Decyzję o ustanowieniu zarządu komisarycznego doręcza się radzie nadzorczej banku; ustawodawca przyznał jej w art. 145 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe /Dz.U. nr 140 poz. 939 ze zm./ prawo zaskarżenia do sądu administracyjnego decyzji o ustanowieniu zarządu komisarycznego, jest więc ona władna odbyć posiedzenie i przeprowadzić głosowanie co do wniesienia skargi.

Wprawdzie pojęcie strony postępowania sądowoadministracyjnego /art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest pojęciem szerszym, niż wynikające z definicji strony określonej w art. 28 Kpa, nie oznacza to jednak, że między obydwoma pojęciami nie ma ścisłego związku. Stroną postępowania sądowoadministracyjnego /uprawnioną do wniesienia

Spory dotyczące prawa do terenu oraz korzystania z niego, nie są z woli ustawodawcy brane pod uwagę przy rozstrzyganiu spraw o pozwolenie na użytkowanie. Wszelkich roszczeń z tego tytułu strona skarżąca może natomiast dochodzić na drodze sądowej /sąd powszechny/.

W razie wybudowania przyłącza gazowego bez wymaganego pozwolenia ma zastosowanie tylko przepis art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./.

Zmiana uchwały budżetowej w drodze uchwały rady miasta /gminy/ w zakresie rezerw nie jest tożsama z dysponowaniem rezerwami w rozumieniu art. 128 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. nr 155 poz. 1014 ze zm./. zmianę uchwały budżetowej bowiem może gmina osiągnąć w tym zakresie bez konieczności angażowania swojej rady, tj. w drodze czynności wykonawczej zarządu

Rozlewanie gazu do butli gazowych, rozprowadzonych na użytek ludności jest działalnością o charakterze komunalnych usług konsumpcyjnych i jako taka należy do "usług podstawowych" /określenie z tekstu planu zagospodarowania przestrzennego/.

do dnia 19 października 2001 r. tj. do dnia wejścia w życie art. 139 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./, dodanym przez art. 1 pkt 39 lit. "b" ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. /Dz.U. nr 100 poz. 1084/ orzeczenia dyscyplinarne nie podlegały kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego. Nie oznacza to jednak, iż w stosunku do postępowania o stwierdzenie nieważności

1. Umowa o częściowe zniesienie współwłasności nieruchomości posiada skutek prawnorzeczowy i skarżący stał się współwłaścicielem nieruchomości już w dacie zawarcia tej umowy przed notariuszem. 2. Fakt wpisania w dziale III Księgi Wieczystej ostrzeżenia o zakazie zbywania i obciążania udziału innych współwłaścicieli nie ma żadnego znaczenia dla oceny prawa skarżącego do dysponowania nieruchomością na

Skoro decyzja nakazująca rozbiórkę budynku mieszkalnego jest ostateczna i funkcjonuje w obrocie prawnym, słusznie organy orzekające w sprawie negatywnie rozpatrzyły wniosek o wydanie pozwolenia na wykonanie w tym budynku przyłącza gazowego i wewnętrznej instalacji gazowej.

W art. 50 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie określono terminu wydawania przez organ budowlany decyzji nakładającej na inwestora obowiązek uzyskania pozwolenia na wykonanie określonego obiektu lub robót budowlanych, ma jąć jednak na względzie, że ustawa daje organowi /ust. 2/ 30 dni na zajęcie stanowiska w sprawie złożonego zgłoszenia, należy przyjąć

Stosownie do art. 10 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (...) od 23 lutego 2000 r. art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów /Dz.U. 1989 nr 58 poz. 349/ otrzymał następujące brzmienie: "Postępowanie scaleniowe lub wymienne przeprowadza na koszt Skarbu Państwa z zastosowaniem art. 4

Wydanie inwestorowi decyzji o pozwoleniu na budowę w sytuacji, gdy decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu była wydana na rzecz inwestora zastępczego, nie uzasadnia orzeczenia o stwierdzeniu nieważności pozwolenia na budowę. Nie w każdym też wypadku zasadne jest stwierdzenie nieważności pozwolenia na budowę inwestycji realizowanej etapami. Nie występuje zwłaszcza przesłanka

Decyzja wydana na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie może ograniczać się do nakazania inwestorowi, właścicielowi lub zarządcy przedłożenia określonej dokumentacji, ekspertyz i ocen, ale musi wskazywać przede wszystkim konkretne czynności faktyczne mające na celu doprowadzenie wykonywanych robót do stanu zgodnego z prawem.

Zasada trwałości ostatecznych decyzji administracyjnych /art. 16 par. 1 zd. 1 Kpa/ wymaga ścisłego przestrzegania granic rozpoznania sprawy przeznaczonych dla konkretnego, przewidzianego przez kodeks postępowania administracyjnego trybu eliminacji z obrotu prawnego ostatecznej decyzji administracyjnej. Przesłanki stosowania każdego z tych trybów nie mogą być stosowane zamiennie, bądź łącznie w ramach

Nie może być traktowane, zwłaszcza jako wypełnienie przez osobę ubiegającą się o wydanie pozwolenia na budowę obowiązku wykazania prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, określonego w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/, powoływanie się - zamiast wyraźnej zgody - na milczenie podmiotu, od którego zależy powstanie wymaganego

Organ odwoławczy mimo cofnięcia odwołania winien decyzję organu pierwszej instancji poddać kontroli w aspekcie naruszenia prawa, stosownie do treści art. 137 Kpa. W przypadku cofnięcia odwołania przed rozpoznaniem sprawy przez organ odwoławczy powstaje sytuacja prawna, w której wydana została decyzja przez organ I instancji, a ustawodawca uznał za konieczne, by organ odwoławczy sprawdził, po cofnięciu

Przepis art. 156 Kpa daje podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji nieostatecznych. W orzecznictwie NSA dość wcześnie ukształtowało się stanowisko, co do stosunku postępowania odwoławczego do postępowania w trybie nadzoru. W przypadku gdy zostało wniesione odwołanie, w trakcie postępowania odwoławczego organ odwoławczy nie może orzekać na podstawie art. 156 Kpa, z uwagi na inny zakres i charakter

1. Podmioty, które otrzymały pozwolenia na posiadanie broni na podstawie dotychczasowych przepisów /ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych - Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./ mają prawo do legalnego posługiwania się tą bronią, którą nabyły zgodnie z obowiązującymi do czasu wejścia w życie nowej ustawy przepisami. Brak jest natomiast podstaw do przekształcenia tych pozwoleń

Jakkolwiek odszkodowanie z art. 7a ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładów pracy /Dz.U. 1990 nr 4 poz. 19 ze zm./ nie stanowi "odprawy" w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./, a zatem nie jest

Jakkolwiek art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie zawiera pełnej definicji pojęcia zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, w wyniku użycia zwrotu "rozumie się w szczególności"/, należy przyjąć, że brzmienie tego przepisu oddaje główne intencje ustawodawcy w zakresie określenia granic reglamentacji ze strony organów administracji

Wydanie decyzji określonej w art. 51 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ w terminie wskazanym w art. 50 ust. 4 tej ustawy nie powoduje bezprzedmiotowości rozpoznania zażalenia na postanowienie, o jakim mowa w jej art. 50 ust. 1.

1. Sprawa z wniosku o zbadanie, czy roboty budowlane są prowadzone zgodnie z ustaleniami i warunkami określonymi w pozwoleniu na budowę, powinna być rozpatrzona przed wnioskiem o zmianę tego pozwolenia na budowę, bowiem taka kolejność rozpatrywania spraw wynika z brzmienia przepisów art. 50 ust. 1 pkt 3, art. 51 oraz art. 36a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze

Brak jest uzasadnienia do odmiennego traktowania budowy bezpośrednio przy granicy z nieruchomością sąsiednią i budowy, która ma być realizowana w pewnej odległości od granicy działki /3 m, 4 m, 1,5 m/. We wszystkich tych rozwiązaniach prawnych chodzi bowiem o ograniczenie praw właścicielskich inwestora nie ze względów czysto technicznych /techniczno-budowlanych/, lecz z uwagi na interes prawny właściciela

Stworzona na zasadzie użyczenia przez sąsiadów inwestora możliwość dojazdu i dojścia do zabudowywanej działki od strony drogi publicznej, nie daje podstaw do przyjęcia, że wydane w tych okolicznościach pozwolenie na budowę dotknięte jest wadą i to rażącą /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.