Obowiązek wykonania rozbiórki obiektów, o których mowa w art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, wynika bezpośrednio z tego przepisu prawa i podlega wykonaniu w drodze egzekucji administracyjnej /art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./.

Decyzja wydana przez organ administracji w trybie art. 200 par. 2 Kpa nie może być uznana za dotkniętą wadą nieważności tylko z tego powodu, że została wydana po upływie 30 dni od daty wpływu skargi.

Zasady współżycia społecznego są regułami postępowania ludzkiego, nie będąc jednak przy tym regułami prawnymi, okoliczność, że często norma prawna głosi to samo, co zasada współżycia społecznego /np. obowiązek zwrotu pożyczonych pieniędzy/ nie powoduje zatarcia niezależności tych dwóch grup reguł postępowania. Są to grupy odrębne. Art. 156 par. 1 Kpa wśród przyczyn stwierdzenia nieważności decyzji

Książeczka wojskowa jest dokumentem urzędowym i w rozumieniu art. 76 par. 1 Kpa korzysta z domniemania prawdziwości zawartych w niej danych. Oznacza to, że pominięcie dowodu z książeczki wojskowej jest możliwe tylko po udowodnieniu przez organ orzekający w sprawie, że jej treść nie jest prawdziwa. Do czasu przeprowadzenia takiego dowodu nie ma podstaw do traktowania książeczki wojskowej odtworzonej

1. Praktyka sprowadzająca organ I instancji do roli wykonawcy poleceń organu nadrzędnego stanowi bezpośrednią ingerencję w sposób załatwienia sprawy, zastrzeżonej do kompetencji organu niższego stopnia oraz pozbawia go samodzielności, nieodzownej w orzecznictwie administracyjnym. Tego rodzaju sytuacja czyni kontrolę instancyjną wręcz iluzoryczną /art. 15 Kpa/. 2. Jeżeli organ podatkowy drugiej instancji

Ograniczenie się przez organ przy rozpoznawaniu sprawy w trybie art. 155 Kpa wyłącznie do skontrolowania decyzji objętej wnioskiem strony i zaniechanie rozpoznania sprawy w świetle przesłanek do zmiany lub uchylenia decyzji określonych w tym artykule stanowi naruszenie prawa.

1. Art. 23 par. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./ wyraża ogólną zasadę odnoszącą się do wszystkich rodzajów stosunku pracy, że czynności prawnych w zakresie stosunku pracy dokonuje w imieniu zakładu pracy jego kierownik lub inny upoważniony do tego pracownik. Tezę taką potwierdza zamieszczenie powyższego przepisu w rozdziale I "przepisy ogólne" Działu Drugiego