Zarządzenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej za przestępstwo popełnione w związku z uzależnieniem od alkoholu lub innego środka odurzającego nie uprawnia sądu orzekającego w postępowaniu wykonawczym do orzeczenia na podstawie art. 96 § 1 kk środka zabezpieczającego w postaci umieszczenia sprawcy w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego.

1. Działaniami na szkodę spółki, o jakich mowa w art. 300 § 1 kodeksu handlowego, są takie czynności dokonane przez osoby wymienione w tym przepisie, które zostały podjęte w granicach upoważnienia ustawowego lub wychodzące poza jego zakres, ale wynikające z ich roli w spółce i pozostające w związku z funkcjami pełnionymi w jej władzach. 2. Odmówił udzielenia odpowiedzi na drugie z postawionych pytań

Przewidziana w art. 152 kkw możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności nie przekraczającej dwóch lat istnieje także wówczas, gdy co najmniej roczny okres odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności dotyczył takiej kary, której wykonanie w wyroku sąd warunkowo zawiesił, a następnie zarządził jej wykonanie, i to także w sytuacji, gdy zarządzenie wykonania kary było obligatoryjne

Obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie rolników w terminie określonym treścią art. 3a ust. 4 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25) dotyczy osób podlegających temu ubezpieczeniu zarówno na mocy ustawy jak i na wniosek.

Zarówno Minister Sprawiedliwości-Prokurator Generalny, jak i Rzecznik Praw Obywatelskich mogą na podstawie art. 521 kpk wnosić kasację od każdego prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie sądowe, w tym także od orzeczenia, które uprawomocniło się przed wejściem w życie kodeksu postępowania karnego, tj. przed dniem 1 września 1998 r.

Sformułowanie zawarte w art. 178 kk „skazując sprawcę ... sąd orzeka karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę” nie oznacza, że górna granica zagrożenia ustawowego za przestępstwo z art. 177 § 1 kk ulega zmianie. Postępowanie karne w sprawie o przestępstwo określone w art. 177 § 1 kk, popełnione

Sformułowanie użyte w art. 626 § 1 kpk, iż w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie „sąd określa, kto i w jakiej części i zakresie ponosi koszty procesu”, odnosi się do fazy postępowania sądowego i nie oznacza, ażeby sąd miał być organem uprawnionym do określania wydatków wyłożonych przez Skarb Państwa w toku postępowania przygotowawczego, w tym wydatków z tytułu nie opłaconej przez strony pomocy

W sprawie wniesionej przez pracownika o zasądzenie odszkodowania na podstawie art. 55 § 11 KP pracodawca może zarzucić brak przyczyny wskazanej w tym przepisie, mimo że sam nie wniósł powództwa o odszkodowanie przewidziane w art. 611 KP.

Podstawą prawną zwrotu przez sąd sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego - jest przepis art. 345 k.p.k. zarówno wówczas, gdy postanowienie o przekazaniu sprawy zapada w wyniku inicjatywy prezesa sądu w ramach wstępnej kontroli oskarżenia, jak i wtedy, gdy braki zostały ujawnione po doręczeniu oskarżonemu aktu oskarżenia i wyznaczeniu rozprawy, ale przed

Dopuszczalna jest apelacja powoda od wyroku, w którym sąd pierwszej instancji na podstawie art. 4771 § 2 KPC w związku z art. 8 KP i art. 56 KP zasądził odszkodowanie w miejsce żądanego przywrócenia do pracy i nie oddalił powództwa w żadnym zakresie.

Warunkiem stosowania obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary, przewidzianego w art. 60 § 3 kk, jest przekazanie organowi powołanemu do ścigania przestępstw, przez sprawcę przestępstwa popełnionego we współdziałaniu (w rozumieniu przepisów zawartych w rozdziale II kodeksu karnego) z co najmniej dwiema osobami, wszystkich istotnych w sprawie, posiadanych przez niego informacji o osobach współdziałających

Zastępcza kara pozbawienia wolności, określona w prawomocnym wyroku przed wejściem w życie kodeksu karnego z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. 1997 r. Nr 88, poz. 553), jest wykonywana – stosownie do regulacji zawartej w art. 14 pkt 2 przepisów wprowadzających Kodeks karny (ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Dz.U. 1997 r. Nr 88, poz. 554 ze zm.) – według „zasad dotychczasowych”, co oznacza, że w wypadku,

Oświadczenie oskarżonego lub jego obrońcy o wypowiedzeniu 'stosunku obrończego', o którym mowa w art. 378 § 1 k.p.k., nie podlega kontroli sądu także w przypadku gdy 'stosunek obrończy' został nawiązany w wyniku wyznaczenia obrońcy z urzędu.

Rozpoznanie wniosku skazanego o zastosowanie wobec niego przepisu art. 4 § 2 k.k. następuje na posiedzeniu, na którym sąd wojewódzki (obecnie sąd okręgowy) - stosownie do dyspozycji przepisu art. 30 § 1 k.p.k. - orzeka w składzie trzech sędziów.

Sądem „powołanym do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji”, a dokonującym przewidzianych w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym (art. 329 § 1 kpk) lub rozpoznającym zażalenie na czynności postępowania przygotowawczego (art. 329 § 2 kpk), jest ten sąd, który byłby właściwy po wpłynięciu aktu oskarżenia. W wypadku rozpoznawania zażalenia na postanowienie o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia

Dopuszczalne jest nadanie sądowej klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, w którym bank zastrzega sobie prawo egzekwowania odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia głównego, powstałe po wystawieniu tego tytułu (art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe Dz. U. 1997 r. Nr 140 poz. 939).

Orzekanie w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania w toku postępowania przygotowawczego stanowi „czynność sądową w postępowaniu przygotowawczym” (art. 329 § 1 kpk) i zgodnie z art. 329 § 2 kpk powinno nastąpić jednoosobowo. Nie dotyczy to rozpoznawania zażaleń na postanowienie sądu wydane w tym przedmiocie, gdyż orzekanie przez sąd nie jest już czynnością „postępowania przygotowawczego”

Zastosowanie w sprawie instytucji świadka incognito nie zwalnia oskarżyciela publicznego z obowiązku dokładnego określenia w akcie oskarżenia zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków, a zwłaszcza wysokości powstałej szkody (art. 332 § 1 pkt 2 kpk).

W sprawach zakończonych prawomocnym wyrokiem, w których kara nie została wykonana, w zakresie orzekania o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z odbycia reszty kary pozbawienia wolności, do osób odbywających kary pozbawienia wolności, stosuje się – od dnia 1 września 1998 r. – przepisy kodeksu karnego z dnia 6 czerwca 1997 r. (arg. ex art. 14 pkt 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające