Przez dobro wymiaru sprawiedliwości, o którym mowa w art. 37 k.p.k., można rozumieć także potrzebę doprowadzenia do przeprowadzenia procesu, które okazuje się mało realne bez odejścia od zasady właściwości miejscowej sądu.

Ustanowiona w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ przesłanka dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego, powoduje konsekwencje prawne w postaci niedopuszczalności skargi do sądu administracyjnego w razie wniesienia skargi przed upływem ustawowego terminu do rozpatrzenia przez organ gminy wezwania do usunięcia naruszenia

Zbycie rzeczy zajętej w postępowaniu egzekucyjnym, prowadzonym na podstawie Kodeksu postępowania cywilnego, może wyczerpywać znamiona przestępstwa określonego w art. 300 § 2 k.k. - mimo przewidzianej w art. 848 k.p.c. możliwości kontynuowania postępowania egzekucyjnego przeciwko nabywcy rzeczy - o ile zaistnieje skutek w postaci udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela.

Spór kompetencyjny, o którym mowa w art. 22 par. 2 Kpa, może powstać jedynie przy rozstrzyganiu indywidualnej sprawy z zakresu administracji publicznej. Powstanie natomiast sporu pomiędzy organem jednostki samorządu terytorialnego a organem administracji rządowej co do właściwości rozpatrzenia skargi wniesionej w trybie przepisów Działu VIII Kpa, nie jest sporem w rozumieniu art. 22 par. 2 Kpa, i nie

Opinia prywatna, czyli pisemne opracowanie zlecone przez uczestnika postępowania, a nie przez uprawniony organ procesowy, nie jest opinią w rozumieniu art. 193 k.p.k. w zw. z art. 200 § 1 k.p.k., i nie może stanowić dowodu w sprawie. Opinia opracowana na zlecenie uczestnika postępowania, przedstawiona przez niego sądowi, stanowi jego oświadczenie zawierające informację o dowodzie złożoną na podstawie