Orzeczenia
Stwierdzenie nieważności decyzji w sytuacji gdy istniały podstawy do wznowienia postępowania w sprawie, a przy tym nie wykazanie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przyczyn nieważności stanowi naruszenie przepisów postępowania administracyjnego mających istotny wpływ na wynik sprawy.
W postępowaniu prowadzonym w trybie nadzoru o stwierdzenie nieważności decyzji organ ma obowiązek rozpatrywać sprawę w granicach określonych w art. 156 par. 1 Kpa, to znaczy nie może rozpatrywać sprawy co do jej istoty, jak w postępowaniu odwoławczym.
1. Skoro strony postępowania administracyjnego są zainteresowane rozstrzygnięciem sprawy co do jej istoty - otrzymanie decyzji o wymeldowaniu, bądź decyzji o odmowie wymeldowania - to umorzenie postępowania wszczętego wskutek podania jednej ze stron, oznacza uchylenie się organu administracji państwowej od rozstrzygnięcia sprawy co do jej istoty, z naruszeniem zasady określonej w art. 104 par. 2 Kpa
Zaostrzenie kryteriów uwzględniania działalności kombatanckiej po 1974 roku nie jest sprzeczne z przepisami ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ i art. 75 - art. 87 Kpa określającymi sposób dokumentowania okoliczności faktycznych sprawy. Jest to konieczne również dlatego, że określenia "służba w jednostce wydzielonej do walk z reakcyjnym podziemiem
1. W świetle art. 200 par. 2 Kpa brak jest możliwości kasacyjnego uchylenia decyzji i przekazania sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia, którego wynik nie jest znany, co pozostawałoby w sprzeczności z zasadą uznania skargi za słuszną. 2. Od decyzji administracyjnej wydanej w trybie art. 200 par. 2 Kpa zawsze przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a więc również w razie
Obowiązek przeprowadzenia całego postępowania co do wszystkich istotnych okoliczności spoczywa na organie i nie może być przerzucony na stronę. Ciężar dowodu na mocy art. 77 par. 1 Kpa obciąża organ administracyjny. Jeżeli strona przedstawi niepełny materiał dowodowy, organ ma obowiązek z własnej inicjatywy go uzupełnić.
1. Od dnia 1 lipca 1982 r. egzekwowanie obowiązku rolniczego użytkowania gruntów może następować wyłącznie na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/, zwłaszcza jej art. 40-46.2. Wszelkie środki administracyjne, w tym także przejęcie na własność Państwa gruntów leżących odłogiem mimo nałożonych opłat pieniężnych, dotyczą tylko tych
1. Przedstawienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego akt sprawy bez protokołów rozpraw, które odbyły się przed podatkową komisją odwoławczą, i dołączenie tych protokołów dopiero na żądanie sądu, stwarza wątpliwości co do przestrzegania w postępowaniu administracyjnym zasad wyrażonych w art. 7, art. 8, art. 10 Kpa. 2. Nieprawidłowa jest praktyka łączenia w jednym protokole z posiedzenia podatkowej
Przyczyna określona w art. 145 par. 1 Kpa należy do grupy przyczyn które istniały przed wydaniem decyzji, a mianowicie ujawnienie nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, nie znanych organowi, który wydał decyzję. Jeżeli organ administracji państwowej wznowił postępowanie na podstawie okoliczności mu znanych w dniu wydania decyzji bądź też okoliczności
Organ administracji państwowej nie może pozbawić strony udziału w postępowaniu administracyjnym, na przykład z uzasadnieniem, że jej udział w przeprowadzeniu dowodu nie jest konieczny.
1. Decyzja administracyjna załatwia sprawę indywidualną. Oznacza to, że organ załatwiający sprawę ma obowiązek rozpatrzeć wszystkie okoliczności dotyczące tej sprawy, a w uzasadnieniu faktycznym decyzji odmownej wskazać fakty, które uznał za udowodnione, dowody, na których się oparł, przyczyny z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. W uzasadnieniu prawnym organ powinien
Polski Kodeks postępowania administracyjnego odrzucając zasadę "ignorantia iuris nocet", nakazuje pouczać stronę o przysługujących jej prawach, a zatem niedopełnienie przez organ obowiązku pouczenia strony, należy traktować jako takie naruszenie prawa, które miało wpływ na wynik sprawy.
Jeżeli organ, który wydał decyzję zaskarżoną odwołaniem, uzna, że odwołanie tylko w części zasługuje na uwzględnienie, nie może zmienić lub uchylić swej decyzji na podstawie art. 132 Kpa, lecz jest obowiązany odwołanie wraz z aktami sprawy przesłać organowi odwoławczemu.
1. Paragraf 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 czerwca 1982 r. w sprawie upoważnienia organów administracji państwowej do ustalania niektórych cen urzędowych i marż handlowych urzędowych oraz określania zasad ustalania cen regulowanych /Dz.U. nr 18 poz. 134 ze zm./ nie mógł stanowić podstawy do określenia zasad pobierania opłat za świadczenia udzielane przez uspołecznione zakłady pomocy
Decyzję administracyjną o stwierdzeniu choroby zawodowej lub odmowie stwierdzenia takiej choroby wydaje organ administracji państwowej /art. 104 par. 1 Kpa. - Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny a jako organ odwoławczy Główny Inspektor Sanitarny. Rozpoznawanie choroby zawodowej dokonywane jest przez jednostki organizacyjne wymienione w par. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983
Skarżący nie może ponosić konsekwencji przewlekłości postępowania i okoliczności, których ze względu na upływ czasu nie będzie można ustalić, nie mogą przemawiać przeciwko niemu.
1. Narzucenie organowi administracji państwowej stopnia podstawowego przez organ II instancji sposobu rozstrzygnięcia sprawy sprowadza faktycznie postępowanie administracyjne do jednej instancji i pozbawia organ stopnia podstawowego samodzielności nieodzownej w rozstrzyganiu spraw administracyjnych. 2. Zawarty w art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła
1. Zakreślony w cytowanym przepisie trzydziestodniowy termin do przekazania sądowi wniesionej skargi lub uznanie jej za całkowicie uzasadnioną i podjęcie decyzji o zmianie lub uchyleniu decyzji zaskarżonej, jest terminem porządkowym i jego przekroczenie nie wywołuje takich skutków prawnych, które miałyby wpływ na ocenę ważności decyzji wydanej po upływie zakreślonego terminu. 2. Przepisy rozporządzenia
Decyzja jest niewykonalna w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 5 wówczas, gdy zachodzi przeszkoda w jej wykonaniu wynikająca z określonych przepisów prawa lub jest faktycznie nie możliwa do wykonania np. przy istniejącym stanie wiedzy technicznej. Nie uzasadnia natomiast twierdzenia o niewykonalności decyzji jej wysoki koszt lub nieopłacalność ekonomiczna.
W przeciwieństwie do art. 7 ustawy z dnia 22 listopada 1973 r. o zagospodarowaniu lasów nie stanowiących własności Państwa /Dz.U. nr 48 poz. 283 ze zm./ art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ przewiduje zaniechanie dotychczasowego użytkowania gruntów dokonane przez jego posiadacza lub właściciela po uprzednim określeniu warunków tego
Zrzeczenie się w postępowaniu administracyjnym lokalu mieszkalnego, którego najemcami są małżonkowie, nie stanowi sprawy mniejszej wagi - w rozumieniu art. 33 par. 4 Kpa - nie może więc być dokonane przez jedno z małżonków bez umocowania udzielonego przez drugiego małżonka.
1. Przy stosowaniu ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40 ze zm./ dyrektywa zawarta w art. 7 Kpa, że interes strony należy uwzględnić zawsze, gdy nie stoi temu na przeszkodzie interes społeczny, oznacza między innymi obowiązek rozważenia przez organ administracji nie tylko tego, czy osoba ubiegająca się o uzyskanie potwierdzenia wykonywania rzemiosła
Art. 9 Kpa nakłada na organy administracji państwowej obowiązek informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków oraz udzielenia niezbędnych wyjaśnień i wskazówek. Podkreślić jednak należy, że nałożenie na organy administracji wymienionych obowiązków nie zwalnia podatników prowadzących na własny rachunek działalność gospodarczą do