Odliczenia od dochodu z działalności gospodarczej danego roku podatkowego, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ podlegają koszty uzyskania przychodu w tym roku poniesione, natomiast w wypadku należności nieściągalnych - odliczenie następuje w roku podatkowym, w którym nieściągalność została uprawdopodobniona

Dopuszczalne jest uchwalenie tymczasowego statutu gminy. Tymczasowość statutu może polegać na przyjęciu w nim rozwiązań fragmentarycznych lub na czas określony, które utracą moc po uchwaleniu normalnego statutu. Rozwiązania tymczasowe nie mogą być ustalane z pominięciem obowiązującego trybu uchwalenia statutu i podstawowych rozwiązań ustrojowych o charakterze powszechnie obowiązującym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 1992 r., jeżeli dochody z jakiegokolwiek źródła były wolne od podatku, czy też podatkowi nie podlegały, to przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się zarówno przychodów z tego źródła, jak i kosztów uzyskania tego przychodu, niezależnie od rodzajów tych kosztów, to jest zarówno

Wykazanie przez podatnika przychodu w kwocie niższej od ceny zakupu sprzedanych towarów lub równej tej cenie, wskazuje na istnienie sprzeczności tych elementów działalności gospodarczej, o której mowa w art. 169 par. 2 Kpa. W takim przypadku przepis ten pozwala organowi podatkowemu na nieuznanie księgi prowadzonej przez podatnika za dowód w postępowaniu podatkowym, jeżeli podatnik tych okoliczności

Nierzetelność ewidencji zakupu i sprzedaży nie oznacza automatycznie nierzetelności księgi i nie daje podstaw do jej odrzucenia.

Wartość rynkową sprzedawanej rzeczy lub prawa jako podstawę opodatkowania ustala się tylko wtedy, kiedy cena bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej /art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Grunty rolne Państwowego Funduszu Ziemi, nawet jeśli nie zostały jeszcze przekazane decyzją wojewody Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w trybie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464 ze zm./ nie mogą być objęte komunalizacją na podstawie ustawy z dnia 10 maja 1990 r.

1. Skoro zgodnie z art. 202 par. 2 zdanie drugie Kpa organ może w terminie 30 dni w trybie autokontroli, uznając skargę za słuszną w całości, zmienić lub uchylić decyzję na zasadach określonych w art. 207 par. 2 Kpa, to jest w przypadku "lżejszych" uchybień prawa materialnego, czy też procesowego, w stosunku do uchybień przewidzianych w art. 207 par. 3 Kpa, to zgodnie z zasadą rozumowania ad maiori

1. Urząd skarbowy jest uprawniony do ustalenia wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego z uwzględnieniem opinii biegłych dopiero wówczas, gdy strony umowy sprzedaży nieruchomości nie wskażą przyczyn, które uzasadniały podanie w umowie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej /art. 19 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz

Osoby, które uzyskały członkostwo w spółdzielni mieszkaniowej przed dniem 29 listopada 1991 r., a mimo to w dniu tym pozostawały zarejestrowane jako kandydaci na liście prowadzonej przez Wojewodę bądź spółdzielnię mieszkaniową, nie spełniają warunków ustawowych do uzyskania rekompensaty na podstawie art. 7 ust. 1 2 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji

Organ orzekający w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych /odsetek za zwłokę/ może merytorycznie wypowiadać się w tym przedmiocie jedynie wtedy, gdy zaległość istnieje w chwili podjęcia decyzji, a w sytuacji, gdy zaległość już nie istnieje organ orzekający powinien na podstawie art. 105 par. 1 Kpa postępowanie umorzyć, jako bezprzedmiotowe.

1. Przedmiotem koniecznych ustaleń ze strony organów samorządu radcowskiego zmierzających do wykazania braku po stronie wnioskodawcy przesłanek określonych w art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ mogą być wyłącznie fakty o których mowa w art. 107 par. 3 Kpa. Opieranie się wyłącznie na opinii jednego z adwokatów, bez sprawdzenia faktów, na

Decyzja wydana w trybie art. 155 Kpa nie może pogarszać sytuacji wnioskodawcy. Przepis ten daje podstawę jedynie do pozytywnej decyzji dla strony. W przypadku braku przesłanek do jego zastosowania - powoduje bezprzedmiotowość postępowania /art. 105 Kpa/.

Praca urzędnicza w organach administracji państwowej, polegająca na rozwiązywaniu różnych kwestii prawnych, nie oznacza, iż odpowiada zadaniom radcy prawnego; czynności związane z obsługą prawną powinny stanowić podstawowy zakres obowiązków wykonywanych samodzielnie /art. 79 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./.

Uzyskanie członkostwa w spółdzielni mieszkaniowej przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 103 poz. 446 ze zm./, to jest przed dniem 29 listopada 1991 r., wyłącza możliwość uzyskania rekompensaty pieniężnej na podstawie art. 7 ust. 1

Warunkiem skorzystania przez podatnika z odliczenia od podstawy opodatkowania wydatku opisanego w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ jest wybudowanie budynku na własne potrzeby mieszkaniowe podatnika.

Stronami nadzorczego postępowania administracyjnego w sprawie wymiaru cła od sprowadzonych przez spółkę cywilną towarów są - w myśl art. 28 Kpa - wszyscy wspólnicy, którzy w dniu powstania obowiązku celnego uczestniczyli w spółce, bez względu na to, czy w dniu wydania decyzji w trybie nadzoru spółka istniała i kto w tym dniu w niej uczestniczył.

O przyznaniu świadczenia z pomocy społecznej decydują przesłanki istniejące w chwili złożenia wniosku, a nie w chwili wydawania decyzji. Nie oznacza to, że korzystna zmiana sytuacji życiowej takiej osoby, jaka nastąpiła po złożeniu wniosku, nie może być brana pod rozwagę przez organy załatwiające wniosek. Jest to dopuszczalne, ale wówczas, gdy zmiana jest tego rodzaju, że w jej następstwie zostały

1. Zastosowanie przy wydaniu decyzji administracyjnej jednej z możliwych interpretacji przepisów prawa o niejednoznacznej treści, nie może być uznane za rażące naruszenie prawa, o jakim mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, prowadzące do stwierdzenia nieważności decyzji z tego tylko powodu, że interpretacji tej nie podziela organ wyższego stopnia. Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt

1. Gminie przysługuje w postępowaniu administracyjnym status strony tylko wówczas, gdy zakres rozstrzygnięcia obejmuje sferę jej interesu prawnego. 2. Z faktu przyznania gminie kompetencji do uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie można wyprowadzić jej uprawnień do zaskarżenia decyzji administracyjnych naruszających ustalenia tego planu. 3. Organ ustawowo powołany do współdecydowania

1. Założenie racjonalnego ustawodawcy nakazuje przyjąć, że jeżeli ten różnicuje wadliwość uchwał organów gminy to czyni to w celu zróżnicowania skutków prawnych dla poszczególnych rodzajów wadliwości. 2. W odróżnieniu od uchwały nieważnej, wywołującej skutki prawne ex tunc, uchwała niezgodna z prawem może być podstawą do wydawania decyzji administracyjnych do czasu stwierdzenia jej niezgodności z prawem

1. Opłaty dodatkowe za korzystanie z mienia Skarbu Państwa - naliczone, lecz których płatność została odroczona do dnia 16 kwietnia 1993 r. stanowiły koszty uzyskania przychodu. Począwszy od tej daty kosztu takiego nie stanowią stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania

Naruszenie obowiązków wynikających z art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa przez organy podatkowe polegające na niedołożeniu starań w wyjaśnieniu faktów i dowodów w sprawie powoduje nieważność decyzji i uchylenie jej przez NSA.