Użycie w zaskarżonej decyzji niepełnej nazwy strony skarżącej nie oznacza skierowania tej decyzji do osoby nie będącej stroną w sprawie i nie stanowi podstawy przewidzianej w art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa dla stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji.

Organ administracji państwowej rozpoznający odwołanie od decyzji organu instancji nie jest kompetentny do stwierdzenia nieważności tej decyzji. Rozpoznanie sprawy w trybie odwoławczym stwarza organowi II instancji wszelkie możliwości naprawienia ewentualnych wadliwości postępowania przed organem I instancji, przy czym przepis art. 138 Kpa nie przewiduje możliwości orzeczenia o nieważności decyzji.

Zachowanie wymagań art. 79 i art. 81 Kpa, niezależnie od wagi i treści przeprowadzonego dowodu, jest bezwzględnym obowiązkiem organu administracji państwowej. Naruszenie tego obowiązku stanowi naruszenie przepisów o postępowaniu administracyjnym, mającym istotny wpływ na wynik sprawy.

1. Trudności w wyegzekwowaniu wykonania decyzji, wynikające z negatywnego stanowiska jej adresatów lub innych osób zainteresowanych utrzymaniem dotychczasowego stanu rzeczy, nie stanowią o niewykonalności decyzji i nie uzasadniają stwierdzenia jej nieważności z tego tytułu. 2. Osoby, posiadające pozwolenie wodnoprawne na szczególne korzystanie z wód, są stronami postępowania w sprawie dotyczącej funkcjonowania

Każdy właściciel /posiadacz/ nieruchomości, na której przewiduje się wykonywanie czynności budowlanych, jest stroną postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 28 Kpa i na zasadzie art. 10 par. 1 Kpa, organy administracji państwowej mają obowiązek zapewnić mu czynny udział w każdym stadium postępowania i umożliwić wypowiedzenie się przed wydaniem decyzji. Odwrócenie tej kolejności stanowi naruszenie

1. Strona, która bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu przed wydaniem decyzji I instancji może wnieść odwołanie od tej decyzji tylko w czasie, zanim decyzja ta stała się ostateczna to jest do czasu rozpatrzenia przez organ II instancji odwołania wniesionego przez inne strony, a gdy odwołania strony nie wniosły - przed upływem terminu 14 dni służącego stronom do wniesienia odwołania. Po

Jeżeli odwołanie od decyzji organu I instancji w części stanowiło określone żądanie, do którego organ odwoławczy nie był właściwy, przekazanie tego żądania do załatwienia właściwemu organowi nie mogło być uznane za naruszenie prawa.

Jeżeli podanie o wznowienie zostało wniesione po upływie miesięcznego terminu, o którym mowa w art. 148 par. 1 Kpa organ administracji władny jest do wydania decyzji o odmowie wznowienia postępowania, o ile termin ten nie został przywrócony.

1. Brak jest podstaw do uchylenia lub zmiany decyzji, gdy odwołanie wniosła jedna ze stron a pozostałe strony nie wyraziły na to zgody. Oznacza to, że wydana przez organ I instancji na podstawie art. 132 Kpa, decyzja uchylająca własną decyzję, w przypadku wniesienia odwołania przez jedną stronę i braku zgody drugiej strony na uchylenie lub zmianę decyzji zgodnie z żądaniem odwołania albo też po upływie

Zgodnie z art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa wznowienie postępowania następuje, gdy wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności lub nowe dowody, istotne dla tej sprawy, w której strona domaga się wznowienia postępowania.

Nieodwracalne skutki prawne, o których mowa w art. 156 par. 2 Kpa wyłączające stwierdzenie nieważności decyzji nie zachodzą jeżeli pomimo przebudowy strychu na lokal mieszkalny na podstawie naruszającego prawo pozwolenia, istnieją zarówno prawne, jak i faktyczne możliwości przywrócenia stanu poprzedniego.

W podatku od spadków i darowizn podstawą opodatkowania jest wartość czysta nabytych rzeczy i praw majątkowych, to jest wartość po potrąceniu długów i ciężarów /art. 7 ust. 2 ustawy/, również wówczas, gdy ustawa przewiduje szczególne sposoby ustalania wartości rodzajowo określonych składników nabytego majątku /art. 8 ust. 6 ustawy/.

1. Artykuł 138 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. nr 41 poz. 185/ dotyczy sytuacji, gdy organy wymienione w art. 137 ust. 3 tej ustawy orzekały w I instancji w charakterze organów o właściwości szczególnej. Jeżeli zaś orzekały w ramach kompetencji organów o właściwości ogólnej, to w postępowaniu administracyjnym organem odwoławczym od decyzji

Organ wyższego stopnia nad organem, który wydał w sprawie decyzję w ostatniej instancji jest tylko wówczas właściwy do podjęcia postanowienia o wznowieniu postępowania, jeżeli przyczyną wznowienia jest działalność organu, który rozstrzygał sprawę w ostatniej instancji. Analiza przyczyn wznowienia postępowania wymienionych w art. 145 par. 1 Kpa prowadzi do wniosku, że przez działalność organu, o której

O tym jakiej materii decyzja dotyczy nie przesądza powołany w jej podstawie przepis prawa, lecz treść podjętego rozstrzygnięcia. Nie wpływa zatem na ocenę przedmiotu decyzji okoliczność, iż w decyzjach podjętych w obu instancjach nie powołano właściwej podstawy prawnej.

1. Okoliczność, że ani przepisy ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ ani uchwała właściwej rady narodowej stopnia podstawowego nie regulują sprawy obniżenia świadczenia na fundusz w razie zaprzestania działalności w ciągu roku, w którym powstał obowiązek ponoszenia tego świadczenia nie oznacza, że brak jest prawnej możliwości uwzględnienia

Przepisy regulaminu studiów szkoły wyższej są jedyną prawnomaterialną podstawą do wydania przez dziekana wydziału decyzji o skreśleniu z listy studentów /art. 93 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym - Dz.U. nr 14 poz. 113; obecnie art. 92 - Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/.