Wyjątek od reguły przewidzianej w art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowi art. 25 stanowiący w ust. 1, iż obniżenia kwoty podatku należnego nie stosuje się w przypadku nabycia przez podatnika towarów, którymi rozporządzono w sposób nie pozwalający na zaliczenie poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu

Jeśli ustawodawca dopuścił możliwość stosowania określonej normy pod wskazanym warunkiem, to w przypadku nie spełnienia tego warunku norma ta nie ma zastosowania.

Wprawdzie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ stwierdza, że zabezpieczenie następuje w trybie przepisów ustawy o postępowaniu, egzekucyjnym w administracji, jednakże ustawowe odesłanie następuje z uwzględnieniem odrębnych uregulowań zawartych w ustawie o zobowiązaniach podatkowych, co w szczególności odnosi się do decyzyjnej

1. Z samego faktu sprzedaży lokalu przez gminę nie wynika, że w ten sposób został spełniony warunek umożliwiający odliczenie kwot wydatkowanych na cele mieszkaniowe podatnika, ustanowiony w przepisie art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Warunek, od którego spełnienia uzależnione jest powstanie prawa

1. Nie stanowi naruszenia ani obejścia prawa skorzystanie przez organ podatkowy z norm prawnych, definicji, wyjaśnień i zasad obowiązujących w innych dziedzinach prawa, jeżeli mają one zastosowanie w postępowaniu podatkowym, zaś bez ich stosowania niemożliwe byłoby rozstrzygnięcie sprawy podatkowej i wydanie decyzji. 2. Obowiązek alimentacyjny rodziców trwa do chwili osiągnięcia przez dziecko zdolności

1. Podstawą wystawienia tytułu wykonawczego obejmującego zobowiązanie podatkowe może być tylko decyzja organu podatkowego, która została doręczona zobowiązanemu. Brak doręczonej decyzji podatkowej uzasadnia uznanie za niedopuszczalną egzekucji administracyjnej określonego w tej decyzji obowiązku, co stanowi podstawę umorzenia postępowania egzekucyjnego przewidzianą w art. 59 par. 1 pkt 7 ustawy z dnia

1. Odliczenie darowizny od podstawy opodatkowania stanowi szczególne uprawnienie, będące w rzeczywistości wyrazem odstąpienia od zasady powszechnego opodatkowania dochodów. Dlatego też osoba zamierzająca z tego prawa skorzystać jest zobowiązana wykazać w postępowaniu podatkowym, że posiada prawo do takich odliczeń. 2. Sprawozdanie ze sposobu wykorzystania darowizny, o którym mowa w art. 55 ust. 7 ustawy

Wykonywane przez podatnika prace zmierzały do przystosowania lokalu do potrzeb działalności handlowej /sklep i magazyn/ i już sam fakt zmiany przeznaczenia lokalu wskazuje na to, iż podatnik niezależnie od prac remontowych podyktowanych stanem technicznym lokalu musiał przeprowadzić modernizację tego lokalu. Wydatki podatnika były w tej części wydatkami inwestycyjnymi i podlegały amortyzacji.

Umieszczenie w decyzji spółdzielni o przydziale lokalu osób będących członkami rodziny lub osobami pozostającymi z członkiem we wspólnym gospodarstwie domowym - nie oznacza, że osoby te mają samodzielne uprawnienia do lokalu, lecz są to uprawnienia pochodne zależne od woli członka spółdzielni, który może udzielić uprawnień do przebywania w lokalu lub uprawnienia te cofnąć.

Nota księgowa nie może stanowić samodzielnej podstawy do zaksięgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatku związanego z operacją gospodarczą zakupu towarów /materiałów, surowców/.

Przychody z samodzielnie wykonywanej działalności artystycznej opisane w art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ były przychodami z "innej samodzielnej działalności o charakterze podobnym do wolnego zawodu" w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy /w brzmieniu obowiązującym w 1994 r./, a nie przychodami z działalności

Ustawa z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30 ze zm./ w art. 22 zezwala organom administracyjnym, jeżeli wymaga tego interes bezpieczeństwa Państwa, na odstąpienie od uzasadnienia tylko decyzji, a nie postanowień wydawanych na podstawie przepisów tej ustawy.

Interesy osób trzecich, które mogą być naruszone wskutek budowy ogrodzenia pomiędzy działkami gruntu, mogą być chronione po dniu 31 grudnia 1994 r. to jest po wejściu w życie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ już nie w trybie administracyjnym lecz w postępowaniu przed sądem powszechnym na podstawie przepisów prawa cywilnego.

1. Przepis art. 155 Kpa ustanawia pozytywne i negatywne przesłanki wzruszenia decyzji ostatecznej. Pozytywnymi przesłankami są: nabycie praw z decyzji ostatecznej, wpływ strony na możliwość wzruszenia decyzji oraz interes społeczny lub słuszny interes strony. Wszystkie przesłanki pozytywne muszą wystąpić łącznie. Natomiast negatywną przesłanką jest zakaz wzruszenia decyzji ostatecznej, zawarty w przepisach

Przepis art. 107 par. 3 Kpa statuuje zasadę swobodnej oceny dowodów, która została powierzona organowi orzekającemu. Podważenie tej oceny w toku postępowania przed sądem administracyjnym jest możliwe tylko wówczas, gdy zostanie wykazane, iż naruszone zostały zasady prawidłowego wnioskowania i logicznego rozumowania.

1. Żaden przepis prawa nie ustala kryteriów, jakim powinny odpowiadać meble służące wyposażeniu pomieszczeń przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Celowość przeznaczenia określonych składników majątkowych do prowadzenia działalności gospodarczej należy do prowadzącego tę działalność. Organ podatkowy może jedynie zakwestionować określone wydatki jako koszty uzyskania przychodów, stosując

Przepis art. 79 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ jest przepisem przejściowym, odnoszącym się do stanów faktycznych istniejących w chwili wejścia w życie ustawy. Zawarte w nim wymagania posiadania co najmniej 3-letniego okresu zatrudnienia na stanowisku odpowiadającym funkcji radcy prawnego musiało być więc spełnione w dniu 1 października 1982

Ujęta w umowie leasingu, jako możliwość, a nie konieczne następstwo jej zawarcia "opcja zakupu" rzeczy oddanej w leasing nie może - sama przez się przesadzić o "kapitałowym" charakterze umowy.

Jeżeli przepis prawa dopuszcza możliwość rozbieżnej jego interpretacji, to wybór jednej z nich nie może być oceniony jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa nawet wówczas, gdy zostanie ona później uznana za nieprawidłową albo, co zdarza się częściej, inna interpretacja zostanie uzana za słuszniejszą.

1. Akceptowanie dopuszczalności orzekania na podstawie art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ o rozbiórce części obiektu budowlanego stanowiącej dobudowę, nadbudowę lub rozbudowę istniejącego legalnie obiektu pozostaje w sprzeczności z konstytucyjną zasadą państwa prawa. 2. Możliwość nałożenia obowiązku wykonania czynności mających na celu doprowadzenie

Stosując w prawie podatkowym pojęcia bezpośrednio zaczerpnięte z innych gałęzi prawa, nie można nadawać im całkowicie nowego znaczenia. Przykładem takiego pojęcia jest cywilistyczne pojęcie własności.

Art. 22 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wobec szczegółowego uregulowania różnic kursowych jako kosztu uzyskania przychodu w art. 22 ust. 1 tej ustawy nie ma zastosowania. Różnice kursowe są wielkością zmienną jako pochodna zmieniających się kursów walut a więc określenie różnic kursowych co do kwoty następować może

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot alimentów, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, w wysokości ustalonej w wyroku alimentacyjnym. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że ustawodawca rozróżnił dwa stany faktyczne

Umowa zawarta na czas oznaczony i nie zawierająca wzmianki o prawie nabycia rzeczy przez dzierżawcę - leasingobiorcę /przedmiot umowy zalicza się do majątku wydzierżawiającego - leasingodawcy/ spełnia warunki wymienione w par. 2 ust. 2 pkt 1-3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczania przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników