W art. 185a k.p.k. ustawodawca jednoznacznie określił zarówno zasady ochrony świadka pokrzywdzonego przestępstwami wymienionymi w tym przepisie, który w chwili przesłuchania nie ukończył 15 lat - przed powtórną wiktymizacją, jak i jej granice, uwzględniając przy tym obowiązek dotarcia do prawdy oraz konieczność zapewnienia podstawowych uprawnień do realizowania obrony przez oskarżonego. Temu ostatniemu

Użyte w art. 186 § 1 k.p.k. sformułowanie 'pierwsze zeznanie w postępowaniu sądowym' nie odnosi się do sytuacji procesowej, w której sprawa po uchyleniu wyroku sądu pierwszej instancji została przekazana sądowi do ponownego rozpoznania i świadek jest ponownie przesłuchiwany.

1. Wspólnota Mieszkaniowa nie posiada legitymacji [art. 6261 § 2 k.p.c.] do złożenia wniosku o wpis powierzchni wyodrębnionego lokalu w księdze wieczystej. 2. Z art. 3 ust. 3 ustawy o własności lokali wynika, że to powierzchnia wyodrębnionego lokalu decyduje o wysokości udziału jego właściciela w nieruchomości wspólnej, a nie odwrotnie.

Zakres przyznanej w art. 6 ustawy o własności lokali zdolności prawnej, a zatem i zdolności do czynności prawnych jest ograniczony do praw i obowiązków związanych z zarządzaniem (administrowaniem) nieruchomością wspólną. Czynności dokonane ponad zakres przyznanej podmiotowości czyli bez kompetencji do tego, poczytać należy za nieważne. Jeżeli przeto zmiana wysokości udziałów w nieruchomości wspólnej

Skoro budynek, w którym znajduje się lokal wnioskodawczyni położony jest w całości na działce stanowiącej własność spółdzielni, niedopuszczalnym było przekształcanie w umowie notarialnej lokatorskiego prawa do lokalu wnioskodawczyni w spółdzielcze prawo własności; umowa ta jako sprzeczna z ustawą nie wywołuje skutków prawnych, a tym samym odmowa wpisu do księgi wieczystej spółdzielczego prawa do lokalu

Art. 6261 § 2 k.p.c. jest przepisem o charakterze bezwzględnie obowiązującym, co rodzi ten skutek, że na jego gruncie legitymację do złożenia wniosku o wpis w księdze wieczystej posiadają wyłącznie te podmioty, które przepis ten wymienia. Wspólnota Mieszkaniowa nie należy do kręgu tych podmiotów, gdyż uprawnionym do jego zgłoszenia byliby właściciele lokali. Potrzebna tu jest więc ich jednomyślność

Jest oczywiste, że Jan S., podobnie jak inni uczestnicy (tzw. wydarzeń zielonogórskich z 1960 r.), nie działali z pobudek chuligańskich, lecz w ramach słusznego protestu przeciwko podjętej przez władze eksmisji katolickiej parafii. Argumentacja ta mogłaby jednak zmierzać jedynie do zakwestionowania prawidłowości zastosowania w sprawie przepisu art. 4 ustawy z 22 maja 1958 r.; można bowiem wywodzić,

Z punktu widzenia metodyki sporządzania pisemnego uzasadnienia wyroku, nie jest wskazanym globalne powoływanie dowodów stanowiących podstawę dokonywanych przez sąd ustaleń faktycznych. Zastosowanie takiej techniki nie stanowi jednak samo przez się obrazy art. 424 k.p.k., jeżeli analiza całości motywów wyroku nie pozostawia wątpliwości, co do tego, jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nie udowodnione

Sędzia, który wydał zarządzenie o odmowie przyjęcia środka odwoławczego nie jest wyłączony - na mocy art. 40 § 1 pkt 6 k.p.k. - od rozpoznania sprawy w jej głównym nurcie, tj. od rozpoznania istoty oskarżenia.

Współsprawcą czynu zabronionego z art. 280 § 2 k.k. jest również ten, kto bierze udział w porozumieniu, w ramach którego podjęta zostaje decyzja o dokonaniu napadu rabunkowego na konkretną osobę przy posłużeniu się niebezpiecznymi przedmiotami, a następnie zgodnie z podziałem ról zbiera istotne z punktu widzenia wykonania powziętego zamiaru informacje o zachowaniu pokrzywdzonego i przekazuje je pozostałym

Na mocy art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz.U. z 2009, Nr 1, poz. 7 ze zm.) oraz art. 21 § 1 pkt 3 Kpa, w razie nieposiadania przez dłużnika miejsca zamieszkania, właściwość miejscowa organu właściwego dłużnika należy ustalić według miejsca pobytu dłużnika alimentacyjnego

Wyznaczenie do składu ponownie rozpoznającego sprawę w pierwszej instancji sędziego, który wcześniej (jako Przewodniczący Wydziału XVIII Karnego) wydał zarządzenia o odmowie przyjęcia apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie stanowiło obrazy art. 40 § 1 pkt 6 k.p.k. i art. 41 § 1 k.p.k. w zw. z art. 42 § 1 k.p.k. Sędzia, który wydał zarządzenie o odmowie przyjęcia środka odwoławczego nie

W toku postępowania odwoławczego skazany korzystał z obrońcy wyznaczonego z urzędu. Obowiązki takiego obrońcy wygasają z chwilą uprawomocnienia się postępowania, w którym został ustanowiony (art. 84 § 2 k.p.k.). Zatem z chwilą ogłoszenia wyroku Sądu odwoławczego obrońca z urzędu nie był zobowiązany do podejmowania jakichkolwiek czynności w imieniu i na rzecz oskarżonego. Termin do złożenia wniosku

Ustanowionego w art. 526 § 2 k.p.k. przymusu sporządzenia i podpisania kasacji przez adwokata będącego pełnomocnikiem strony nie spełnia ani podpisanie przez adwokata skargi sporządzonej przez stronę, ani też wyrażona w odrębnym piśmie akceptacja takiej skargi. Wystąpienie okoliczności uprawniających do skutecznego ubiegania się o udzielanie pomocy prawnej z urzędu, powoduje, że sprawa poddana musi