Przysługujące organom Państwowej Inspekcji Sanitarnej na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. 12 poz. 49/ prawo zgłoszenia sprzeciwu przeciwko działaniom wymienionym w tym przepisie, podejmowanym w sprawach indywidualnych, powinno być realizowane w formie decyzji administracyjnej.

Wydanie bez zasięgnięcia opinii czynnika społecznego decyzji w przedmiocie przekazania nieruchomości osobie prawnej, która może racjonalnie zagospodarować tę nieruchomość, przy czym taka działalność nie jest sprzeczna z działalnością statutową nie może stanowić rażącego naruszenia prawa.

Niejasności lub wątpliwości dotyczące oceny stanu faktycznego nie mogą być rozstrzygane na niekorzyść podatnika. Tylko wtedy można podatnikowi zarzucić niedopełnienie ciążącego na nim obowiązku, gdy treść tego obowiązku jest w pełni zrozumiała, a ponadto podatnik ma realne możliwości wywiązania się z obowiązku, wynikającego z przepisu prawa.

Zezwolenie na wycięcie drzew oraz wymierzenie opłaty za usuwanie drzew nie stanowią materii, którą organ mógłby - nawet na wniosek strony - rozstrzygnąć ustnie z adnotacją w aktach sprawy, rezygnując z wydania decyzji na piśmie.

Praktyka przeprowadzania przez organy administracji uzupełniających dowodów dopiero po wydaniu decyzji i jej zaskarżeniu przez stronę narusza prawa strony do czynnego udziału w prowadzonym postępowaniu administracyjnym, w wyniku którego ma dojść do wydania decyzji /art. 10 par. 1, art. 79 i art. 81 Kpa/.

1. Decyzja, zmieniająca za zgodą strony dotychczasową decyzję ostateczną, nie jest decyzją wydaną w sprawie rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa, jeżeli jest niewątpliwe, że strona, która z dotychczasowej decyzji nabyła prawo - zgadza się na uchylenie bądź zmianę tej decyzji. 2. Jeżeli między małżonkami istnieje wspólność majątkowa oznacza to konieczność uzyskania

Ocena prawna wyrażona w orzeczeniu sądu administracyjnego /art. 209 Kpa/ wiąże w sprawie zarówno sąd, jak i organ administracji, dopóki nie nastąpią zmiany stanu prawnego, w świetle których ta ocena prawna straci aktualność.