W przypadku ustalenia przez organ, że działalność skarżącego w okresie państwa totalitarnego była działalnością ograniczającą się do zwykłych, standardowych działań podejmowanych w służbie publicznej, tj. służbie na rzecz państwa jako takiego, a tym samym wystąpiły w sprawie "szczególnie uzasadnione przypadki" obalające domniemanie służby charakteryzującej się zindywidualizowanym zaangażowaniem w działalność

Wykazanie przetworzenia informacji publicznej z uwagi na konieczność zanonimizowania jej części wymaga szczegółowego podania zakresu czynności niezbędnych do tego procesu, aby uzasadnić konieczność ponadstandardowego zaangażowania w przygotowanie udostępnianych informacji. Lakoniczne uzasadnienie nie może potwierdzać przetworzenia informacji publicznej i może stanowić nieweryfikowalną podstawę do żądania

Art. 157 ust.1 pkt.1 u.g.n. nie zawiera normy mającej gwarantować uprawnienia procesowe strony, lecz normę ogólną, regulującą dopuszczalny tryb merytorycznej weryfikacji operatów szacunkowych. O potrzebie zewnętrznej weryfikacji operatu, o jakiej mowa w art. 157 ust. 1 pkt.1 u.g.n., decyduje nie żądanie strony, lecz powstanie po stronie organu uzasadnionych wątpliwości, co do prawidłowości jego sporządzenia

W przypadku ustalenia przez organ, że działalność skarżącego w okresie państwa totalitarnego była działalnością ograniczającą się do zwykłych, standardowych działań podejmowanych w służbie publicznej, tj. służbie na rzecz państwa jako takiego, a tym samym wystąpiły w sprawie "szczególnie uzasadnione przypadki" obalające domniemanie służby charakteryzującej się zindywidualizowanym zaangażowaniem w działalność

Zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie, wstrzymanie egzekucji administracyjnej może mieć miejsce jedynie w przypadkach szczególnie uzasadnionych, które charakteryzują się wyjątkowymi okolicznościami, odbiegającymi od normy i wynikają z czynników niezależnych od zobowiązanego.

Ograniczenia w prawie własności nieruchomości wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie są naruszeniem prawa materialnego, gdyż wynikają z ochrony interesów publicznych oraz osób trzecich i nie są sprzeczne z zasadą proporcjonalności.

Zasada dobrego sąsiedztwa w planowaniu przestrzennym wymaga jedynie dostosowania nowej zabudowy do cech i parametrów architektonicznych i urbanistycznych wyznaczonych przez stan dotychczasowej zabudowy tego samego rodzaju, z uwzględnieniem wymogów ładu przestrzennego, co umożliwia pewne odstępstwa od dominującej funkcji zabudowy i zachowanie harmonii w planowanej inwestycji.

Nietezowane