W art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ ustawodawca dokonał wyraźnego podziału pracowników na "skierowanych" i "nie skierowanych" do pracy za granicą, przyznając zwolnienie, o którym mowa w tym przepisie jedynie tym pierwszym.

Wniosek o przeprowadzenie egzaminu poprawkowego w zakresie znajomości przepisów dotyczących obchodzenia się z bronią dopuszczalny jest także po wydaniu decyzji przez organ I instancji. Z art. 136 Kpa wynika bowiem, że dodatkowe postępowanie w sprawie może być przeprowadzone także przez organ odwoławczy.

Jeżeli, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm. obecnie art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. "b" - zm. Dz.U. nr 137 poz. 638/, od dochodu stanowiącego podstawę obliczenia podatku od osób fizycznych odlicza się darowizny na cele kultu religijnego /do wysokości 10 procent dochodu/, to oczywiste jest, że skorzystanie

Wyjaśnienie podstawy prawnej /art. 107 par. 3 Kpa/ decyzji polega nie tylko na powołaniu konkretnego przepisu prawa, lecz przede wszystkim na umotywowanej ocenie stanu faktycznego sprawy na tle obowiązującego prawa oraz wykazaniu związku pomiędzy taką oceną a treścią rozstrzygnięcia.

Treść umowy cywilnoprawnej ma skutek wyłącznie pomiędzy stronami tej umowy i nie może modyfikować treści obowiązku podatkowego, który jest stosunkiem administracyjnoprawnym pomiędzy poszczególnymi podatnikami a budżetem państwa i kształtowany jest bezpośrednio przez normy prawne.

Naruszeniem prawa materialnego było uznanie świadczenia określonego przez prawo jako poprawiającego kondycję fizyczną personelu latającego dla podniesienia bezpieczeństwa lotów za świadczenie o charakterze socjalnym, nie mające związku z bezpieczeństwem i higieną pracy. Co za tym idzie błędnym i naruszającym art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

1. Przepisy ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ oraz wydanego na jej podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1982 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 20 poz. 149 ze zm./ zawierają wystarczające i jednoznaczne wskazówki interpretacyjne pojęcia "stałej opłaty rocznej". "Stałość

Stosownie do art. 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece /Dz.U. nr 19 poz. 147 ze zm./ ochrona nabywcy nieruchomości obejmuje jedynie prawa nabyte odpłatnie. Nabycie nieodpłatne nie może zostać ocenione jako powodujące nieodwracalne skutki prawne w rozumieniu art. 156 par. 2 Kpa. Nakłady poczynione na nieruchomość nie mogą być oceniane jako zaistnienie nieodwracalnych skutków

Wykładając art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ należy mieć na uwadze przepisy ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, a w szczególności jej art. 2 i na podstawie konkretnego stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy ustalić rodzaj prowadzonej działalności związanej

W postępowaniu podatkowym obowiązuje zasada, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wyprowadza określone skutki prawne. W orzecznictwie sądu administracyjnego przyjmuje się w związku z tym, że podatnik, który zamierza odliczyć od dochodu darowizny, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr

Z uwagi na postanowienia art. 6 Kpa, o istnieniu obowiązku podatkowego nie może przesądzać jedynie dokonanie przez płatnika określonej czynności - uiszczenie z własnych funduszów podatku należnego od podatnika i to w sytuacji kiedy zasadność dokonania tej czynności została następnie przez płatnika zakwestionowana.

Jeżeli budynek mieszkalny został wybudowany w ramach niezarobkowej działalności gminy realizującej zadania budownictwa komunalnego, to późniejsza sprzedaż znajdujących się w nim lokali mieszkalnych nie daje podstaw do ulgi podatkowej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Z przepisu par. 11 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 72 poz. 311 ze zm./ wynika obowiązek zamieszczenia w umowie sprzedaży lokalu wysokości oprocentowania ceny, która ma być płatna w ratach. Przepis ten nie oznacza zakazu dla rady gminy ustalenia w drodze uchwały

1. Zgodnie z art. 7 i art. 13 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, wyłączenie gruntów rolnych z produkcji - w rozumieniu zaniechania ich dotychczasowego wykorzystania - było dopuszczalne po przeznaczeniu ich w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nierolnicze i po uzyskaniu decyzji określającej warunki wyłączenia. Dopiero

Raport policjanta zawierający prośbę wyłącznie o natychmiastowe zwolnienie ze służby w Policji stanowi podstawę z art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ tylko do niezwłocznego zwolnienia ze służby lub w krótkim terminie niezbędnym do przygotowania i doręczenia decyzji.

Nie zapłacone zobowiązanie z tytułu opłat dodatkowych za korzystanie z mienia Skarbu Państwa /par. 6 ust. 2 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1990 r. w sprawie zasad ustalania należności za korzystanie z mienia Skarbu Państwa - M.P. nr 34 poz. 334 ze zm./ przechodzą na następne lata podatkowe. Nie dotyczą więc one już roku, w którym należność powstała, lecz roku, na który na mocy cytowanego

Stwierdzenie nieważności postanowienia zatwierdzającego ugodę /art. 119 par. 1 Kpa/, a tym samym statuującego ją w randze decyzji administracyjnej, może nastąpić wyłącznie w formie przewidzianej dla stwierdzenia nieważności decyzji, to jest określonej w art. 158 par. 1 Kpa.

Z użytego przez ustawodawcę w art. 138 par. 1 Kpa sformułowania "w tym zakresie" wynika oczywiste ograniczenie dla organu odwoławczego, zasadzające się na tym, że organ odwoławczy nie może orzekać w zakresie innym niż to uczynił przed nim organ pierwszoinstancyjny.

Udzielenie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych na okres trzech miesięcy zamiast na dwa lata nie może być uznane za rażące naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Zakres i tok postępowania, o którym mowa w art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./, nie ma wpływu na bieg trzydziestodniowego terminu, określonego w art. 91 ust. 1 ustawy samorządowej.

1. Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, w zakresie różnic kursowych, które mogą mieć wpływ na wysokość przychodu lub kosztów jednoznacznie nawiązują do przychodów faktycznie uzyskanych i faktycznie poniesionych kosztów. 2. Przepisy art. 12 ust. 2a i ust. 3 oraz art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym

1. Sołtys wykonuje swoje zadania społecznie. Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie przewiduje żadnej rekompensaty finansowej ani możliwości uregulowania tego problemu przez radę gminy. Do sołtysów nie mają również zastosowania postanowienia art. 25 ust. 4 i 5 ustawy o samorządzie terytorialnym dotyczące uprawnień radnych i członków komisji spoza

W sytuacji, gdy została wydana przez organ podatkowy ostateczna decyzja określająca wysokość zobowiązania podatkowego, to w toku późniejszej kontroli skarbowej nie może być wydany "wynik kontroli", w którym odmiennie określono by wysokość tego zobowiązania, gdyż taki wynik kontroli, mając na względzie treść art. 28 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm.

1. Wydając przepisy gminne na podstawie ogólnej normy kompetencyjnej, określonej w art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, rada gminy nie może stanowić przepisów karno-administracyjnych; do stanowienia tych przepisów konieczne jest wyraźne upoważnienie ustawowe. 2. Rada gminy nie może upoważnić Policji do karania za naruszenie postanowień