1. Jeżeli strona żąda wznowienia postępowania z tej przyczyny, że bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu /art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa/, to organem właściwym do rozstrzygnięcia o tym żądaniu /w myśl art. 150 par. 2 Kpa/ jest organ wyższego stopnia tylko wówczas, gdy było to wynikiem zamierzonego działania organu prowadzącego poprzednie postępowanie w celu uniemożliwienia tej stronie wzięcia

Regulamin weryfikacyjny ZBoWiD przewidujący ograniczenia dowodowe, jako akt niższego rzędu nie może być sprzeczny z aktem wyższego rzędu /ustawy/, który takich ograniczeń dowodowych nie przewiduje. Również porozumienie pomiędzy organami ZBoWiD i MSW co do formy wystawiania zaświadczeń nie może wyłączyć stosowania art. 75 Kpa.

1. Wywiad społeczny, o jakim mowa w instrukcji nr 16/76 Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 26 października 1976 r. w sprawie wywiadów społecznych /Dz.Urz. MZiOS nr 21 poz. 75/, powinien odpowiadać co do treści przepisom dotyczącym sporządzania protokołów /art. 67 par. 1 i 2 Kpa/ i powinien być podpisywany przez stronę na zasadzie art. 68 par. 2 Kpa przed wpisaniem do wywiadu proponowanej formy

Jeżeli dzierżawca nieruchomości powoduje wyłączenie gruntu rolnego tej nieruchomości z produkcji rolnej, to obciąża go z mocy art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ obowiązek uiszczenia należności i opłat za to wyłączenie i za użytkowanie tego gruntu na cele nierolnicze.

1. W sprawach, w których na stronie spoczywa ciężar wskazania konkretnych faktów i zdarzeń, z których wywodzi ona dla siebie określone skutki prawne, a twierdzenia strony w tym zakresie są ogólnikowe i lakoniczne, obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie jest wezwanie strony do uzupełnienia i sprecyzowania tych twierdzeń. Dopiero gdy strona nie wskaże takich konkretnych okoliczności, można z tego

1. Artykuł 105 Kpa nie może stanowić podstawy prawnej wydania decyzji o umorzeniu postępowania w kwestiach rozstrzyganych w drodze postanowienia. 2. Jeżeli postanowienie organu I instancji o wstrzymaniu wykonania decyzji administracyjnej stało się bezprzedmiotowe ze względu na utratę mocy obowiązującej tej decyzji, organ II instancji - prowadzący postępowanie zażaleniowe na takie postanowienie - powinien

"Uzgodnienie", o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej /Dz.U. nr 21 poz. 96/ jest w istocie władczym rozstrzygnięciem państwowej jednostki administracyjnej, powołanej z mocy prawa do załatwiania spraw indywidualnych /art. 1 par. 1 i 2 Kpa/ i ma charakter decyzji administracyjnej.

Wydana pod rządem ustawy z dnia 10 października 1987 r. o nasiennictwie /Dz.U. nr 31 poz. 166/ decyzja o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie szkółki jest nieważna z powodu podjęcia jej, bez podstawy prawnej /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

1. Naruszenie przez terenowy organ administracji państwowej o właściwości ogólnej kompetencji podległego mu organu o właściwości szczególnej, przez polecenie wydania decyzji administracyjnej o określonej treści, narusza układ kompetencji ustalony ustawą o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego, a więc podstawowy warunek praworządnego działania terenowych organów administracji państwowej

Postępowania karnego skarbowego nie można utożsamiać z postępowaniem podatkowym, a czynności procesowych podejmowanych w postępowaniu karnym skarbowym nie można uznawać za spełniające warunki kodeksu postępowania administracyjnego.

Z przepisu art. 200 par. 2 Kpa nie wynika obowiązek wyjścia przez organ poza zakres rozstrzygnięcia zaskarżonej decyzji i merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy odmiennej od zaskarżonej, nawet gdy przepis prawa dopuszcza wydanie decyzji sugerowanej przez stronę w jej skardze.

1. Organ odwoławczy, jako organ o charakterze reformacyjnym, ma obowiązek uwzględnić zmiany stanu faktycznego i prawnego, które nastąpiły po wydaniu decyzji przez organ pierwszej instancji. 2. Decyzja organu odwoławczego, doręczona stronie po zmianie stanu prawnego, przyjętego jako jej podstawa prawna, jest sprzeczna z prawem i podlega uchyleniu przez Naczelny Sąd Administracyjny z przyczyny określonej

Decyzja wydana na podstawie art. 162 par. 1 pkt 1 Kpa jest decyzją wydaną w nowej sprawie.

1. Kodeks postępowania administracyjnego nie przewiduje możliwości działania organu wyższego stopnia w charakterze organu odwoławczego inaczej, niż na podstawie odwołania strony. 2. Jeżeli strona pominięta w postępowaniu spowodowała wznowienie - z przyczyny określonej w art. 145 par. pkt 4 Kpa - postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną, to przedmiotem odwołania może być tylko decyzja wydana

Odmienna wykładnia przepisu prawa materialnego, stanowiącego podstawę prawną decyzji, orzekającej co do istoty sprawy, nie jest ani nową okolicznością faktyczną, ani nowym dowodem uzasadniającym wznowienie postępowania administracyjnego.

Są podstawy do stwierdzenia, że organ II instancji przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, jeżeli w decyzji odmawiającej uznania ubytku słuchu za chorobę zawodową przyjął dowód z opinii oceniającej ubytek słuchu u pracownika jako mniej niż 30 dB, mimo iż dysponował dowodem z opinii wcześniejszej, oceniającej ubytek słuchu na 48 dB.

Realizacja obowiązku rolniczego wykorzystania gruntów /art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie jest uzależniona od tego, czy ich właściciel otrzymywał lub otrzymuje od Państwa pomoc finansową i techniczną na powyższy cel.

1. Przy rozpatrywaniu spraw administracyjnych, w których organ administracji dokonuje według uznania wyboru osoby, której przyznaje uprawnienie decyzją administracyjną, jak przy dysponowaniu działkami budowlanymi /art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 22 poz. 99/, organ - związany konstytucyjną zasadą równości obywateli /art.

1. Orzekanie o utrzymaniu w mocy decyzji o cofnięciu stronie uprawnienia /art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa/ przez organ świadomy, że przyznanie uprawnienia nastąpiło decyzją wydaną z rażącym naruszeniem prawa, jest naruszeniem przepisów postępowania, mającym istotny wpływ na wynik sprawy. 2. Redakcja zwrotu otwierającego art. 156 par. 1 Kpa nakazuje uznać, że w okolicznościach wskazanych w tym artykule właściwy

Art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa obejmuje wszelkie postacie naruszenia właściwości, a więc także właściwość instancyjną czyli funkcjonalną. Decyzje Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację wydane z naruszeniem przepisów o właściwości skutkują stwierdzeniem ich nieważności.

Naruszenie prawa mogące mieć znaczenie przy rozpoznawaniu sprawy w trybie odwoławczym nie musi mieć decydującego znaczenia przy rozpoznawaniu sprawy w trybie nadzorczym /art. 154 i art. 155 Kpa/ lub gdy organ rozpoznaje wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji /art. 156 Kpa/.

Zamieszczenie w wykazie obowiązujących aktów prawa miejscowego /art. 182 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego - Dz.U. nr 41 poz. 185/ aktu nie mającego mocy prawnej ze względu na niespełnienie wymagań formalnoprawnych /brak publikacji w dzienniku urzędowym uchwały o zatwierdzeniu planu zagospodarowania przestrzennego/ nie konwaliduje tych uchybień

1. Przyjęta w ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ definicja gruntu rolnego, służy innym celom niż pojęcie nieruchomości rolnej używane przy obrocie nieruchomościami i dziedziczeniu gospodarstw rolnych czy też pojęcie gruntu rolnego używane przy wywłaszczaniu nieruchomości. Pojęcie gruntu rolnego w powyższej ustawie jest użyte w sensie ewidencyjno-geodezyjnym