1. Organ wydający zezwolenie na uprawę maku ma obowiązek wskazania w tym zezwoleniu konkretnego miejsca uprawy, a przynajmniej określenia działki gruntu, w której obrębie uprawa może być prowadzona /art. 10 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii - Dz.U. nr 4 poz. 15 ze zm./. 2. Okoliczność, że mak został już zebrany, nie może powodować bezprzedmiotowości wyrokowania

1. Zużycie przez Zakłady Celulozowo-Papiernicze wyprodukowanej przez siebie celulozy do dalszej przeróbki na papier nie jest dokonaniem obrotu materiałem objętym reglamentacją na mocy uchwały nr 124 Rady Ministrów z dnia 19 lipca 1985 r. w sprawie zasad i organizacji procesu zaopatrzenia materiałowo technicznego w latach 1986-1990 /M.P. 1988 nr 5 poz. 52/. 2. Decyzja o nałożeniu na producenta celulozy

Okresowe oceny wyników pracy naukowej, dydaktycznej, wychowawczej i organizacyjnej pracowników naukowo-dydaktycznych oraz oceny ich postawy obywatelskiej przeprowadzone na podstawie art. 133 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ nie są dokonywane w formie decyzji administracyjnych, dlatego nie przysługuje na nie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego

Ogólnikowy zarzut, że organ nie prowadzi sprawy obiektywnie nie uzasadnia żądania wyłączenia organu.

1. Stosownie do art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa uprawnienia sądu administracyjnego ograniczone są do kontroli legalności /zgodności z prawem/ decyzji, która została zaskarżona i poza granice wyznaczone tą decyzją sąd wyjść nie może. 2. Naczelny Sąd Administracyjny, nie będąc z mocy art. 206 Kpa związany granicami skargi, jest władny uwzględnić skargę także ze względu na inne uchybienia niż te,

Art. 46 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ nie zmienia cywilnego charakteru świadczeń przewidzianych w art. 13 ust. 3 tej ustawy. Do decyzji ustalającej te świadczenia nie ma zastosowania przepis art. 177 Kpa.

Stosowanie przepisu art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145/, zwalniającego z wymogu odbycia aplikacji radcowskiej określonego w jej art. 24 ust. 1 pkt 6, nie może podlegać ograniczeniom innym niż wynikającym z wiodącego przepisu art. 24 ust. 1 pkt 1-5 i ust. 2 tej ustawy.

1. W postępowaniu administracyjnym ogólnym obowiązuje zasada, że decyzja administracyjna wywiera skutki prawne od daty jej doręczenia lub ogłoszenia. 2. Dochowanie wszelkich przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, a zwłaszcza tych, które chronią interes strony jest obowiązkiem organu administracji prowadzącego postępowanie; strona nie powinna ponosić ujemnych konsekwencji wynikających z zaniedbań

1. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający skargę oznacza stwierdzenie, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem; sprawa zgodności tej decyzji z prawem nie może być ponownie badana ani przez organ administracji państwowej, ani przez Naczelny Sąd Administracyjny. 2. Zmiany stanu faktycznego bądź prawnego, gdyby nastąpiły po wydaniu wyroku przez Naczelny Sąd Administracyjny, mogłyby spowodować

Przeprowadzenie postępowania w sprawie karnej skarbowej nie może zastąpić wszczęcia i przeprowadzenia właściwego postępowania podatkowego, mającego na celu ustalenie wysokości zobowiązań podatkowych.

1. Przeniesienie do kartoteki byłych mieszkańców osoby, która wyjechała za granicę na pobyt czasowy i pozostała tam na stałe /par. 32 ust. 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 czerwca 1984 r. w sprawie wykonywania obowiązku meldunkowego i prowadzenia ewidencji ludności - Dz.U. nr 32 poz. 176/, nie pozbawia zainteresowanej osoby trzeciej prawa żądania wydania decyzji w sprawie wymeldowania

Organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej są uprawnione do wydawania decyzji nakazujących usunięcie uchybień w zakresie higieny pracy również w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych.

Odszkodowanie za szkody wyrządzone w uprawach i plonach rolnych przez zwierzęta łowne są sprawami z zakresu prawa cywilnego, które rozpoznają sądy powszechne.

Kompetencje organu odwoławczego obejmują zarówno korygowanie wad prawnych decyzji organu pierwszej instancji, polegających na niewłaściwie zastosowanym przepisie prawa materialnego, jak i wad polegających na niewłaściwej ocenie okoliczności faktycznych.

1. Postępowanie w sprawie zakończonej ostateczną decyzją administracyjną, zmierzające do wzruszenia tej decyzji, może być prowadzone tylko po wydaniu przez właściwy organ i doręczeniu wszystkim stronom wymaganego postanowienia o wszczęciu postępowania /art. 149 par. 1 Kpa/ bądź też zawiadomienia /art. 61 par. 4, art. 186 Kpa/. 2. Decyzja administracyjna wydana wbrew materialnoprawnemu zakazowi rażąco

Nieustalenie przez organ administracji w sposób przekonujący kształtowania się cen gruntów w dacie wydania decyzji ostatecznej, oznacza naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, które miały istotny wpływ na wynik sprawy i zobowiązuje Naczelny Sąd Administracyjny do uchylenia zaskarżonej decyzji na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa.

Fakt, że strona nie wniosła odwołania od decyzji administracyjnej, nie stanowi przeszkody dla złożenia przez nią wniosku o stwierdzenie nieważności tej decyzji jako ostatecznej.

Zawarty w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /TJ. Dz.U. 1985 nr 13 poz. 58 - według jednolitego tekstu ogłoszonego w Dz.U. 1989 nr 27 poz. 148 jest to art. 21 ust. 1 tej ustawy/ wymóg odrębnego zezwolenia na działalność

1. Wniesienie odwołania od decyzji powoduje w toczącej się sprawie skutki, o których stanowi art. 130 Kpa, w szczególności wstrzymanie z mocy prawa wykonalności zaskarżonej decyzji. 2. Środki prawne wnoszone przez prokuratora w postępowaniu administracyjnym powinny być przez organ kwalifikowane nie według nadanej im nazwy, ale stosownie do stadium, w jakim znajduje się postępowanie administracyjne

Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję organu administracji państwowej /art. 200 par. 1 Kpa/ wyłącza - do czasu zakończenia postępowania sądowego - możliwość wznowienia postępowania przez organ administracji /art. 145 Kpa/ w sprawie zakończonej zaskarżoną decyzją.

Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję organu administracji państwowej /art. 200 par. 1 Kpa/ wyłącza - do czasu zakończenia postępowania sądowego - możliwość wznowienia postępowania przez organ administracji /art. 145 Kpa/ w sprawie zakończonej zaskarżoną decyzją.

1. Uchylenie w trybie odwoławczym decyzji ostatecznej stanowi naruszenie podstawowych i elementarnych zasad postępowania administracyjnego, co jest równoznaczne z rażącym naruszeniem przepisów prawa formalnego regulujących te zasady. 2. Brak jakiegokolwiek uzasadnienia faktycznego i prawnego decyzji administracyjnej stanowi, poza przypadkami określonymi w art. 107 par. 4 i par. 5 Kpa rażące naruszenie

1. Wadliwe ustalenie stanu faktycznego co do przekroczenia limitu adwokatów, ustalonego dla danej Izby Adwokackiej w planie rozmieszczenia,jest równoznaczne z naruszeniem art. 77 par. 1 Kpa, mającym wpływ na treść decyzji w przedmiocie wpisu na listę adwokatów osób nie objętych wpisem obligatoryjnym. 2. Możliwość wykonywania zawodu adwokata indywidualnie jest również uzależniona od danych wynikających

Zgodnie z przepisem par. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w wieczyste użytkowanie gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. nr 47 poz. 239; zm. Dz.U. 1986 nr 3 poz. 17/ organ administracji państwowej nie działa według uznania