowanie prawa może polegać na błędnej subsumcji tj. podciągnięciu stanu faktycznego

Zaznaczyć trzeba, ze przepis art. 141 § 4 P.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną, jeżeli uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego nie zawiera stanowiska, co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Błędna wykładnia prawa materialnego przejawiać się może w nieprawidłowym odczytaniu treści prawa, bądź w zastosowaniu prawa nieobowiązującego.

Podwójny charakter aktu powołania na stanowisko dyrektora odwołania ze stanowiska instytucji kultury z jednej strony, przesądza o objęciu go nadzorem wojewody, a w konsekwencji kontrolą sądu administracyjnego, a z drugiej, o możliwości poddania sporów z tego tytułu kontroli sądów powszechnych sądów pracy.Teza od Redakcji

O rażącym naruszeniu prawa, o którym mowa w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., można mówić, gdy naruszenie prawa jest oczywiste, rzucające się w oczy bez potrzeby dokonywania wykładni naruszonego przepisu prawa.

Zasada demokratycznego państwa prawnego w jej ujęciu formalnym obejmuje między innymi zasadę legalizmu, która oznacza, że państwo i jego organy działają w ściśle określony przepisami prawa sposób.