Ustalenie, że osobą zwracającą się do organu administracji państwowej o wydanie zaświadczenia jest stroną w sensie art. 28 Kpa, a rola wspomnianego organu nie polega jedynie na potwierdzeniu istniejącego stanu, lecz na władczym i jednostronnym rozstrzygnięciu o przedmiocie żądania wskazywać będzie na to, że wydany w tym przedmiocie akt stanowi decyzję administracyjną.

Czynności pełnomocnika w postępowaniu administracyjnym można powierzyć tylko w formie pisemnego pełnomocnictwa i tylko osobie fizycznej wskazanej konkretnie z imienia i nazwiska /art. 32 par. 2 Kpa/.

Przez "stanowisko odpowiadające funkcji radcy prawnego" w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ należy rozumieć takie stanowisko, z zajmowaniem którego wiąże się wykonywanie zadań wymienionych w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

1. Ustalanie dodatkowych dni wolnych od pracy jest skracaniem wymiaru czasu pracy, należy do materii ustawowej i nie mieści się w art. 40 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, mówiącym o wydawaniu przepisów gminnych w zakresie organizacji urzędów i instytucji gminnych. 2. Administracja samorządowa jest jednym z rodzajów administracji publicznej

1. Stwierdzenie nieważności czynności materialno-technicznej jest instytucją wyjątkową, mającą zastosowanie w sytuacjach oczywistych, to jest wtedy, gdy wątpliwości, o których mowa w art. 47 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1974 r, o ewidencji ludności i dowodach osobistych /t.j. Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ ujawniły się już po dokonanej czynności materialno-technicznej związanej z zarejestrowaniem faktu

1. Ocena zamiaru podatnika nie mieści się w konstrukcji par. 7 ust. 3 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatku obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. 1990 nr 35 poz. 203 ze zm./. Przepisy te określają przesłanki utraty zwolnienia nie pozostawiając miejsca na

Artykuł 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ i par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1989 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1990 nr 1 poz. 4 ze zm./ uprawniają organy podatkowe do wydania decyzji również w sprawie zaniechania poboru zaliczek na podatek dochodowy od

Art. 106 par. 1 Kpa przewiduje, że decyzję wydaje się po zajęciu stanowiska innego organu, nie różnicując między decyzjami pozytywnymi i negatywnymi.

Kodeks postępowania administracyjnego nie wprowadza ograniczeń formalnych ani materialnych dotyczących prawa odwołania się strony. W nauce zgodnie podkreśla się, że Kodeks postępowania administracyjnego nie uzależnia realizacji przez stronę odwołania od udziału jej w postępowaniu przed organem I instancji /ograniczenie formalne/. Prawo odwołania się ma nie tylko strona, która brała udział w postępowaniu

W wypadku gdy podstawa wznowienia odnosi się zarówno do decyzji administracyjnej, jak i do wyroku sądu administracyjnego utrzymującego w mocy tę decyzję, właściwym do rozpoznania skargi o wznowienie postępowania jest sąd administracyjny /art. 211 Kpa w zw. z art. 405 Kpc/.

Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie przewidują tzw. pozostawienia sprawy bez rozpatrzenia, będącego w istocie pozaprocesowym zaniechaniem jej prowadzenia /do art. 216 par. 1-3 Kpa/.

1. Wkładem należnym w związku z lokatorskim prawem do lokalu jest wkład mieszkaniowy, który stanowi część kosztów budowy /w przeciwieństwie do wkładu budowlanego/ i obejmuje tylko pierwszą wpłatę, dokonywaną przed otrzymaniem mieszkania. Pozostałe wpłaty uiszczone w czasie późniejszym nie powiększają już wkładu mieszkaniowego, lecz podlegają uspołecznieniu w tym sensie, że powiększają społeczne mienie

W sprawie dotyczącej przeniesienia siedziby adwokata w trybie określonym w art. 71 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ nie można kwestionować prawidłowości dokonanego wpisu na listę adwokatów i z tego powodu zawieszać postępowania na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa.

1. Zawieszenie postępowania administracyjnego Ministra Sprawiedliwości dotyczącego ewentualnego sprzeciwu wobec wpisu na listę radców prawnych wstrzymuje bieg terminów procesowych wymienionych w kodeksie postępowania administracyjnego, nie ma natomiast żadnego wpływu na bieg terminu z art. 31 ust. 2 ustawy o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./. 2. Po upływie terminu ustawowego z art. 31[

Pismo złożone przez stronę w organie podatkowym I instancji w terminie przewidzianym do złożenia odwołania, w którym kwestionuje ona zasadność rozstrzygnięcia w doręczonej jej decyzji podatkowej I instancji, należy zgodnie z art. 7 i art. 9 Kpa uznać za jej odwołanie od tej decyzji, chociażby nie spełniało ono wszystkich wymogów określonych w art. 170 Kpa, jeżeli w zakreślonym przez organ podatkowy

Zwolnienie podatkowe może być udzielone jedynie przy przestrzeganiu warunków, od spełnienia których udzielenie tego zwolnienia jest uzależnione, i dokonywanie wykładni rozszerzającej nie jest w tym zakresie dopuszczalne.

W przypadku wydania decyzji przez organ gminy podlegający wyłączeniu na podstawie art. 27a Kpa istnieje podstawa do wznowienia postępowania określona w art. 145 par. 1 pkt 3 tego kodeksu.

Stosownie do treści art. 196 par. 3 pkt 2 Kpa skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego służy na postanowienie o rozstrzygnięciu zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania zabezpieczającego.

1. Uprawnienie do wszczęcia postępowania podatkowego przeciwko czynnościom płatnika, nadane podatnikowi mocą art. 175 par. 1 Kpa jest ograniczone w czasie, czyli po upływie wyznaczonego terminu przestaje istnieć. Jeżeli zatem od dnia pobrania podatku przez płatnika minie jeden miesiąc, podatnik traci uprawnienie do żądania wszczęcia postępowania podatkowego na podstawie art. 175 par. 1 Kpa. 2. Obliczenie

Zaskoczenie strony nową podstawą rozstrzygnięcia dopiero w chwili decyzji organu II instancji wyraźnie narusza przepisy art. 8, art. 9 i art. 10 Kpa i pozbawia stronę udziału w postępowaniu oraz uniemożliwia wypowiedzenie się, zwłaszcza w tak ocennych kwestiach jak estetyka obiektu budowlanego i jego zharmonizowanie z otoczeniem.

Warunek zakomunikowania stronie znanego organowi z urzędu faktu /art. 77 par. 4 Kpa/ wyczerpania limitu punktów sprzedaży /art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ spełnia też doręczenie stronie notatki służbowej wyjaśniającej stan prawny dotyczący ustalania limitu oraz zawierającej wyciąg z rejestru

Rozpoznając odwołania od decyzji administracyjnych wydanych przez wójta lub burmistrza w sprawach zleconych gminie, wojewoda nie może się ograniczyć do badania zgodności tych decyzji z prawem, lecz powinien rozstrzygnąć merytorycznie sprawę administracyjną, a więc również zbadać decyzję z punktu widzenia celowości i słuszności rozstrzygnięcia.

1. W przypadku, gdy o udzielenie zezwolenia na prowadzenie sprzedaży alkoholu w jednym wolnym punkcie sprzedaży ubiega się dwie lub więcej osób, obowiązkiem organu wydającego zezwolenie jest sięgnięcie do art. 62 Kpa i prowadzenia jednego postępowania dotyczącego wniosków tych stron, a zwłaszcza doręczenie stronom wszystkich wydanych w takim postępowaniu rozstrzygnięć. 2. Uchylenie decyzji pierwszoinstancyjnej

1. Niedołączenie pełnomocnictwa przy podaniu o wszczęcie postępowania administracyjnego jest jednym z braków podania, o którym mowa w art. 64 par. 2 Kpa. 2. Niedokonanie przez organ administracji wezwania wnoszącego podanie do złożenia pełnomocnictwa na piśmie lub zgłoszenia do protokołu w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że niedopełnienie tej czynności spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania