Odrzucenie przez radę gminy /miasta/ wniosku o nieudzielenie absolutorium zarządowi gminy /miasta/ jest równoznaczne z udzieleniem absolutorium /wniosek a contrario z art. 28b ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./.

Rozstrzygnięcie o sytuacji prawnej osoby, która zmarła po wszczęciu postępowania, uznać należy za rażące naruszenie praw, dające podstawę do stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Akty administracyjne, których stwierdzono nieważność, traktuje się jak akty, które nigdy nie wywarły zamierzonych skutków prawnych, z których nie powstały dla nikogo żadne prawa ani żadne obowiązki i które nie mogą być wykonywane. Istnieją do czasu ich unieważnienia tylko pozornie i organ administracyjny winien z urzędu stwierdzić nieważność takiego aktu. Stwierdzenie takie ma znaczenie deklaratoryjne

Skoro Trybunał Konstytucyjny orzekł o niekonstytucyjności przepisu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 95 poz. 1101/ w stosunku do grupy podmiotowo i przedmiotowo wyodrębnionych jego adresatów, to zgodnie z art. 190 par. 1 i 3 Konstytucji RP z chwilą ogłoszenia wyroku w dzienniku ustaw, to jest 5.07.2002 r., przepis ten w

Określenie w decyzji administracyjnej terminu ważności powoduje, że taka decyzja wygasa z upływem terminu, na który została wydana. W takim przypadku nie wydaje się decyzji stwierdzającej wygaśnięcie decyzji określającej termin ważności. Po wygaśnięciu decyzji, czyli upływie terminu jej ważności, jej zmiana w trybie art. 155 Kpa jest niedopuszczalna.

Przepis art. 50 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie zastrzega, że postanowienie o wstrzymaniu robót musi być kierowane wyłącznie do właściciela obiektu a tym samym - że nie mogło być kierowane do inwestora. Wprawdzie z treści przepisu art. 52 tego prawa wynika, że adresatem decyzji wydawanych w trybie art. 48 i art. 51 może być inwestor, właściciel lub

W sytuacji gdy decyzja o pozwoleniu na budowę, wydana w warunkach określonych w art. 65 ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o dostępie do informacji o środowisku i jego ochronie oraz o ocenach oddziaływania na środowisko /Dz.U. nr 109 poz. 1157/, została podjęta bez uzyskania stanowiska organów wymienionych w art. 37 ust. 1 pkt 2, to zaistniały podstawy wznowienia postępowania zakończonego taką

Dokonanie zmian w istniejącym zainwestowaniu jest możliwe za zgodą podmiotu, który wprawdzie zrealizował budowę zgodnie z posiadanym pozwoleniem na budowę jednakże mając na uwadze wagę problemu, uwzględni wyniki kontroli dokonanej przez organ państwowej straży pożarnej.

Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, jako nadzwyczajny tryb weryfikacji decyzji administracyjnej, wyprzedza postępowanie o wznowienie postępowania. Następstwem pozytywnego zakończenia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji byłaby bowiem bezprzedmiotowość prowadzenia postępowania o wznowienie postępowania. Z tej przyczyny organ, do którego skierowano wniosek o wznowienie

Art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa nie zawęża rażącego naruszenia prawa, o jakim mowa w tym przepisie, do uregulowań materialnoprawnych i nie wyklucza wobec tego przypisania decyzji wady nieważności w przypadku ujawnienia rażącego naruszenia przepisów proceduralnych, /art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa/ jeśli to naruszenie pozostaje w zawiązku z ostatecznym rozstrzygnięciem sprawy.

Urządzeniami budowlanymi, o jakich mowa w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ są nie wszelkie ogrodzenia, ale wyłącznie te, które zapewniają użytkowanie danego obiektu budowlanego i które bez tego obiektu nie spełniałyby swej funkcji technicznej.

Udzielenie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego, co do którego nie wykluczono jednoznacznie obowiązku nakazu rozbiórki z art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ jest naruszeniem prawa, o którym mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, skutkującym nieważnością decyzji zezwalającej na i użytkowanie obiektu.

1. Organ administracji publicznej jest związany wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla zamierzonej inwestycji i nie może tego wniosku interpretować zawężająco. Wręcz przeciwnie, na tym etapie starań o realizację zamierzenia inwestycyjnego organ jest zobowiązany maksymalnie szeroko określić możliwości inwestowania, ale mając na uwadze ustalenia wynikające z planu miejscowego

Rażące naruszenie prawa z reguły bowiem jest wyrazem ewidentnego jasno uchwytnego błędu w interpretowaniu prawa; jeśli jednak przepis dopuszcza rozbieżną interpretację, nawet - w konkretnym wypadku - mniej lub bardziej uzasadnioną, to wybór jednej z takich interpretacji, jeśli nawet zostanie potem uznany za nieprawidłowy /albo, co się częściej zdarza -inna interpretacja zostanie uznana za lepszą, słuszniejszą

Kwoty zaliczone do biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w rozumieniu art. 39 ust 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./, stanowiące wydatki przyszłe są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w momencie ich rzeczywistego

1. Decyzja Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów wydana w postępowaniu weryfikacyjnym, przyznająca skarżącemu uprawnienia kombatanckie z tytułów i za okresy w niej oznaczone, jeżeli dotyczy sprawy już rozstrzygniętej ostateczną decyzją, obciążona jest wadą uzasadniającą z mocy art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa stwierdzenie jej nieważności. 2. Przepisy ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz

W razie stwierdzenia nieważności pozwolenia na budowę, nie może pozostać w obrocie prawnym decyzja o pozwoleniu na użytkowanie.

Ani trudna sytuacja rodzinna i materialna, ani wydatkowanie pieniędzy pochodzących ze sprzedaży mieszkania na cele mieszkaniowe nie uzasadnia zwolnienia od podatku. Zgodnie jednak z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "a-c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ sprzedaż nieruchomości, jeśli nastąpiła przed upływem 5 lat od jej nabycia, jest

W sytuacji, gdy odwołanie od decyzji organu I instancji wnosi podmiot, który twierdzi, że zaskarżona decyzja dotyczy jego interesu prawnego lub obowiązku, organ odwoławczy obowiązany jest rozpoznać odwołanie, a jeśli w wyniku rozpoznania odwołania organ ten stwierdzi, że podmiot ten nie ma w danej sprawie indywidualnego interesu prawnego lub obowiązku, to wówczas wydaje on decyzję o umorzeniu postępowania

W postępowaniu dotyczącym wyrażenia zgody na zbycie akcji cukrowni na rzecz cudzoziemca, skarżący - zamieszkujący w budynku cukrowni nie ma żadnych praw, które ograniczyłyby możliwość zbycia akcji przez właściciela na rzecz cudzoziemca. Między udzielonym zezwoleniem na nabycie akcji a prawami lokatorskimi skarżącego nie istnieje związek materialnoprawny.

Byt prawny postanowienia nakładającego obowiązek uzupełnienia braków zgłoszenia kończy się z chwilą upływu terminu do wykonania tego obowiązku, co daje podstawę do wniesienia sprzeciwu.

Decyzja wydana na podstawie art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa nie może ograniczać się tylko do uchylenia dotychczasowej decyzji. Musi zawierać również nowe rozstrzygnięcie co do istoty sprawy. Istotę wznowienia postępowania i uchylenia dotychczasowej decyzji ostatecznej jest powrót sprawy do odpowiedniego stadium zwykłego postępowania instancyjnego. Nową decyzję rozstrzygającą zatem o istocie sprawy wydaje

Roszczenia właściciela odrębnego lokalu, dotyczące wpływu dokonanego przez innego właściciela remontu na inne lokale mieszkalne są roszczeniami o charakterze cywilnoprawnym, które mogą być dochodzono w postępowaniu przed sądem powszechnym.

Bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zostaje przerwany przez samo doręczenie tytułu wykonawczego, które stanowi czynność egzekucyjną w rozumieniu art. 32 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 38 poz. 161 ze zm./. Nowy termin przedawnienia ustala się licząc pięć lat od końca roku, w którym przedawnienie zaczęło biec na nowo.