Przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w 2005 r. tylko wówczas mógł być uznany za zgodny z VI Dyrektywą, w szczególności z art. 17 ust. 6, gdy był interpretowany w sposób, który umożliwiał odliczenie podatku (obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego) w zakresie tych towarów i usług, które były związane z działalnością opodatkowaną podatnika.

Jeżeli wraz z prawem własności lokalu mieszkalnego przedmiotem sprzedaży będzie prawo do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego o konkretnej powierzchni (miejsce postojowe), które jest integralnie związane z prawem własności konkretnego lokalu mieszkalnego, to sprzedaż tego lokalu wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego podlegać będzie jednej stawce podatku od VAT,

Koszty prowizji nie stanowią kredytu, lecz zobowiązanie wobec banku w związku ze świadczeniem usług z tytułu udzielonego kredytu. Ich spłata nie stanowi podstawy do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust 1 pkt 32 lit e) ustawy. Nie są wydatkiem na cele określone w powoływanym przepisie, lecz wydatkiem w celu uzyskania kredytu z banku.

Wyłączenie "spółek cywilnych" z kręgu podmiotów mogących być uznanymi za "podmioty krajowe" w rozumieniu art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych naruszałoby ustanowioną w art. 84 Konstytucji zasadę powszechności opodatkowania.

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest nie tylko zobowiązany, ale wręcz nie jest uprawniony do precyzowania za stronę zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł dopuścić się wojewódzki sąd administracyjny.

Nie wnikając w to, jakie ostatecznie były intencje autora skargi kasacyjnej, należy podkreślić jedno: nie sposób twierdzić, że w rozpatrywanym stanie faktycznym naruszono prawo przez zaniechanie wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.

Wprowadzenie niezgodnego z prawem wspólnotowym zwolnienia nie może pozbawiać podatnika prawa do odliczenia, także poprzez konieczność dokonania korekty podatku naliczonego i zmniejszenie pierwotnej kwoty odliczenia.

Projekt racjonalizatorski nie jest wynalazkiem w świetle przepisów ustawy z dnia 19.10.1972 roku o wynalazczości. Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenie twórcy projektu racjonalizatorskiego za korzystanie z tego projektu nie stanowi przychodu, od którego odlicza się koszty uzyskania w zryczałtowanej wysokości 50

Zasada prefinansowania środków finansowych koniecznych do realizacji projektów nie ma znaczenia dla możliwości zastosowania w stosunku do dochodów podatników zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W pełni zasadny jest zarzut naruszenia art. 141 § 4 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. albowiem sąd pierwszej instancji uchylając zaskarżoną decyzję min. na podstawie tego ostatniego przepisu nie wskazał jakie przepisy prawa materialnego zostały konkretnie naruszone przez organ, na czym to naruszenie polegało i czy ich naruszenie miało wpływ na wynik sprawy. Ponadto ocena zasadności zastosowania

Ustawodawca pozostawił organowi wybór rozstrzygnięcia i nawet przy zaistnieniu wskazanych w art. 67a § 1 pkt 3 ustawy Ordynacji podatkowej przesłanek może wydać decyzję negatywną dla podatnika.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w przypadku prowadzenia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty oraz postępowania w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego nie zachodzi tożsamość spraw, a przyjęcie poglądu przeciwnego prowadziłoby do wniosku, iż w przypadku dopatrzenia się podstaw do wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego po podjęciu decyzji

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest nie tylko zobowiązany, ale wręcz nie jest uprawniony do precyzowania za stronę zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł dopuścić się wojewódzki sąd administracyjny.

Wniosek o przywrócenie terminu do uchybionej czynności procesowej i zażalenie na postanowienie o odrzuceniu apelacji (skarga kasacyjna na postanowienie o odrzuceniu skargi w postępowaniu sądowoadministracyjnym) wykluczają się wzajemnie.

Stosowanie przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT narusza w sposób istotny zasadę neutralności VAT w odniesieniu do tych towarów i usług, które związane są z działalnością opodatkowaną podatnika, a w związku z nabyciem których pozbawiony jest on prawa do odliczenia podatku naliczonego, z uwagi na przepisy podatku dochodowego uniemożliwiające mu zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów

W skardze kasacyjnej nie można skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania prawa materialnego w sytuacji, gdy z jej uzasadnienia wynika, że zdaniem podmiotu skarżącego wadliwie został ustalony stan faktyczny.

Pojęcie "właściwy czas do zgłoszenia wniosku o upadłość", to czas w jakim zarząd spółki niebędący w stanie zrealizować zobowiązań wobec wszelkich wierzycieli, winien złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości, aby w ten sposób chronić zagrożone interesy wszystkich wierzycieli, którzy po ogłoszeniu upadłości mogą liczyć na równomierne zaspokojenie.

Z przewlekłością postępowania egzekucyjnego w rozumieniu art. 54 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954, ze zm.) mamy do czynienia wówczas, gdy organ egzekucyjny nie podejmuje czynności zmierzających do wyegzekwowania obowiązku, uwzględniając czas niezbędny do podjęcia tych czynności, a więc, gdy postępowanie trwa dłużej

Opinie wydawane przez organ statystyczny nie są źródłem prawa, nie wiążą one zatem ani podatników, ani organów podatkowych. Podlegają one takiej samej ocenie, jak inne dowody zebrane w sprawie.

Dokonując ogólnej oceny przepisu art. 193 § 6 ordynacji podatkowej, należy przede wszystkim mieć na względzie charakter danej sprawy podatkowej, m.in. to czy konsekwencją uznania ksiąg za nierzetelne jest szacunek podstaw opodatkowania, czy też konieczność pominięcia pewnych faktur dla rozliczenia podatkowego wynikającego wprost z prawa materialnego.

W art. 116 § 1 pkt 1 i pkt 2 Ordynacji podatkowej ustawodawca wskazał, jako przesłankę egzoneracyjną wystąpienie we właściwym czasie z wnioskiem o wszczęcie postępowania upadłościowego albo postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego) bądź wykazanie braku winy w złożeniu takiego wniosku we właściwym czasie. Już z literalnej treści tego przepisu poprzez wskazanie w nawiasie

Metody oszacowania podstawy opodatkowania zawarte w art. 23 § 3 O.p. nie znajdują zastosowania m.in. z uwagi na fakt, że w tym przypadku wysokość uzyskanych przez Skarżącego w 2002 r. przychodów została wyliczona na podstawie dokumentów zebranych w trakcie kontroli podatkowej i nie było potrzeby oszacowania tych wielkości. Oszacowano natomiast tylko dwa elementy składające się na koszty uzyskania przychodu