Sąd naruszył przepisy postępowania, gdyż nie zastosował się do dyspozycji art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy o p.p.s.a. Skład orzekający w tej sprawie nie dostrzegł bowiem, że naruszone zostały przepisy art. 122, art. 187, art. 191 ustawy Ordynacja podatkowa.

1. W myśl art. 280 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań sąd wniosek odrzuci, w przeciwnym razie wyznaczy rozprawę. 2. Lakoniczne skwitowanie wskazanej podstawy wznowienia, bez rozważenia czy mieści ona w podstawach wymienionych

1. Ani organy podatkowe ani Sąd administracyjny nie mają uprawnień do kwestionowania charakteru poniesionych wydatków, jedynie z tej przyczyny, że kontrahent podatnika nie dopełnia obowiązków w zakresie rejestracji przedmiotu działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). 2. Zgodnie z art. 191 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek wysnuty na podstawie danej okoliczności może

1. Postępowanie dotyczące mienia wchodzącego w skład masy upadłości może być wszczęte i dalej prowadzone jedynie przez syndyka lub przeciwko niemu. Oznacza to, że z dniem ogłoszenia upadłości upadły utracił legitymację do występowania w sprawach dotyczących masy upadłości. Legitymację tę z mocy prawa nabył natomiast syndyk masy upadłości. Skarżący był upadłym wobec czego nie był uprawniony do reprezentacji

1. W myśl art. 280 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. 2. W niniejszej sprawie Sąd ograniczył się do rozważenia jednej z wymienionych kwestii, tj. czy skarga opiera się na ustawowej podstawie wznowienia

Sąd nie mógł przekroczyć granic swobodnej oceny dowodów zgromadzonych w aktach sprawy i tym samym naruszyć art. 2 Konstytucji. Brak jest bowiem normatywnego ujęcia zasady swobodnej oceny dowodów w postępowaniu sądów administracyjnych, a więc zasady, którą sąd musiałby się kierować podczas kontroli legalności zaskarżonych decyzji administracyjnych, w tym podatkowych. Zadaniem sądu administracyjnego

1. Art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym /Dz.U. 2001 nr 17 poz. 209 ze zm./ wprowadza domniemanie prawne co do prawdziwości danych wpisanych do Rejestru, jednakże po pierwsze - domniemanie to może być wzruszone, po drugie - w sprawach podatkowych zakres obowiązku podatkowego regulują ustawy podatkowe, a z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od

Skarżący był upadłym wobec czego nie był uprawniony do reprezentacji masy upadłości przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Masę upadłości powinien zatem reprezentować syndyk. On też powinien zostać powiadomiony o toczącym się postępowaniu sądowym i wezwany do reprezentowania masy upadłości jako strona tego postępowania. W postępowaniu sądowoadministracyjnym dotyczącym masy upadłości stroną postępowania

W stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2003 r. art. 116 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ miał zastosowanie także do członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który nie pełnił swej funkcji w chwili wydania decyzji w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej za zobowiązania spółki, których egzekucja okazała się

1. Przepis art. 37 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ rozróżnia pełnomocnictwo od uwierzytelnionego jego odpisu, przewidując alternatywnie możliwość dołączenia do akt sprawy pełnomocnictwa lub wierzytelnego odpisu pełnomocnictwa. Skoro akta sprawy administracyjnej wraz ze skargą są jednocześnie przesyłane do wojewódzkiego

Gdy między podatnikiem a organem skarbowym występuje spór co do prawidłowości zaklasyfikowania określonego towaru, organ podatkowy, który występuje o zajęcie stanowiska przez właściwą służbę statystki publicznej, powinien podać wszystkie okoliczności dotyczące tego zagadnienia, w tym również stanowisko podatnika. Dowód w postaci opinii Głównego Urzędu Statystycznego, na której oparły swoje rozstrzygnięcia