Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie dotyczącym stosowania przepisu art. 156 Kpa, zwłaszcza tym z ostatnich lat, przychyla się do stanowiska, że możliwe jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w części dotkniętej wadą. Dotyczyć to może jednak tylko takiej sytuacji, kiedy rozstrzygnięcie decyzji składa się z kilku elementów, z których każdy mógłby być przedmiotem rozstrzygnięcia

Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie dotyczącym stosowania przepisu art. 156 Kpa, zwłaszcza tym z ostatnich lat, przychyla się do stanowiska, że możliwe jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w części dotkniętej wadą. Dotyczyć to może jednak tylko takiej sytuacji, kiedy rozstrzygnięcie decyzji składa się z kilku elementów, z których każdy mógłby być przedmiotem rozstrzygnięcia

Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie dotyczącym stosowania przepisu art. 156 Kpa, zwłaszcza tym z ostatnich lat, przychyla się do stanowiska, że możliwe jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w części dotkniętej wadą. Dotyczyć to może jednak tylko takiej sytuacji, kiedy rozstrzygnięcie decyzji składa się z kilku elementów, z których każdy mógłby być przedmiotem rozstrzygnięcia

Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie dotyczącym stosowania przepisu art. 156 Kpa, zwłaszcza tym z ostatnich lat, przychyla się do stanowiska, że możliwe jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w części dotkniętej wadą. Dotyczyć to może jednak tylko takiej sytuacji, kiedy rozstrzygnięcie decyzji składa się z kilku elementów, z których każdy mógłby być przedmiotem rozstrzygnięcia

1. Transakcja polegająca na przeniesieniu własności budynku w zamian za świadczenie pieniężne /pożyczkę/ jest równoznaczne z wydaniem rzeczy w zamian za to świadczenie i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. 2. Zgodnie z art. 138 par. 2 Kpa organ odwoławczy, powinien dokonać kasacji decyzji organu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia po stwierdzeniu istnienia

Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie dotyczącym stosowania przepisu art. 156 Kpa, zwłaszcza tym z ostatnich lat, przychyla się do stanowiska, że możliwe jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w części dotkniętej wadą. Dotyczyć to może jednak tylko takiej sytuacji, kiedy rozstrzygnięcie decyzji składa się z kilku elementów, z których każdy mógłby być przedmiotem rozstrzygnięcia

W sytuacji, gdy dwa podmioty legitymowały się tytułem prawnym - umową najmu miejsca na zamontowanie tablic reklamowych i umowy te w części dotyczyły tego samego obszaru, obowiązkiem organów orzekających w sprawie było wyjaśnienie, czy inwestor istotnie spełnia warunek, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/. Zaniedbanie

Jeżeli samowola budowlana dotyczy obiektu wybudowanego to właściwe jest użycie zwrotu rozbiórka. Natomiast jeżeli samowola budowlana dotyczy posadowienia gotowego obiektu typu barakowóz czy kontener dopuszczalne jest użycie w decyzji zwrotu "nakazuje usunięcie".

Przepis art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie ma zastosowania w sytuacji, gdy budowa została podjęta po dniu 1 stycznia 1995 r., także wówczas, gdy podstawą rozpoczęcia budowy była ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę wydana przed dniem 1 stycznia 1995 r., której nieważność stwierdzono w postępowaniu wszczętym po dniu 1 stycznia 1995

Przepis art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ stanowiąc o możliwości zgłoszenia sprzeciwu, nie określa z jakich powodów może on nastąpić, jednakże o jego zasadności decydują określone przesłanki a w tym np. naruszenie warunków określonych w pozwoleniu na budowę względnie wydanie decyzji nakazującej dokonania określonych zmian lub przeróbek na podstawie

1. Wniesienie zażalenia w trybie art. 37 par. 1 Kpa jest wyłącznie warunkiem formalnym wystąpienia przez osobę zainteresowaną ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność organu /art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i nie może być traktowane jako odrębne i samodzielne postępowanie administracyjne. 2. Stanowisko organu wyższego

Przez prowadzenie działalności z naruszeniem przepisów prawa, w świetle art. 83 ust. 5 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./, należy rozumieć też niedopełnienie obowiązków wynikających z przepisów prawa, nawet gdy było to przedmiotem jednorazowego zaniechania.

W sytuacji, gdy podział części nadwyżki bilansowej między członków spółdzielni następuje w formie oprocentowania udziałów członkowskich, jest on przychodem z tytułu udziału w zysku osoby prawnej, którą jest spółdzielnia. Zatem zgodnie z art. 17 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, oprocentowanie to jest kwalifikowane jako przychód

Pojęcia "pod kierownictwem", użyte w art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, i "osoba nadzorująca" użyte w par. 6 ust. 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie /Dz.U. 1995 nr 8 poz. 38 ze zm./, oznaczają, że takie funkcje były sprawowane

1. Nowelizacja art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, dokonana na mocy art. 4 ustawy z dnia 12 maja 2000 r. o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 48 poz. 552/, ma zastosowanie do wszelkich aktów prawa miejscowego, bez względu na datę ich uchwalenia

Osoba ubiegająca się o uprawnienia budowlane /prowadząca własną firmę/ sama sobie nie może potwierdzić odbycia praktyki zawodowej, która musi odbywać się pod kierownictwem osoby posiadającej odpowiednie uprawnienia budowlane, a ponadto osoba takie kierownictwo sprawująca musi potwierdzić /własnoręcznym podpisem/ fakt odbycia wymaganej praktyki.

Sformułowania, np. "spreparowany wniosek", "urąga (...) poczuciu zdrowego rozsądku", wykraczają poza zakres wymagany do uzasadnienia faktycznego decyzji, o którym mowa w art. 107 par. 3 Kpa.

Zdaniem Sądu odpowiednie stosowanie ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne /Dz.U. nr 32 poz. 172 ze zm./, do stosunków służbowych, o których mowa w art. 12, oznacza, iż zamiast oświadczenia woli przewidzianego w art. 2 tego aktu w sprawie wydawane są decyzje administracyjne

Tak przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, jak i orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego nie wykluczają możliwości stwierdzenia nieważności części decyzji administracyjnej. Jednakże taka sytuacja może występować wówczas gdy w jednej decyzji organ rozstrzyga o, kilku sprawach, które mogły być przedmiotem dwóch lub więcej decyzji lub gdy stwierdzenie nieważności dotyczy tylko niektórych

W kwestii dokumentowania wydatków w orzecznictwie sądowym ukształtowały się dwa poglądy. Pierwszy - przyjmuje generalnie zasadę, że przepisów o rachunkowości nie należy stosować wprost do rozstrzygnięcia kwestii podatków, a zakres obowiązku podatkowego może być określony tylko ustawami podatkowymi. Prowadzi to do przyjęcia, iż poniesienie wydatku może być praktycznie rzecz biorąc udowodnione każdym

Przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu, objętego dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, pięcioletni okres od nabycia, w którym dochód ze sprzedaży jest obciążony 10 procent podatkiem, liczy się od uzyskania tego prawa, a nie od nabycia własności nieruchomości.

1. Wybudowanie obiektów na podstawie nieważnej decyzji - nie stanowi powstania nieodwracalnych skutków prawnych w rozumieniu art. 156 par. 1 Kpa. 2. Nieodwracalność skutków prawnych z art. 156 par. 2 Kpa należy rozpatrywać nie w sferze faktów a wyłącznie w płaszczyźnie obowiązującego prawa i środków prawnych jakimi posługuje się w swej działalności organ administracji.

Organ ten wydając uznaniowe rozstrzygnięcie, na podstawie art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, dokonał analizy obu przesłanek, o których mowa w tym przepisie i dopiero, po wyjaśnieniu tej kwestii, skorzystał z uznania administracyjnego.