„Tajemnicą służbową” w rozumieniu art. 264 § 1 kk jest wiadomość nie stanowiąca tajemnicy państwowej, z którą pracownik zapoznał się w związku z pełnieniem swoich obowiązków w państwowej, spółdzielczej lub społecznej jednostce organizacyjnej, a której ujawnienie może narazić na szkodę interes społeczny, uzasadniony interes tej jednostki organizacyjnej lub obywatela (art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia

Skazaniem na karę pozbawienia wolności – uzasadniającym obligatoryjne zarządzenie wykonania kary na podstawie art. 78 § 1 k.k. – jest skazanie na taką karę także z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Obowiązujące przepisy kodeksu postępowania karnego upoważniają sąd wojewódzki do wydania listu żelaznego również w postępowaniu przygotowawczym.

1. Do wprowadzonego ustawą z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie kodeksu karnego, kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U. nr 95, poz. 475) wydłużonego terminu przedawnienia wykonania kary pozbawienia wolności – do 35 lat, przewidzianego w art. 107 pkt 1 k.k., ma zastosowanie art. 2 § 1 k.k. Oznacza to, że przepis art. 107 pkt

Przez „skazanie za przestępstwo popełnione w warunkach określonych w art. 60 § 1 kodeksu karnego”, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U. nr 95, poz. 475), rozumieć należy także wypadki skazania z zastosowaniem przy wymiarze kary art.

W wypadku, gdy ustawa nowelizująca kodeks postępowania karnego, a wprowadzająca zmianę właściwości rzeczowej sądów, nie zawiera w tym zakresie odrębnych przepisów intertemporalnych, nie można stosować art. VIII i IX przepisów wprowadzających kodeks postępowania karnego, lecz stosuje się art. 25 § 1 i 2 k.p.k. Oznacza to, że w sprawach o przestępstwa określone w art. 210 § 1 k.k. w których akt oskarżenia

Użyte w art. 60 § 2 k.k. określenie „ponownie” oznacza, że dla przyjęcia powrotu sprawcy do przestępstwa – popełnionego w warunkach określonych w tym przepisie – konieczne jest uprzednie skazanie sprawcy z zastosowaniem art. 60 § 1 k.k., ale nie za jakiekolwiek przestępstwo umyślne, lecz albo za takie samo przestępstwo, jak aktualnie zarzucone (tożsamość jednostkowa), albo za przestępstwo należące

Kodeks karny nie zna podziału dokumentów na „urzędowe” i „prywatne”. Byt przestępstwa określonego w art. 266 k.k. nie jest więc zależny od rodzaju dokumentu, w którym poświadczono nieprawdę, lecz od tego, kto ten dokument wystawił.

Ustawą „względniejszą dla sprawcy” w rozumieniu art. 2 § 1 k.k. jest ta ustawa, której wybór opiera się na ocenie całokształtu konsekwencji wynikających dla niego z zastosowania obydwu wchodzących w grę ustaw, przy czym ocena ta musi być dokonana z uwzględnieniem okoliczności konkretnej sprawy. W związku z powyższym stosowanie kary dożywotniego pozbawienia wolności do przestępstw popełnionych przed

Roszczenie o odszkodowanie za poniesioną szkodę, które wraz z roszczeniem o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę przeszło, w myśl art. 8 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 z późn. zm.), na następców osoby represjonowanej, należy do

Nowelizacja art. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze (Dz.U. nr 30, poz. 210 z późn. zm.), wprowadzona ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy – Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 90, poz. 419), nie powoduje zmiany definicji mienia społecznego zawartej w art. 120 § 6 k.k., w związku z czym mienie spółdzielni stanowi – w rozumieniu przepisów

1. Przejęcie przez Państwo Polskie odpowiedzialności odszkodowawczej wobec osób represjonowanych przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub radzieckie organy pozasądowe, które nastąpiło na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U.

Na postanowienie prokuratora o nieuwzględnieniu wniosku podejrzanego o zmianę postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym w części dotyczącej zakresu lub sposobu zabezpieczenia przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy na podstawie art. 250 § 2 k.p.k.

Prezes zarządu banku działającego w formie spółki akcyjnej, w której Skarb Państwa nie ma udziału, nie pełni „funkcji publicznej” w rozumieniu art. 239 § 1 k.k., chyba że wykonuje czynności na podstawie art. 46 i 53 prawa bankowego.

Stosowanie represji przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub organy pozasądowe wobec osób określonych w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych. działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 ze zmianą z dnia 20 lutego 1993 r., Dz.U. nr 36, poz. 159) uzasadnia zasądzenie

Sprawca wypadku odpowiadający za występek z art. 145 (§ 1 lub § 2 ewentualnie w związku z § 3) k.k., ponosi także – w razie nieudzielenia pomocy ofierze wypadku w warunkach określonych w art. 164 k.k. – odpowiedzialność za pozostające w zbiegu realnym przestępstwo z art. 164 § 1 k.k.

Sąd, który wydał wyrok w pierwszej instancji, rozstrzygając – przed zwolnieniem skazanego z zakładu leczniczego – w przedmiocie wykonania względem niego kary pozbawienia wolności, władny jest go zwolnić od odbycia kary, zarządzić jej wykonanie albo orzec o warunkowym przedterminowym zwolnieniu (art. 100 § 2 i 3 k.k.), również wtedy, gdy kara pozbawienia wolności została w całości wykonana.

W razie spowodowania w wyniku naruszenia zasad bezpieczeństwa o ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym poważnej szkody w mieniu oraz ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia albo śmierci osoby – czyn taki podlega kumulatywnej kwalifikacji art. 145 § 1 k.k. oraz z art. 145 § 2 k.k.

Odczytanie protokołu zeznań, jakie oskarżony złożył w postępowaniu przygotowawczym w danej sprawie w charakterze świadka, nie jest dopuszczalne nawet wtedy, gdy oskarżony o to wnosi, albowiem uwzględnieniu takiego wniosku stoi na przeszkodzie zakaz wyrażony w art. 334 § 1 k.p.k.

Przepis art. 163 k.p.k. stanowi lex specialis w stosunku do art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz.U. nr 5, poz. 24 z późn. zm.), normującego w sposób generalny tajemnicę zawodową dziennikarza. Dziennikarz, w tym także redaktor naczelny, nie może zatem w procesie karnym odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy, jeżeli sąd

Wzruszenie prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie przed Komisją Specjalną do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym lub jej delegaturą może nastąpić w trybie rewizji nadzwyczajnej, a także w trybie wznowienia postępowania.

1. Orzeczenie grzywny na podstawie art. 75 § 1 k.k. jest możliwe także wtedy, gdy za inne, pozostające w tzw. zbiegu realnym, przypisane oskarżonemu przestępstwa orzeczono samoistną karę grzywny. 2. W odniesieniu do grzywny wymierzonej na podstawie art. 75 § 1 k.k. i grzywny samoistnej, wymierzonej za inne przestępstwo pozostające w zbiegu realnym, orzeka się karę łączną.

W razie zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności sąd zalicza na poczet tej kary okres tymczasowego aresztowania, mimo uprzedniego zaliczenia tego okresu na poczet kary grzywny orzeczonej obok kary pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono.

Felczer (podobnie jak lekarz czy pielęgniarka) zatrudniony w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej nie jest – z samej tylko racji wykonywanego zawodu – funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 120 § 11 k.k.