Jeżeli stwierdzone inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą w Policji, to datą powstania trwałej niezdolności do służby jest data wydania orzeczenia przez komisję lekarską I stopnia.

Art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. -Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ ustanawia regułę liczenia upływu okresu przedawnienia - 5 lat od dnia zakończenia budowy obiektu budowlanego lub jego części. Nie można więc przyjąć innych okoliczności prawnych, które miałyby znaczenie dla przerwania okresu przedawnienia, a mianowicie daty wszczęcia postępowania w sprawie nakazu rozbiórki

Zarówno organy architektoniczno-budowlane orzekające w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę, jak i wojewódzki sąd administracyjny nie mogły badać prawidłowości zawartej umowy cywilnej - bezpłatnego użyczenia gruntu miejskiego albowiem jedynym uprawnionym organem do ewentualnego skutecznego jej podważenia jest sąd powszechny. Umowa cywilna nie może być kwestionowana w ramach postępowania administracyjnego

Ocena legalności zaskarżonej decyzji przez sąd administracyjny nie może polegać na przyjęciu przez sąd własnych ustaleń faktycznych. W razie gdy organ nie wyjaśnił istotnych okoliczności sprawy może wchodzić w rachubę stwierdzenie naruszenia przepisów o postępowaniu administracyjnym, co uzasadnia uchylenie decyzji jeżeli naruszenie przepisów mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy /art. 145 par. 1

Dokonana próba wywiedzenia, iż skoro w innym przepisie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2003 nr 207 poz. 2016 ze zm./, dotyczącym również postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych /art. 50 ust. 5/ przewiduje się możliwość wniesienia zażalenia, to również postanowienie wydane na podstawie art. 48 ust. 2 podlega zaskarżeniu nie może uzyskać aprobaty, bowiem oba przepisy zawierają

Prokurator, który nie brał udziału w postępowaniu może na podstawie art. 183 i art. 188 w zw. z art. 129 par. 2 Kpa wnieść odwołanie od decyzji nieostatecznej organu pierwszej instancji.

Organy administracji nie mogą we własnym zakresie domniemywać woli strony, zwłaszcza działającej w postępowaniu samodzielnie.

1. Aby zastosować art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych /Dz.U. nr 101 poz. 926 ze zm./ jako podstawę do przetwarzania danych osobowych musiałby istnieć przepis prawny zezwalający na przekazanie danych. Przepis art. 509 par. 1 Kc, stanowiący o przeniesieniu bez zgody dłużnika wierzytelności na osobę trzecią /chyba że sprzeciwiałoby to się ustawie, zastrzeżeniu