Izba Skarbowa prowadząc ponownie postępowanie odwoławcze nie miała podstawy do przyjęcia, iż stanowisko Ministra Finansów nie ma znaczenia dla merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, co daje jej pełną swobodę co do sposobu załatwienia odwołania strony. Zignorowanie tego stanowiska przez Izbę Skarbową przy wydawaniu decyzji i wyprowadzenie odmiennych ocen tych samych okoliczności, co do których wypowiedział

1. Przepis art. 51 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przewiduje stosowanie obniżonej stawki podatku od towarów i usług - 7% - nie do wszystkich materiałów budowlanych, lecz tylko do tych, które zostały określone w załączniku nr 5 do tej ustawy. 2. Spór o zaklasyfikowanie towaru jest sporem o fakty

Powołanie w skardze kasacyjnej procesowych przepisów Ordynacji podatkowej w oderwaniu od przepisów Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, nie pozwala traktować ich jako podstawy skargi kasacyjnej określonej w art. 174 tego Prawa.

Z art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wynika, że w uregulowaniu tym chodzi o przytoczenie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych sformułowanych w skardze, a nie o przytoczenie nowych podstaw kasacyjnych wraz z uzasadnieniem.

Orzekanie "na podstawie akt sprawy" /art. 133 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 157 poz. 1270/ oznacza, że Sąd przy ocenie legalności decyzji bierze pod uwagą okoliczności, które z akt tych wynikają i które legły u podstaw zaskarżonego aktu.

Nie można w skardze kasacyjnej skutecznie stawiać zarzutu, nietrafnego zastosowania prawa materialnego, gdy z jej uzasadnienia wynika, że wadliwie zostały ustalone okoliczności stanu faktycznego, bez wskazania przy tym, jakie normy postępowania naruszył sąd pierwszej instancji w procesie kontroli legalności zaskarżonych decyzji. Jeśli podstawę kasacji stanowi zarzut niewłaściwego zastosowania prawa

Bezpodstawne jest twierdzenie, że skarżone rozstrzygnięcie oparte zostało o nieobowiązującą normę prawną zawartą w par. 50 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 109 poz. 1245 ze zm./. Zauważyć, bowiem należy, że bazuje ono na wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27.04.2004 r.,

Wynikający z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ obowiązek do zaewidencjonowania sprzedaży przez podatników zwolnionych od podatku, na podstawie art. 14 ust. 1 i ust. 6, dotyczył sprzedaży "za dany dzień", a zatem, że obowiązek ten dotyczył każdej sprzedaży dokonanej w tym dniu. Z brzmienia art. 27 ust. 2

I. Art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej jest przepisem postępowania a nie przepisem prawa materialnego. Należy w związku z tym stwierdzić, że nie stanowi wskazania prawidłowej podstawy kasacyjnej powołanie wyłącznie przepisu procedury administracyjnej, do której należy powołany przepis. Skuteczne sformułowanie podstawy kasacyjnej naruszenia przepisów postępowania z art. 174 pkt 2 ustawy - Prawo