Nierzetelność podatkowej księgi przychodów i rozchodów stwierdzona w toku kontroli skutkuje utratą mocy dowodowej księgi, przyznanej jej przez art. 169 par. 1 Kpa, jedynie za okres objęty kontrolą.

Rażące naruszenie prawa przez zastosowanie niewłaściwej stawki celnej polegać może jedynie na rażącym naruszeniu treści taryfy celnej przywozowej, będącej załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów, wydanego na podstawie prawa celnego.

1. O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy /i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350/, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tego artykułu, czy także inna osoba, nie związana /aktualnie lub w przeszłości/ z pracodawcą. 2. Otrzymanie przez

l. Organ administracji może sprostować oczywistą omyłkę w wydanej przez siebie decyzji w każdym czasie, w tym również po upływie 30 dni od dnia wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a nawet po przekazaniu skargi do tego Sądu. 2. Naczelny Sąd Administracyjny, badając zgodność zaskarżonej decyzji z prawem, jest obowiązany ocenić ją z uwzględnieniem sprostowania dokonanego przez organ

Jeżeli bank zwolnił po 1 stycznia 1992 r. swoich pracowników z części długu wynikającego z umowy kredytu, to pracownicy banku uzyskali przychód w wysokości różnicy pomiędzy sumą, jaką mieli zwrócić zgodnie z postanowieniami umowy kredytowej, a sumą, jaką zapłacą po zmianie wysokości oprocentowania. Ten przychód mieści się w definicji zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku

1. Zastosowanie nieprawidłowej stawki celnej, a w konsekwencji ustalenie nieprawidłowej wysokości cła, może być uznane, jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, uzasadniające stwierdzenie nieważności decyzji. 2. Fakt, iż w wyniku stwierdzenia nieważności decyzji osoba, będąca adresatem decyzji, ponosi szkodę materialną, nie stanowi okoliczności wyłączającej możliwość stwierdzenia

Nie jest do pogodzenia z zasadą demokratycznego państwa prawnego /art. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej/ uznanie, że rażąco narusza prawo jedynie zastosowanie nieprawidłowej stawki celnej na niekorzyść Skarbu Państwa, natomiast nie narusza rażąco prawa zastosowanie nieprawidłowej stawki celnej na niekorzyść strony.

Zastosowanie do podstawy wymiaru cła stawek określonych w taryfie celnej, ale z pominięciem konsekwencji związanych z brakiem "klauzuli najwyższego uprzywilejowania", stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Określone w art. 138 par. 1 i 2 Kpa rodzaje rozstrzygnięć są bezwzględnie wiążące dla organu odwoławczego w tym znaczeniu, że decyzja, która nie mieści się w ramach tego przepisu, stanowi rażące naruszenie prawa.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ dopuszczają odliczenie. od podstawy opodatkowania tym podatkiem m.in. wydatków na zakup lokalu mieszkalnego, ale tylko od osób, które ten lokal wybudowały w ramach prowadzonej działalności gospodarczej /art. 26 ust 1 pkt 5 lit. "d" ustawy/.

Skarga na postanowienie Wojewody w sprawie zawieszenia postępowania egzekucyjnego podlega kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego. Prawo do wniesienia zażalenia ma postanowienie o zawieszenie postępowania egzekucyjnego powinno przysługiwać osobie, która posiadała przymiot strony w postępowaniu orzekającym.

Decyzja organu odwoławczego utrzymująca w mocy decyzję organu pierwszej instancji w czasie, gdy obowiązywały już zmienione przepisy prawa materialnego, wprowadzające nowe przesłanki rozstrzygnięcia sprawy, byłaby decyzją wadliwą w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Postępowanie w sprawach zwolnienia ze służby w Państwowej Straży Pożarnej /ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej - Dz.U. nr 88 poz. 400/ jest dwuinstancyjne.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie przewiduje możliwości ograniczenia bądź zaniechania poborów zaliczek w ciągu roku podatkowego od podatników innych niż wymienieni w art. 44 ust. 1, a tym samym nie pozwala zaniechać poboru zaliczek (...) chociażby przysługiwały podatnikowi odliczenia z art. 26.

Jeżeli akt prawny zawiera elementy określone w art. 107 par. 1 Kpa, akt ten jest decyzją administracyjną a nie opinią, bez względu na to, czy został wydany przez organ administracyjny uprawniony do takiego rozstrzygnięcia i czy został wydany w sprawie, której załatwienia przepisy nie przewidują w formie decyzji.

1. Pismo stwierdzające wygaśnięcie stosunku pracy mianowanego urzędnika państwowego nie stanowi decyzji w rozumieniu art. 104 Kpa. 2. Stosownie do art. 39 w związku z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ spory o roszczenia urzędników państwowych na tle wygaśnięcia stosunku pracy rozpatrywane są w trybie określonym w kodeksie

Ustalenie, że osobą zwracającą się do organu administracji państwowej o wydanie zaświadczenia jest stroną w sensie art. 28 Kpa, a rola wspomnianego organu nie polega jedynie na potwierdzeniu istniejącego stanu, lecz na władczym i jednostronnym rozstrzygnięciu o przedmiocie żądania wskazywać będzie na to, że wydany w tym przedmiocie akt stanowi decyzję administracyjną.

Przez "stanowisko odpowiadające funkcji radcy prawnego" w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ należy rozumieć takie stanowisko, z zajmowaniem którego wiąże się wykonywanie zadań wymienionych w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

1. Ustalanie dodatkowych dni wolnych od pracy jest skracaniem wymiaru czasu pracy, należy do materii ustawowej i nie mieści się w art. 40 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, mówiącym o wydawaniu przepisów gminnych w zakresie organizacji urzędów i instytucji gminnych. 2. Administracja samorządowa jest jednym z rodzajów administracji publicznej

1. Ocena zamiaru podatnika nie mieści się w konstrukcji par. 7 ust. 3 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatku obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. 1990 nr 35 poz. 203 ze zm./. Przepisy te określają przesłanki utraty zwolnienia nie pozostawiając miejsca na

W wypadku gdy podstawa wznowienia odnosi się zarówno do decyzji administracyjnej, jak i do wyroku sądu administracyjnego utrzymującego w mocy tę decyzję, właściwym do rozpoznania skargi o wznowienie postępowania jest sąd administracyjny /art. 211 Kpa w zw. z art. 405 Kpc/.

Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie przewidują tzw. pozostawienia sprawy bez rozpatrzenia, będącego w istocie pozaprocesowym zaniechaniem jej prowadzenia /do art. 216 par. 1-3 Kpa/.

1. Wkładem należnym w związku z lokatorskim prawem do lokalu jest wkład mieszkaniowy, który stanowi część kosztów budowy /w przeciwieństwie do wkładu budowlanego/ i obejmuje tylko pierwszą wpłatę, dokonywaną przed otrzymaniem mieszkania. Pozostałe wpłaty uiszczone w czasie późniejszym nie powiększają już wkładu mieszkaniowego, lecz podlegają uspołecznieniu w tym sensie, że powiększają społeczne mienie

W sprawie dotyczącej przeniesienia siedziby adwokata w trybie określonym w art. 71 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ nie można kwestionować prawidłowości dokonanego wpisu na listę adwokatów i z tego powodu zawieszać postępowania na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa.