Orzeczenia
Spory kompetencyjne między organami samorządu terytorialnego a organami administracji rządowej stosownie do art. 166 ust. 3 Konstytucji RP, rozstrzygają sądy administracyjne. Normę tę uzupełniają art. 4 i art. 15 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wskazujące na właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego
odmówić podjęcia uchwały.
W razie połączenia się spółek (art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h.) wpis spółki przejmującej do księgi wieczystej może nastąpić na podstawie danych z rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym potwierdzonych odpisem.
Twierdzenie o naruszeniu zasady obiektywizmu nie może stanowić samodzielnej podstawy zarzutu kasacyjnego, jeśli nie zawiera wskazania na konkretne uchybienia sądu związane z rażącym naruszeniem prawa, jak też wywodu uzasadniającego tezę o przynajmniej hipotetycznym wpływie wskazanego uchybienia na treść orzeczenia.
Określenie „takiej korzyści” (art. 228 § 4 k.k.) nie oznacza, że żądanie ma dotyczyć korzyści, od której otrzymania sprawca uzależnia wykonanie czynności służbowej. Sformułowanie to oznacza bowiem tylko i wyłącznie to, że żądanie korzyści w związku z pełnieniem funkcji publicznej dotyczy zarówno korzyści majątkowej, jak i osobistej.
Wyłączenie właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych jest możliwe jedynie mocą przepisu szczególnego, który wówczas ma zastosowanie przed ogólną zasadą wynikającą z art. 17 pkt 1 Kpa.
1. Nie można przerzucać całego ryzyka wstrzymania wykonania pozwolenia na budowę na inwestora, gdyż nie wiadomo jaki będzie ostateczny wynik postępowania w sprawie decyzji pozwalającej na budowę. W celu ochrony interesów inwestora wprowadzona została instytucja kaucji zabezpieczającej. Kwestia legalności pozwolenia na budowę oraz postępowania inwestora nie mogą więc mieć wpływu na ocenę zasadności
Adwokatowi, wyznaczonemu z urzędu do rozważenia sporządzenia zażalenia na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie, który zamiast takiego zażalenia poinformował na piśmie sąd, że nie stwierdził podstaw do wniesienia takiego środka (art. 84 § 3 k.p.k. i art. 88 § 1 k.p.k.), przysługuje wynagrodzenie nie niższe, niż przewidziane za czynności wskazane w § 14 ust. 4 rozporządzenia Ministra
Zabór rzeczy przez sprawcę żądającego korzyści majątkowej, jak i faktyczna możliwość jej zwrotu nie należą do ustawowych znamion przestępstwa określonego w art. 286 § 2 k.k.
Dla przyjęcia współsprawstwa (art. 18 § 1 k.k.) nie jest konieczne, aby każda osoba działająca w porozumieniu realizowała osobiście znamiona czynu zabronionego, gdyż wystarczy, że osoba taka działa w ramach uzgodnionego podziału ról, umożliwiając innemu sprawcy wykonanie czynu.
Z istoty współsprawstwa (art. 18 § 1 k.k.) wynika, że każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość popełnionego przestępstwa, a więc także i w tej części, w której znamiona czynu zabronionego zostały wypełnione zachowaniem innego (innych) współsprawcy (współsprawców).
Zawieszenie postępowania prowadzonego w sprawie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu stanowi samodzielną /wystarczającą/ przesłankę zawieszenia postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę.
Sąd orzekając w sprawie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia, winien wszechstronnie rozważyć i ocenić, czy w konkretnej sprawie zachodzą określone w tym przepisie przesłanki, mając na uwadze interes nie tylko wnioskodawcy, lecz również pozostałych stron postępowania.
Radcy prawnemu wykonującemu zawód w ramach kancelarii radcy prawnego /art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - t.j. Dz.U. 2002 nr 123 poz. 1059 ze zm./ należy doręczać pisma sądowe jak osobie fizycznej /art. 67 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ z możliwością wykorzystania trybu doręczenia
Spór co do rozmiarów obowiązku nałożonego na pracodawców przez art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./ nie jest sprawą ze stosunku pracy i w takim przypadku nie znajduje zastosowania art. 239 pkt 1 lit. "d" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Ostateczna decyzja administracyjna, mimo jej zaskarżenia do sądu administracyjnego, stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej.
1. Aby doszło do sporu kompetencyjnego /art. 22 par. 2 Kpa/ musi zaistnieć sytuacja umożliwiająca wszczęcie postępowania administracyjnego, przy czym chodzić musi, chociaż nie wynika to bezpośrednio z przepisów obowiązującego prawa, o postępowanie wszczynane na wniosek strony. W przypadku bowiem postępowań wszczynanych z urzędu, gdy organ administracji dochodzi do wniosku, że sprawa nie należy do jego
Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów /t.j. Dz.U. 2003 nr 178 poz. 1749 ze zm./ wojewoda jest organem wyższego stopnia w stosunku do starosty przeprowadzającego postępowanie scaleniowe jako zadanie z zakresu administracji rządowej, ale nie oznacza to wcale, że będzie on również w tym przypadku organem wyższego stopnia w stosunku do wójta gminy,
Rozpoznanie sporu dotyczącego wskazania organu właściwego do rozpoznania skargi składanej w trybie postępowania w sprawach przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków /Dział VII Kpa/ nie mieści się w zakresie kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Fakt toczącego się postępowania przed organami nadzoru budowlanego i to w trybie w trybie nadzwyczajnym, nie stanowi takiej okoliczności, która sama przez się przesądza o zaistnieniu przesłanki określonej w art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej /t.j. Dz.U. 2002 nr 42 poz. 368 ze zm./ nie daje podstawy prawnej do wydania decyzji administracyjnej.
Podniesiony w zażaleniu argument, iż w przypadku wykonania inwestycji a następnie uchylenia zaskarżonej decyzji przez sąd może dojść do sytuacji określonej w art. 156 par. 2 Kpa tj. wywołania nieodwracalnych skutków prawnych, nie może być wzięty pod uwagę przy rozpatrywaniu wniosku o wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji albowiem sąd może jedynie rozważać czy zachodzą przesłanki z art. 61 par.