Rejestr usług medycznych (art. 32e ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, Dz.U. Nr 91 poz. 408 ze zm.) funkcjonujący w szpitalu jako system ewidencyjno-informatyczny nie jest zakładem opieki zdrowotnej ani pracodawcą w rozumieniu art. 3 KP, wobec czego przejęcie części zadań tego rejestru przez kasy chorych na podstawie art. 16 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy

Kosztem uzyskania przychodu nie mogą być wydatki poniesione przez podatnika, niezwiązane z uzyskaniem przychodu. Kosztem takim nie mogą być zatem również niekorygowane koszty wynikające z wartości zapasów materiałów.

Koszty noclegów zagranicznych oraz diet jednego ze wspólników spółki cywilnej są kosztami uzyskania przychodów, nawet jeśli w czasie ich poniesienia spółka nie dokonywała żadnych transakcji.

Warunkiem zastosowania procedur legalizacyjnych, przewidzianych w art. 49 i art. 58 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, jest upływ 5 lat od zakończenia budowy. Przepis art. 49 ma jedynie zastosowanie do obiektów wzniesionych po 1 stycznia 1995 r. /tj. po wejściu w życie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane/, co w zasadzie pozwoli na jego praktyczne

Decyzja o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji może być skierowana do podmiotu, który był uprawniony do żądania wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji. Decyzja taka nie może być natomiast skierowana do podmiotu, który nie jest stroną w sprawie. Wówczas bowiem organ jest zobowiązany podjąć decyzję o odmowie wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji. Decyzję o odmowie

Pozwolenie na użytkowanie nie jest wymagane powszechnie, lecz jedynie w przypadkach określonych w art. 55 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/. Mianowicie obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie może nałożyć właściwy organ administracji architektoniczno-budowlanej /art. 55 ust. 1/ bądź też może wynikać z przepisów prawa budowlanego /art. 55 ust. 2

Brak prawa do dysponowania nieruchomością przez inwestora, na której zrealizował on obiekt budowlany nie stanowi samodzielnej podstawy do nakazania jego rozbiórki w drodze decyzji administracyjnej.

Właściwy sposób dokumentowania poniesionych wydatków ma istotne znaczenie przy ustaleniu rzeczywistych kosztów uzyskania przychodów, poniesionych przez podatnika.

Wykonana przez rzeczoznawcę budowlanego ekspertyza techniczna w sprawie dopuszczalności zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części - powinna w zależności od potrzeb dotyczyć także wymagań określonych w art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Nakładanie obowiązków wynikających z art. 66 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dopuszczalna jest gdy ustalone zostanie, iż obiekt swym wyglądem szpeci otoczenie przy czym ciężar udowodnienia tej okoliczności spoczywa na organie administracji.

W państwie prawa nie ma miejsca dla mechanicznej i sztywno pojmowanej zasady nadrzędności interesu społecznego nad interesem indywidualnym /art. 7 Kpa/. Organ orzekający w każdym wypadku ma obowiązek wskazać, o jaki interes ogólny chodzi, i udowodnić, że jest on tak ważny i znaczący, że bezwzględnie wymaga ograniczenia uprawnień indywidualnych obywatela. Zarówno wykazanie takiego interesu, jak i jego

Przepis art. 75 par. 1 Kpa nie nakazuje dyskwalifikowania opinii biegłego przez to, że przygotował on tę opinię na zlecenie strony. Opinia biegłego, tak jak każdy dowód w sprawie podlega swobodnej ocenie organu, który sam decyduje, na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dane okoliczności zostały udowodnione /art. 8 Kpa/.

Właściwe stosowanie przepisów art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie może się ograniczać do nałożenia obowiązków, gdyż jeżeli obiekt został wykonany prawidłowo zgodnie ze sztuką budowlaną, samo przedłożenie inwentaryzacji powykonawczej ma charakter obowiązku pozornego. Natomiast jeżeli prace przy zmianie sposobu użytkowania wykonano wadliwie

Nauczycielowi (także mianowanemu) przeniesionemu w stan nieczynny przysługuje roszczenie o przywrócenie dotychczasowych warunków pracy, a jeżeli stosunek pracy wygasł ze względu na upływ okresu stanu nieczynnego - o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach. Są to roszczenia oparte na innej podstawie faktycznej i prawnej niż roszczenie z art. 20 ust. 7 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta

Pracownikowi samorządowemu zatrudnionemu w ramach stosunku pracy z wyboru, który w czasie trwania zatrudnienia stał się niezdolny do pracy z powodu choroby i pobierał zasiłek chorobowy, a bezpośrednio potem przeszedł na rentę inwalidzką, przysługuje prawo do jednorazowej odprawy na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 21, poz. 124 ze zm.) w

Do zmiany wysokości wynagrodzenia pracownika samorządowego zatrudnionego na podstawie wyboru nie stosuje się art. 42 KP.

Klauzula, w myśl której „pozostałe warunki umowy o pracę pozostają bez zmian”, zawarta w piśmie pracodawcy zmieniającym warunki pracy i płacy za zgodą pracownika zatrudnionego na czas określony nie powoduje zmiany ustalonego w umowie terminu jej rozwiązania (art. 30 § 1 pkt 4 KP).

Przypisanie pracownikowi powinności liczenia się z obowiązkiem zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia za pracę (art. 409 KC w związku z art. 405 KC i art. 300 KP) musi uwzględniać, że zgodnie z art. 18 KP pracodawca może indywidualnym aktem przyznać pracownikowi wynagrodzenie w rozmiarze większym, niż wynikający z obowiązujących przepisów płacowych.

Nie jest wykluczone rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron pod warunkiem zawieszającym.

Pracownica samotnie wychowująca dzieci, z którą pracodawca rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem, nie może skutecznie powoływać się na art. 8 KP w celu uznania tego wypowiedzenia za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, jeżeli po zakończeniu urlopu wychowawczego i zgłoszeniu się do pracy, dopuściła się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, polegającego na niepodjęciu

Tymczasowy obiekt budowlany /barak, barakowóz/, nie stanowi żadnej z kategorii obiektów wyliczonych w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, tym samym zgodnie z art. 28 ust. 1 tej ustawy, na budowę tego typu obiektu wymagane jest pozwolenie na budowę.

Ugoda zawarta na posiedzeniu pojednawczym w sprawie z oskarżenia prywatnego w przedmiocie wykonania obowiązku orzeczonego ostateczną decyzją administracyjną, nie może prowadzić ani do wzruszenia takiej decyzji lub jej zmiany, ani też do tego, że właściwym organem egzekucyjnym stanie się sądowy organ egzekucyjny. Skutki ugody sądowej /art. 494 Kpk/ mogą się rozciągać wyłącznie na prawa i obowiązki jakimi

Pojęcie warunków rażąco korzystniejszych jest pojęciem ocennym. Jednak dla oceny, czy określone okoliczności świadczą o rażąco korzystniejszych warunkach wykonywania świadczeń należy brać pod uwagę nie tylko różnicę cen, ale i inne okoliczności, w szczególności całokształt powiązań handlowych między kontrahentami.

Ustaleniom w ramach zgodnych oświadczeń woli (art. 60 w związku z art. 66 i 72 KC) podlega rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron na podstawie art. 30 § 1 pkt 1 KP. Nie jest nimi objęte istnienie przyczyn dotyczących zakładu pracy, o jakich mowa w art. 1 ust. 1 i 2 w związku z art. 10 ust. 1 i art. 11 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami