O subsydiarnym charakterze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w stosunku do skargi nadzwyczajnej przesądza nie tylko to, że jest ona dopuszczalna tylko wtedy, gdy zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, podczas gdy druga skarga zmierza głównie do zmiany lub uchylenia orzeczenia, ale również treść art. 89 § 4 i art

Ocena przewlekłości postępowania w rozumieniu art. 2 ustawy o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki nie może bowiem dotyczyć zasadności merytorycznych decyzji podejmowanych w postępowaniu przez organ je prowadzący, lecz wiąże się z tym, że organ nie podejmuje

1. Regulacja przewidziana w art. 61 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej nie dotyczy wyłącznie przypadków, gdy przejęcie nieruchomości na rzecz Państwa nastąpiło z naruszeniem przepisów uchwalonych po wojnie i w związku z dokonaną wówczas zmianą ustrojową, lecz i takich, gdy przeprowadzone zostało na podstawie i w granicach uchwalonego wówczas prawa.

1. Regulacja przewidziana w art. 61 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej nie dotyczy wyłącznie przypadków, gdy przejęcie nieruchomości na rzecz Państwa nastąpiło z naruszeniem przepisów uchwalonych po wojnie i w związku z dokonaną wówczas zmianą ustrojową, lecz i takich, gdy przeprowadzone zostało na podstawie i w granicach uchwalonego wówczas prawa.

Wniosek o zawezwanie do próby ugodowej nie stanowi czynności bezpośrednio zmierzającej do dochodzenia roszczenia w rozumieniu art. 123 § 1 pkt 1 k.c., gdy jego celem jest tylko wydłużenie okresu zaskarżalności wierzytelności przez doprowadzenie do przerwy biegu przedawnienia roszczenia. Sąd powinien zawsze badać, czy pierwszy lub kolejny wniosek o zawezwanie do próby ugodowej stanowi czynność mogącą

W świetle treści art. 224 § 2 w związku z art. 225 k.c. roszczenie o naprawienie szkody za pogorszenie rzeczy może przysługiwać właścicielowi wobec samoistnego posiadacza rzeczy w odniesieniu do tego samego okresu obok roszczenia o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z rzeczy. Będzie tak jednak tylko wtedy, gdy pogorszenie nie ogranicza się do normalnego zużycia rzeczy będącego następstwem prawidłowego

W przypadku oświadczenia ujętego w formie pisemnej, sens oświadczeń woli ustala się na podstawie wykładni tekstu dokumentu. Podstawową rolę grają tu językowe normy znaczeniowe, ale także kontekst i związki znaczeniowe poszczególnych postanowień w świetle całości postanowień umownych (kontekst umowny). Tekst nie stanowi jednak wyłącznej podstawy wykładni ujętych w nim oświadczeń, lecz konieczne jest

Związek ustanowienia OOU z obniżeniem wartości nieruchomości jest ujmowany szeroko. Przyjmuje się więc, że ograniczeniem tym jest już samo ustanowienie obszaru ograniczonego użytkowania, gdyż powoduje ono obniżenie wartości nieruchomości, będące następstwem ograniczeń przewidzianych w treści aktu o utworzeniu OOU. Na skutek wejścia w życie tego aktu, dochodzi do zawężenia granic prawa własności i od

Uznanie roszczenia zabezpieczonego wekslem przez dłużnika głównego - wystawcę weksla - powoduje przerwanie biegu przedawnienia roszczeń także w stosunku do poręczyciela wekslowego, który sam się na temat długu nie wypowiedział.

Art. 129 ust. 2 u.p.o.ś stanowi samodzielną podstawę roszczeń odszkodowawczych związanych z wprowadzonym ograniczeniem korzystania z nieruchomości.

1. W art. 105 ust. 2 u.p.a.p.p. kładzie się nacisk na jego niezbędność do określenia wysokości dochodzonych wynagrodzeń i opłat, czyli potrzebę identyfikowaną celem, a nie na powinność wykazania zobowiązania pozwanego. Informacje niezbędne to takie, które są konieczne dla ustalenia, czy doszło do wkroczenia w sferę objętą zarządem, a jeżeli tak, to jakie utwory lub wykonania artystyczne są wykorzystywane

Za zjazd w rozumieniu art. 29 ustawy o drogach publicznych, może być uznany nie każdy dojazd urządzony przez właścicieli czy użytkowników nieruchomości przyległych do drogi publicznej, ale tylko ten, który został wykonany przez zarząd drogi lub za jego zgodą.

Powództwo o opublikowanie sprostowania, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pr. pras., wytacza się przeciwko redaktorowi naczelnemu właściwego dziennika lub czasopisma, a nie przeciwko osobie fizycznej powołanej na to stanowisko. Akceptacja tego stanowiska oznacza, że także legitymację bierną może mieć tylko redaktor naczelny czasopisma, w którym opublikowano podlegające sprostowaniu artykuł a nie osoba

1. Statut spółdzielni, jako czynność prawna nie mógł określać odmiennie w stosunku do Prawa spółdzielczego terminu powstania roszczenia, ponieważ byłoby to naruszeniem zasady wyrażonej w art. 119 k.c. 2. Określona w art. 229 § 1, do którego odsyła art. 218 § 4 Prawa spółdzielczego, równowartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nie jest wprawdzie odpowiednikiem wartości rynkowej lokalu,

Uzgodnienie między stronami umowy ubezpieczenia odnoszącej się do wskazanego wyżej ryzyka w działalności gospodarczej ubezpieczonego, iż przelew przysługującej mu wierzytelności na ubezpieczyciela nastąpi dopiero z chwilą, w której zarówno ubezpieczony, jak i ubezpieczyciel będą mieć pewność co do istnienia i wysokości wierzytelności, którą w miejsce dłużnika zaspokoił w pewnej części ubezpieczyciel

1. Konstrukcja jurydyczna art. 435 k.c. i art. 436 k.c. polega na przeciwstawieniu przyczyn powstania szkody w płaszczyźnie przyczynowości, a nie winy. Dlatego ocena winy poszkodowanego albo osoby trzeciej, jako okoliczność egzoneracyjna musi być dokonywana w kategoriach adekwatnego związku przyczynowego. Wyłączenie odpowiedzialności opartej na ryzyku, wymaga więc takich ustaleń, które w sposób niepodważalny

Zgodnie z art. 378 § 1 k.p.c, sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę, a nie tylko apelację. Oznacza to, że sąd drugiej instancji musi dokonać ustaleń faktycznych oraz subsumpcji stanu faktycznego pod właściwe normy prawa materialnego. Wystarczające jest przy tym, że sąd drugiej instancji w razie, gdy nie zmienia ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji i przyjętej przez ten sąd oceny prawnej,

Pojęcie "swojej sieci" w rozumieniu art. 49 § 2 k.c. w specyficznym przypadku gminy należy odnosić do tytułu własności. W konsekwencji dla prawidłowego rozumienia pojęcia "przedsiębiorcy" w rozumieniu art. 49 § 2 k.c. kryterium wiodącym jest własność urządzeń przesyłowych, a właściciel urządzeń przesyłowych (gmina) udostępniając urządzenia przesyłowe związkowi międzygminnemu nie traci legitymacji biernej

Zarówno postępowanie sądowe w zakresie decyzji procesowych podejmowanych przez sąd, jak i wydane orzeczenie może być uznane za niezgodne z prawem, jeżeli jest sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami, z ogólnie przyjętymi standardami orzeczniczymi lub zostało wydane w wyniku rażąco błędnej wykładni czy oczywiście niewłaściwego stosowania prawa. Dokonanie oceny bezprawności

Norma prawna zrekonstruowana z przepisów, które stanowią podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej właściciela wody (art. 16 ust. 4 w związku z art. 9 ust. 2 pkt 3 i art. 186 ust. 1, 2 Prawa wodnego) wskazuje, że roszczenie odszkodowawcze przysługuje poszkodowanemu właścicielowi gruntu (posiadaczowi samoistnemu, użytkownikowi wieczystemu).