1. Członkowie organów zarządzających osobami prawnymi innymi niż wymienione w art. 116 Ordynacji podatkowej odpowiadają wyłącznie za zaległości podatkowe (składkowe) powstałe od 1 stycznia 2003 r. 2. Przepis art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - także w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2010 r. - stanowi podstawę odpowiedniego stosowania do składek

Nie stanowi naruszenia zasady ochrony praw nabytych zrównanie zasady waloryzacji świadczeń wojskowych z zasadami waloryzacji przewidzianymi w ustawie o emeryturach i rentach, również w odniesieniu do osób, którym przed 1 stycznia 1999 r. przysługiwało prawo podmiotowe do świadczenia z zaopatrzenia wojskowego.

1. Treść (art. 454 § 2 k.p.k.) nie postawia żadnych wątpliwości, co do tego, że zakaz orzekania surowszej kary pozbawienia wolności na etapie postępowania odwoławczego dotyczy każdej zmiany ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, także tej korzystnej dla skazanego i nie jest zależny od kierunku wniesionych apelacji. 2. Przedmiotem przestępstwa z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. zamieszczonego

Postanowienie sądu wskazujące na podstawie art. 237 § 1 k.s.h. osobę przewodniczącego nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością musi być wykonane zgodnie z jego treścią, co wyklucza możliwość przewodniczenia na takim zgromadzeniu przez inną osobę niż wskazana przez sąd. Konsekwencją przewodniczenia przez inną osobę, także pełnomocnika osoby wskazanej, skutkuje tym

1. W orzecznictwie zasadnie wskazuje się, iż dokonywanie wykładni polega na zastosowaniu wszystkich jej metod, a zasada pierwszeństwa wykładni językowej nie oznacza, że w tym procesie wolno ignorować wykładnię systemową i funkcjonalną. Zasady pierwszeństwa wykładni językowej nie należy fetyszyzować, jeżeli bowiem przeprowadzi się proces wykładni także przez pozostałe jej typy, i to niezależnie od tego

Obowiązki brygadzisty zwykle wiążą się z rozdziałem pracy pomiędzy członków brygady i nadzorowaniem (kontrolowaniem) tego, czy pracownicy brygady prawidłowo wykonują powierzone im zadania. Jednak do istoty obowiązków brygadzisty na ogół nie należy ciągłe pilnowanie (nadzorowanie) wszystkich pracowników brygady, aby nie dokonywali (nie usiłowali dokonać) kradzieży na szkodę pracodawcy. Jeżeli zaś pracodawca

Uzasadnienie sądu odwoławczego powinno odpowiadać nie tylko wymaganiom określonym w dyspozycji przepisu art. 424 § 1 kpk, ale także wykazać błąd w rozumowaniu sądu I instancji będący przyczyną odmiennych ustaleń faktycznych. Drogą prowadzącą do wykazania takiego błędu powinna zaś być wnikliwa analiza wszystkich faktów i okoliczności mających znaczenie w sprawie.

Żaden z konkretnych argumentów środka odwoławczego nie spotkał się z rzeczową kontrargumentacją ze strony Sądu Okręgowego, co oznacza, że Sąd ten nie sprostał wymaganiom stawianym sądowi odwoławczemu przez przepis art. 457 § 3 k.p.k. (także art. 433 § 2 k.p.k.), a wręcz, że tym wymaganiom rażąco uchybił.

Art. 45 u.s.p. nie rodzi po stronie przewodniczącego wydziału lub prezesa sądu prawa do delegowania sędziego z jednego sądu do drugiego. Takie prawo prezes sądu okręgowego ma, ale co wyżej zaznaczono, na podstawie art. 77 § 8 u.s.p. i to po uzyskaniu zgody kolegium sądu okręgowego.

Sędzia dopuszczający się zachowań sprzecznych z zasadami etyki sędziowskiej musi liczyć się z odmową awansu. Sytuacja taka może być więc także efektem zachowań ujawnionych w trakcie postępowania dyscyplinarnego nawet, jeżeli zostało ono umorzone z powodu przedawnienia karalności. W żadnym wypadku nie można uznać, że umorzenie to jest równoznaczne ze spełnieniem pozytywnych przesłanek awansu zawodowego

Bezsprzecznie przestępstwo z art. 271 § 1 k.k. z istoty swej skierowane jest przeciwko dokumentom, a więc przedmiotem ochrony jest tu pewność obrotu oparta na publicznym zaufaniu do dokumentów i domniemaniu prawdziwości pism mających taki charakter. Stąd też przestępstwo to ścigane jest z urzędu, a interes Państwa - jako podmiotu bezpośrednio pokrzywdzonego owym naruszeniem - reprezentuje prokurator

Nie budzi (…) wątpliwości, że samo wyrokowanie, czyli wydawanie (ogłaszanie) wyroku, jest orzekaniem, w tym także wtedy, gdy odbywa się ono - na skutek odroczenia tej czynności - na odrębnej rozprawie w innym dniu. Rozprawa ta sprowadza się wtedy, co prawda, tylko do ogłoszenia wyroku, podania powodów jego wydania i pouczenia stron o sposobie jego zaskarżania. Jest to jednak nadal rozprawa - co zresztą

Wprawdzie art. 10 § 1 k.w. zakłada możliwość odrębnego skazywania za wykroczenie i za przestępstwo, gdy czyn będący wykroczeniem wyczerpuje jednocześnie znamiona przestępstwa, ale w żadnej mierze nie można tego odnieść do sytuacji, gdy dany czyn, na który składa się kilka zachowań, z których każde wyczerpuje znamiona wykroczenia, ale z uwagi na spełnienie wymogów określonych w art. 12 k.k. stanowi

Przedsiębiorca który udziela informacji w sposób nieprawdziwy lub niepełny podlega przewidzianej za to karze pieniężnej [art. 209 ust. 1 pkt 3 Prawa telekomunikacyjnego]; w takim wypadku nie może powoływać się na to, że udzielił nieprawdziwych informacji bo nie miał obowiązku ich udzielenia. Jeżeli przedsiębiorca uważa, że żądanie udzielenia informacji nie ma podstawy prawnej, to niepoddaje się takiemu

Prawidłowe postępowanie - w razie ustalenia przez sąd możliwości oceny prawnej czynu, zarzucanego jako przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, według przepisu stanowiącego o jego ściganiu z oskarżenia prywatnego - powinno ujmować odebranie od prokuratora wyraźnego oświadczenia w przedmiocie ewentualnego popierania oskarżenia o taki czyn, a w razie jego rezygnacji, odebranie jednoznacznego stanowiska

Skoro ustawa dopuszcza skuteczne jej wniesienie w terminie do złożenia samego wniosku o uzasadnienie wyroku (§ 2 art. 445 k.p.k.), czyli w sytuacji, gdy strona nie zna jeszcze jego treści, to nie ma powodów do innego traktowania apelacji wniesionej już po wystąpieniu o uzasadnienie wyroku, ale przed jego otrzymaniem, a więc nadal przy braku możliwości zapoznania się skarżącego z treścią owego, sporządzanego

Art. 7 ust. 2 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych nie reguluje stosunków pomiędzy osobami bliskimi osoby zmarłej. Przepis nie zawiera stwierdzenia, że osoba dokonująca opłat staje się dysponentem grobu, sens przepisu, sprowadza się do uniemożliwienia zarządcy cmentarza rozporządzenia grobem przez kolejnych 20 lat. Nabyte przez złożenie zastrzeżenia i przez dokonanie opłaty za pochowanie zwłok

Nauczycielka zatrudniona na podstawie mianowania podlega ochronie szczególnej przed wypowiedzeniem i rozwiązaniem stosunku pracy w okresie ciąży i w okresie urlopu macierzyńskiego (art. 177 § 1 k.p. w związku z art. art. 91c ust. 1 Karty Nauczyciela).

W sytuacji, gdy dyrektor szkoły miał do wyboru zwolnienie jednego z dwóch nauczycieli matematyki, nie dziwi fakt zwolnienia osoby o węższym spektrum kwalifikacji. Nie jest to dyskryminacja w stosunkach pracy wyrażona wprost w art. 113 k.p.

Spółka akcyjna lub spółka z ograniczoną odpowiedzialnością powstała w wyniku przekształcenia samorządowego zakładu budżetowego wstępuje w trybie art. 23 ust. 3 ustawy o gospodarce komunalnej we wszystkie prawa i obowiązki swego poprzednika, wynikające zarówno z indywidualnego jak i zbiorowego prawa pracy. Oznacza to, że wstępuje ona w indywidualne stosunki pracy, których stroną był samorządowy zakład

Art. 264 k.p. dla prawidłowego odwołania od rozwiązania stosunku pracy wymaga tylko wniesienia pozwu z zachowaniem terminu. Nie wymaga natomiast wyraźnego lub bezbłędnego określenia pracodawcy, szczególnie w sytuacji, gdy inna osoba rozwiązuje stosunek pracy, a inna jest pracodawcą.

Przytoczenie w uzasadnieniu wyroku wszystkich pozostałych wyników badań zawartości alkoholu we krwi świadka jednoznacznie wskazuje, że Sąd Odwoławczy swoje twierdzenia dotyczące opinii biegłego, dotyczących stanu nietrzeźwości skazanego, dokonuje w odniesieniu do okoliczności dotyczących świadka, a nie oskarżonego.

Pracodawca dysponuje uprawnieniem do odmowy ponownego zatrudnienia pracownika, który wyraził gotowość niezwłocznego podjęcia pracy z naruszeniem tygodniowego terminu, a nie pracownik nie ma prawa zgłoszenia gotowości po owym 7-dniowym terminie. Uprawnienie to ma charakter niweczący skuteczność oświadczonej przez pracownika gotowości do pracy. Skorzystanie z tego uprawnienia przez pracodawcę powoduje