1. Art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie zawiera wymogu, iż wskazane nim cele statutowe mają być głównymi czy jedynymi celami działalności osoby prawnej. 2. Prawa do ulgi podatkowej, o której mowa wyżej, nie są uzależnione od intensywności działalności gospodarczej osoby prawnej.

1. Prawo stanowienia przepisów porządkowych nie daje podstawy do podejmowania wszelkich aktów, które miałyby służyć zapewnieniu porządku i spokoju publicznego. 2. Z uwagi na to, że zarządzenie zarządu gminy wydane zostało bez podstawy prawnej i rażąco naruszało prawo, uchwała rady gminy zatwierdzająca to zarządzenie w trybie określonym art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Uprawnienie rady gminy do wydawania przepisów porządkowych nie może być interpretowane rozszerzająco, przepisy te nie mogą dotyczyć materii uregulowanych w ustawach odrębnych a ich niezbędność dla ochrony życia, zdrowia ludzkiego, spokoju, porządku i bezpieczeństwa publicznego musi być bezsporna i poparta w razie potrzeby odpowiednimi dowodami.

1. Artykuł 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/ nie daje podstaw do podejmowania przez radę gminy lub zarząd działający na podstawie art. 41 ust. 2 uchwał o charakterze indywidualnym, mających charakter decyzji administracyjnych. 2. Okoliczność, że w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej przez konkretne osoby, do czego uprawnia je

Art. 41 Kpa, zgodnie z którym strona w toku postępowania ma obowiązek zawiadomić organ administracji o każdej zmianie swego adresu, zaś w razie zaniedbania tego obowiązku doręczenie pism pod dotychczasowym adresem ma skutek prawny. Przepis ten można stosować tylko wtedy, gdy zmiana adresu strony nastąpiła po jej zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

Zgodnie z art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /t.j. Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./ urząd skarbowy wydaje decyzję o ustaleniu kwoty nienależnej podlegającej zwrotowi i kwoty dodatkowej podlegającej zwrotowi do budżetu państwa. Ustawa natomiast nie daje podstaw do rozstrzygania w drodze decyzji o "niewystępowaniu kwot nienależnych" w ramach postępowania podatkowego.

1. Każdy - czyj interes prawny lub uprawnienie zostało naruszone z uwagi na niewykonanie przez organy gminy czynności nakazanych prawem lub podejmowanie przez nie czynności prawnych lub faktycznych naruszających prawa osób trzecich - może wnieść skargę do sądu administracyjnego na zasadach określonych w art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./,

Tylko organ podatkowy może ocenić, czy rozłożenie należności podatkowych na raty jest celowe z punktu widzenia skuteczności prowadzonej egzekucji.

1. Obowiązek współdziałania w zakresie ustalania składu komisji obciąża wszystkich radnych i niedostatki działań politycznych oraz braki kultury politycznej nie mogą być usuwane w drodze działań sądu administracyjnego ale samych, bezpośrednio zainteresowanych, radnych. Radni wybrani w sołectwie nie zgłaszali swoich kandydatur, nie domagali się jej przegłosowania, ograniczyli się do wstrzymania od głosowania

Zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że urząd skarbowy ustali je w innej wysokości. W razie wątpliwości co do rzetelności złożonego zeznania, organ podatkowy powinien zastosować art. 168