O podatkowych skutkach umów leasingu nie decydują rodzaje leasingu /"finansowy", "operacyjny", "zwrotny", "z góry", "norweski" itp./, lecz wyłącznie treść zawartych umów leasingu, która ma znaczenie decydujące.

Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne /tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu/ przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Podstawę do wznowienia postępowania stanowią nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję. Brak jest podstaw do przyjęcia, że muszą to być takie okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Jednak przez nowy dowód istotny dla sprawy należy rozumieć taki dowód, który

1. Art. 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób /Dz.U. nr 141 poz. 942 ze zm./ stanowi, że właściwe rady gmin mogą określić na dany rok kalendarzowy limit wydawanych zezwoleń po zasięgnięciu opinii organizacji zrzeszających miejscowych taksówkarzy i organizacji, których statutowym celem jest ochrona praw konsumenta. Ustawodawca wyraźnie zatem zastrzegł

Przez osoby trzecie w procesie budowlanym należy rozumieć zarówno sąsiadów inwestycji, jak i inne osoby, które w związku z działalnością inwestycyjną lub w jej następstwie doznają albo mogą doznać ograniczeń lub uciążliwości o charakterze przykładowo wymienionym w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. Uprawnienia osób trzecich wskazane w wymienionym

Orzekający w postępowaniu nieważnościowym organ administracji nie jest związany zarzutami podniesionymi we wniosku strony wszczynającym to postępowanie i jeśli nawet uważa, że podniesione przez wnioskodawcę zarzuty są niezasadne, powinien we własnym zakresie szczegółowo zbadać, czy kwestionowana decyzja została wydana zgodnie z prawem, czy też prawo narusza.

Skoro mur oporowy nie jest przeznaczony do pełnienia samodzielnego zadania a będzie stanowił integralną całość z nowo realizowanym budynkiem mieszkalno-handlowym, nie może on być przedmiotem odrębnego postępowania administracyjnego.

Gmina, jako osoba prawna, podejmuje działania w reżimie systemu obowiązującego prawa, w tym prawa cywilnego. W związku z powyższym Rada Miejska nie może podjąć uchwały dopuszczającej w trakcie jej wykonywania zawieranie umów z podmiotami nie mającymi zdolności do czynności prawnych /społecznymi komitetami budowy/.

Od obowiązku wyznaczenia stronie trzydniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego nie zwalnia organu drugiej instancji okoliczność, że przedmiotem postępowania dowodowego w postępowaniu odwoławczym były jedynie dowody przedstawione przez podatnika.

Organ prowadzący szkołę /placówkę/ zachowuje pełną samodzielność w wyznaczaniu okresu, na jaki powierza się stanowisko dyrektora szkoły /placówki/ w ramach: 1 rok szkolny - 5 lat szkolnych. Artykuł 36a ust. 8 zdanie drugie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ adresowany jest do organu prowadzącego szkołę.

Ustanowione w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ domniemanie właściwości rady "we wszystkich sprawach pozostających w zakresie działania gminy" należy rozumieć w ten sposób, iż rada gminy jako organ o charakterze kolegialnym i wieloosobowym może podejmować działania związane ze stanowieniem /art. 15 ust. 1 ustawy/, lub kontrolą

Organ celny winien przeprowadzić dodatkowe postępowanie wyjaśniające, mając na uwadze przepis art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa i art. 80 Kpa. Postępowanie administracyjne, a więc także postępowanie celne winno bowiem zmierzać do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w oparciu o który wydawane jest następnie rozstrzygnięcie /decyzja/.

1. Legalizacja samowolnie wzniesionego obiektu może dotyczyć stanu i przeznaczenia z dnia 31.12.1994 r. z uwzględnieniem dyspozycji art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo Budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ 2. Zmiana sposobu użytkowania o której mowa w art. 71 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ może nastąpić wyłącznie w stosunku do obiektu

Wydatki zawarte w fakturach dokumentujących nakłady inwestycyjne na nieodpłatne wykonanie obowiązku wynikającego z par. 18 ust. 1 zarządzenia Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 24 sierpnia 1964 r. w sprawie zasad przyłączania do wspólnej sieci urządzeń do wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, rozdzielania i odbioru energii elektrycznej i cieplnej oraz paliw gazowych /M.P. nr 62 poz. 286 ze zm

W razie przyznania całości świadczenia odszkodowawczego, należnego represjonowanemu, niektórym tylko spośród jego następców wymienionych w art. 8 ust. 1 zd. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. Nr 34, poz. 149 ze zm.), pozostali mogą dochodzić od nich zwrotu stosownej

1. Żaden przepis ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie daje podstawy do wydania decyzji nakładającej na osobę fizyczną lub prawną obowiązku ubiegania się o pozwolenie na budowę w sytuacji, gdy osoba ta nie wyraża woli podejmowania działalności inwestycyjnej. Zastępowanie w tej kwestii woli inwestora i zmuszanie go do podejmowania takiej działalności nie jest

Przyznanie radnemu - przewodniczącemu rady gminy nagrody pieniężnej, czyli dodatkowego świadczenia ponad przyznane ustawą diety i zwrot kosztów podróży, jest przekroczeniem upoważnienia udzielonego radzie gminy w art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, a w konsekwencji, działanie to nie ma podstawy prawnej. Uprawnienie rady gminy określone

Sąd rejonowy, rozpoznający odwołanie od orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń, którym uniewinniono obwinionego od zarzutu popełnienia przypisanego mu wykroczenia, nie może go skazać, ani też uznając go za winnego odstąpić od wymierzenia kary na podstawie art. 39 § 1 kw (art. 454 § 1 kpk w zw. z art. 510 i 512 § 1 kpk).

Dopuszczalne w świetle art. 512 § 4 kpk odstąpienie od wezwania na rozprawę odwoławczą świadków i biegłych wchodzi w rachubę wówczas, gdy ich zeznania – według przewidywań – nie będą miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i nie będą stanowiły podstawy orzeczenia.