Organ nie może odmówić udostępnienia informacji tylko dlatego, że ma ona posłużyć do załatwienia indywidualnej sprawy podmiotu składającego wniosek o dostęp do informacji publicznej.

Odmowa ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu na podstawie decyzji z roku 1962 była zgodna z obowiązującym wówczas prawem, które przewidywało szczególne zasady dotyczące dysponowania gruntami w Warszawie oraz uzależniało możliwość pełnienia inwestycji budowlanych od ich przeznaczenia na cele użyteczności publicznej.

W procesie ustalania odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomość, operat szacunkowy musi spełniać formalne wymogi prawa i zawierać analizę rynku nieruchomości, która nie ogranicza się jedynie do rynku lokalnego, lecz w razie konieczności obejmuje także rynek regionalny.

Wyeliminowanie ostatecznej decyzji administracyjnej w oparciu o przewidzianą w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. przesłankę rażącego naruszenia prawa powinno następować tylko w okolicznościach bezspornych. Rażące naruszenie prawa musi być stwierdzone w sposób oczywisty i nie może podlegać jakimkolwiek wątpliwościom.

"Pełnienie obowiązków członka zarządu", o którym mowa w art. 116 § 2 o.p., nie musi oznaczać faktycznego wykonywania tych obowiązków. Przy ocenie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki nie ma znaczenia ani kwestia podziału zadań między członkami zarządu, ani też niezajmowanie się przez jednego członka zarządu sprawami spółki. Tego typu okoliczności nie stanowią przesłanki

Art. 115 i nast. u.p.e.a. stanowią w istocie samodzielną regulację, która niejako "odpowiada" przepisom art. 1025 i 1026 k.p.c. Istotne jest przy tym dostrzeżenie, że przepisy te mają zastosowanie do egzekucji prowadzonych w oparciu o inne reżimy prawne (ustawy procesowe) i nie mogą być stosowane zamiennie, czy też odpowiednio.