1. Jeżeli przepis prawa materialnego wymaga pisemnego oświadczenia strony, a zobowiązany ograniczył się do oświadczenia ustnego złożonego właściwemu urzędnikowi, który takie oświadczenie przyjął, nie pouczając strony o wymaganej formie oświadczenia ani nie zastosował formy przewidzianej w art. 63 i art. 67 Kpa, to jest przyjęcia oświadczenia ustnego do protokołu, takie zaniedbanie urzędnika stanowi

1. Akty prawodawcze nie mające mocy powszechnie obowiązującej, jakimi są m.in. uchwały Rady Ministrów wydane bez upoważnienia ustawy /tzw. uchwały samoistne/, nie mogą stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnych. O obowiązkach obywateli i ich organizacji mogą decydować wyłącznie przepisy ustawowe, to jest przepisy zawarte w aktach o randze ustawy lub w aktach wydanych na podstawie i w granicach

1. Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy w rozstrzyganiu skarg na decyzje dotyczące praw i obowiązków pracowników mianowanych. Rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych dotyczące nawiązania, zmiany lub rozwiązania stosunku pracy z pracownikami mianowanymi oraz roszczeń wynikających z tego stosunku są decyzjami w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 oraz art. 104 Kpa i podlegają kontroli Naczelnego Sądu

Żona, której mąż utrzymuje stosunki intymne z pomocą domową zameldowaną i zatrudnioną u osoby trzeciej, nie jest legitymowana do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzje w sprawie ustalenia charakteru pobytu pomocy domowej u osoby trzeciej, ze względu na brak po jej stronie interesu prawnego lub obowiązku, które stanowiłyby legitymację materialnoprawną będącą podstawą legitymacji

W sprawie o stwierdzenie choroby zawodowej należy uznać za dowodowo niewystarczające opinie placówek zdrowia, choćby nawet specjalistycznych, jeżeli opinie takie pozbawione są uzasadnienia /art. 76 Kpa/.

Warunkiem uzasadniającym cofnięcie przez organ administracji rzemieślnikowi zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej jest, aby skargi na rzetelność wykonywania produkcji lub świadczenie usług były uzasadnione. Jest zatem obowiązkiem organu ustalenie w postępowaniu dowodowym zasadności skarg, przyczyn i okoliczności ich powstania, z uwzględnieniem całokształtu działalności rzemieślnika /art

Organ administracji państwowej nie może przekwaterować małoletniej osoby bliskiej pozostałej w lokalu mieszkalnym po śmierci najemcy, jeżeli jej pobyt wynika z orzeczenia sądu opiekuńczego, "albo z innych względów przekwaterowanie byłoby sprzeczne z dobrem tej osoby". Zmiana sytuacji rodzinnej małoletniego po śmierci prawnego opiekuna - najemcy lokalu - może być przesłanką do ponownego ustalenia miejsca

1. Organ administracji państwowej, uprawniony do wydania decyzji stwierdzającej zgodność zamierzonego podziału gospodarstwa rolnego z obowiązującymi przepisami o podziale gospodarstw rolnych /par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych, znoszenia współwłasności takich nieruchomości oraz dziedziczenia gospodarstw rolnych

1. W sprawie o zamianę lokalu mieszkalnego z urzędu /art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia - Prawo lokalowe - Dz.U. nr 14 poz. 84/, w wyniku której nastąpiłaby poprawa warunków mieszkalnych strony w granicach przysługujących jej norm zaludnienia, organ administracji państwowej nie mógł powoływać się na przepis par. 10 ust. 1 uchwały nr 280 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 1971 r. w sprawie zasad

1. W obowiązującym stanie prawnym tzw. uznanie administracyjne utraciło swój dotychczasowy charakter. Zakres swobody organu administracji, wynikający z przepisów prawa materialnego, jest obecnie ograniczony ogólnymi zasadami postępowania administracyjnego, określonymi w art. 7 i innych przepisach Kpa. 2. Zasada postępowania administracyjnego wyrażona w art. 7 Kpa oznacza, że treść i zakres ochrony

1. Użycie przez prawodawcę określeń prawnie niezdefiniowanych /tzw. wyrażeń nieostrych/ zobowiązuje organ sprawujący kontrolę legalności decyzji wydanych na podstawie przepisów używających takich określeń - do rozważenia, czy dokonana przez organ administracji państwowej ocena okoliczności sprawy nie nosi cech dowolności lub nie przekroczyła dopuszczalnej granicy swobody interpretacji tych określeń

1. Ogólne sformułowanie treści art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 10 poz. 56/ oraz wydanych na tej podstawie przepisów wykonawczych stwarza możliwości zwolnienia od należności celnych bez względu na podstawę prawną ich wymierzenia, a więc również wówczas, gdy jest to związane z przekształceniem się odprawy celnej warunkowej w odprawę ostateczną. 2. Prowadząc postępowanie

1. Decyzja organu administracji państwowej, rozstrzygająca ponownie sprawę wcześniej rozstrzygniętą inną decyzją ostateczną tegoż organu, a nie stanowiąca o uchyleniu tej pierwotnej decyzji na podstawie odpowiednich przepisów Kpa, jest dotknięta wadą określoną w art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa /res iudicata/. 2. Postępowanie administracyjne wszczęte z naruszeniem zasady rei iudicatae po dniu 31 sierpnia

1. Decyzja odmawiająca przyznania uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej osobie spełniającej warunki określone przez art. 6 ust. 1 może być wydana tylko wówczas, gdy zachodzą okoliczności wskazane taksatywnie w art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. nr 27 poz. 158

Treść par. 2 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4; zm. Dz.U. 1980 nr 28 poz. 127/ nie może być interpretowana zwężająco i ograniczana do osoby ubiegającej się o zezwolenie na pobyt stały. Względy społeczne lub życiowe, o których mówi ten przepis, mogą

Wydając decyzję o przydziale lokalu użytkowego sąsiadującego przez ścianę z lokalami mieszkalnymi, organ administracji państwowej obowiązany jest zapewnić udział w postępowaniu najemcom tych lokali mieszkalnych na prawach strony /art. 10 par. 1 w związku z art. 28 Kpa/ i rozpatrzyć wnikliwie ich zarzuty w kwestii uciążliwości zamierzonego wykorzystania lokalu użytkowego.

Porozumienia zawierane pomiędzy organem administracji państwowej a organizacjami społecznymi, jak również zamiar realizacji postulatów i wniosków obywateli lub organizacji społecznych reprezentujących ich interesy, nie mogą stanowić przesłanki wydania decyzji administracyjnych, jeśli nie mają oparcia w przepisach prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny odmówił zastosowania terenowego aktu normatywnego rozpatrując skargę dotyczącą odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, ze względu na sprzeczność tego aktu pośrednio z ustawą a bezpośrednio z zarządzeniem wykonawczym Ministra Rolnictwa.

Instrukcja nr 5/68 Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 lutego 1968 r. w sprawie pomocy społecznej w formie świadczeń pieniężnych /Dz.Urz. MZiOS nr 6 poz. 33/, jako akt adresowany do organów administracji państwowej i określający zasady, jakimi organy te powinny się kierować przy załatwianiu spraw, nie jest ogólnie obowiązującym aktem prawa materialnego i - jako taka - nie może stanowić podstawy

1. Brak księgi wieczystej lub zbioru dokumentów dla wywłaszczanej nieruchomości, w związku z którym nie został spełniony warunek z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./, nie daje organowi administracji podstaw do pozbawienia osób trzecich, na rzecz których ustanowione zostały prawa rzeczowe ograniczone lub

Załatwiając sprawę, w której w charakterze stron występuje kilka osób o rozbieżnych interesach, organ administracji państwowej powinien stosować przepis art. 62 Kpa, a w szczególności wydać jedną decyzję, w której rozstrzyga o istocie sprawy w stosunku do wszystkich zainteresowanych. Wydanie decyzji odrębnie dla strony, której przyznano uprawnienie, i odrębnie dla strony, której odmówiono przyznania

1. Prowadząc postępowanie administracyjne o zamianę mieszkania na podstawie art. 48 ust. 2 prawa lokalowego, organ administracji państwowej jest obowiązany rozważyć wszystkie okoliczności sprawy podnoszone przez stronę, kierując się zasadami określonymi w art. 7 Kpa, i uzasadnić szczegółowo swe rozstrzygnięcie zawarte w decyzji stosownie do treści art. 107 par. 3 Kpa. 2. Artykuł 51 ustawy z dnia 10

Zawarte w art. 28 dekretu z dnia 8 czerwca 1955 r. Prawo o aktach stanu cywilnego /Dz.U. nr 25 poz. 151 ze zm./ pojęcie "oczywisty błąd pisarski" dotyczy błędów pisarskich, które są oczywiste - czyli widoczne na "pierwszy rzut oka" bez potrzeby przeprowadzenia dodatkowych badań czy ustaleń, oraz nie dotyczą merytorycznej /materialnej/ strony aktu stanu cywilnego.

1. Organ administracji państwowej, wydając decyzję o cofnięciu kierowcy prawa jazdy na podstawie przepisu art. 20 ust. 3 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. o bezpieczeństwie i porządku ruchu na drogach publicznych /Dz.U. nr 53 poz. 295 ze zm./, nie może przyjmować w postępowaniu administracyjnym dowodu z wyroku sądu lub orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń uznających kierowcę winnym