1. Nieostateczna decyzja administracyjna może być podstawą wpisu hipoteki przymusowej, o której mowa w art. 110 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, to jest hipoteki kaucyjnej. Ustanowienie takiej hipoteki nie jest sposobem egzekucji i jego celem nie jest realizacja wierzytelności. Jest to zatem jedynie środek zabezpieczenia interesów fiskalnych Państwa. Po przekształceniu

(...) przy rozstrzyganiu o wznowienie postępowania w oparciu o nowe fakty lub dowody, nova muszą stwarzać wysokie prawdopodobieństwo błędności poprzedniego prawomocnego wyroku. A zatem stanowią one postawę do wznowienia tylko wtedy, gdy mogą podważyć prawdziwość przyjętych uprzednio ustaleń faktycznych. Istotne znaczenie ma tu więc wiarygodność «nowych faktów lub dowodów», rozumianych w ten sposób,

Brak jest podstaw prawnych, aby działalność spółdzielni mieszkaniowych można utożsamiać z wykonywaniem zadań publicznych w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198/, skoro działalność spółdzielni mieszkaniowych ogranicza się do realizacji zaspokajania potrzeb mieszkaniowych członków tej spółdzielni i ich rodzin, a zatem ograniczonej

Ustawa (z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki ) nie zawiera uregulowań dotyczących wynagrodzenia pełnomocników z urzędu. Stosownie do treści art. 8 ust. 2 ustawy w sprawach nie uregulowanych w ustawie do postępowania toczącego się na skutek skargi sąd stosuje odpowiednio przepisy o postępowaniu zażaleniowym

Wynikające z materiału dowodowego sprawy różne wersje wydarzeń nie są równoznaczne z istnieniem niedających się usunąć wątpliwości w rozumieniu art. 5 § 2 k.p.k., bo w takim wypadku sąd orzekający zobowiązany jest do dokonania ustaleń na podstawie swobodnej oceny dowodów i dopiero wówczas, gdy wątpliwości nie zostaną usunięte, to należy tłumaczyć je na korzyść oskarżonego.

1. (...) poczynione w kasacji stwierdzenia pozwalają wnioskować o tym, że jej autorka sam fakt istnienia w sprawie wzajemnie wykluczających się grup dowodowych utożsamia z nakazem przyjęcia przez sąd stosownie do treści art. 5 § 2 k.p.k. wersji dla skazanego najkorzystniejszej. Jest to zupełnie opaczne rozumienie reguły w tym przepisie wyrażonej. Nie można bowiem traktować jej jako swoistego ograniczenia

Ustawa procesowa /ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ regulująca postępowanie przed sądami administracyjnymi nie zawiera regulacji umożliwiającej zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu w zależności od oceny prawdopodobieństwa wadliwości tego aktu, jak ma to miejsce w postępowaniu przed organami

Nie ma podstaw (do oceny) zachowania skazanego przez pryzmat art. 25 § 1 k.k., czego domaga się kasacja.(...). Kompleksowa ocena całego zdarzenia nie może pomijać faktu wyłączenia przez skazanego termy w chwilę po tym, gdy pokrzywdzony ją włączył. Odwołując się do realiów, w jakich przyszło skazanemu żyć, do konfliktu z teściem m.in. na tle opłat za media, słusznie ustalono, że ten fakt był początkiem

(...) orzeczenie biegłego lekarza nie wyklucza wprawdzie możliwości udziału oskarżonego w rozprawie lecz ze względu „na zaawansowanie choroby i przebyte powikłania” biegły uznaje za wskazane, aby „rozprawa odbywała się w miejscu zamieszkania oskarżonego”. Za zasadnością wniosku Sądu przemawia również fakt, iż uczestnictwo oskarżonego w rozprawie jest obowiązkowe. W takich okolicznościach prowadzenie

Sąd, któremu przekazano sprawę w trybie art. 37 k.p.k., pozostaje sądem właściwym dla tej sprawy także wtedy, jeżeli po tym przekazaniu zwrócił ją prokuratorowi do uzupełnienia braków postępowania przygotowawczego, a prokurator następnie wniósł uzupełniony lub nowy akt oskarżenia. Sąd ten może zatem stwierdzić swoją niewłaściwość w trybie art. 35 k.p.k. tylko wówczas, gdy czyny zarzucane w akcie oskarżenia

Skoro skazany w swoim wniosku o wznowienie podnosił nie tylko zarzuty będące powodem do wznowienia postępowania, ale jedynie z urzędu, co dawałoby podstawę do traktowania jego pisma tylko jako impulsu w rozumieniu art. 9 § 2 k.p.k. (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2005 r., I KZP 5/05, OSNKW 2005, z. 6), lecz także inne powody (natury konstytucyjnej), to wniosek ten trafnie uznano za wniosek

W świetle treści art. 40 § 3 k.p.k. i jednolitej interpretacji tego przepisu zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie Sądu Najwyższego (także publikowanym), sędzia który brał udział w wydaniu orzeczenia zaskarżonego kasacją, nie tylko nie może rozpoznawać kasacji, ale także nie może orzekać w kwestii jej dopuszczalności.

W skrajnych wypadkach trudna sytuacja materialna, uniemożliwiająca stawienie się na rozprawie i udanie się do sądu w celu dowiedzenia się o treści orzeczenia, może być uznana za okoliczność usprawiedliwiającą przekroczenie terminu zawitego.

Skierowanie osoby chorej psychicznie do zakładu opieki społecznej, w trybie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535), uzależnione jest m. in. od niemożności korzystania przez chorego z opieki innych osób.

(...) kwestię dopuszczalności wskazywania przez stronę uchybień wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k. rozstrzygać trzeba z uwzględnieniem nie tylko obu tych przepisów, lecz także wykładni systemowej. Mimo rozbieżności wypowiedzi komentatorów w tej kwestii, mającej swą przyczynę w niejednoznacznej językowo treści art. 542 § 3 k.p.k., już w postanowieniu z dnia 21 kwietnia 2005 r. (II KO 59/04 - niepubl

Podstawą skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów, w tym w szczególności zarzut nieustalenia okoliczności niezbędnych do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Obowiązkiem każdego państwa strony Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.) jest zapewnienie takiej organizacji i funkcjonowania systemu organów wymiaru sprawiedliwości, które umożliwiają rzeczywiste i skuteczne korzystanie z gwarantowanego w art. 6 tej Konwencji prawa do sądu, w tym także prawa

Byt prawny decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu ma istotny wpływ na byt prawny decyzji pozwalającej na budowę.

Przewidziany w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058 ze zm.) obowiązek Skarbu Państwa ponoszenia kosztów nieopłaconej przez strony pomocy prawnej z urzędu (art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k.) dotyczy pomocy „udzielonej”, a zatem powstaje w momencie rozpoczęcia wykonywania przez adwokata czynności związanych bezpośrednio z udzieleniem pomocy stronie

Sprawa o ustalenie bezprawności okresowego przeniesienia pracownika do innej pracy w trybie art. 42 § 4 k.p., jeżeli nie powoduje to obniżenia wynagrodzenia za pracę, ma charakter niemajątkowy.

W zakresie zarzutu podejmowania przez pracodawcę mobbingu, podobnie jak przy zarzucie działań dyskryminujących pracownika, na pracowniku spoczywa obowiązek dowodowy w zakresie wskazania okoliczności, które uzasadniałyby roszczenie oparte na tych zarzutach. Dopiero wykazanie przez niego tych okoliczności pozwala na przerzucenie na pracodawcę obowiązku przeprowadzenia dowodu przeciwnego.

Właściwym do stwierdzenia nieważności orzeczenia prezydium powiatowej rady narodowej o przejęciu nieruchomości na podstawie przepisów dekretu z dnia 5 września 1947 r. o przejęciu na własność państwa mienia pozostałego po osobach przesiedlonych do ZSRR /Dz.U. nr 59 poz. 318/ i dekretu z dnia 27 lipca 1949 r. o przejęciu na własność Państwa nie pozostających w faktycznym władaniu właścicieli nieruchomości

1. Stosownie do ust. 3 art. 97 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2003 nr 207 poz. 2016 ze zm./, postępowanie w sprawie odpowiedzialności zawodowej w budownictwie, może być wszczęte również na wniosek organu samorządu zawodowego. W przepisie tym jest mowa o jednym postępowaniu - w sprawie odpowiedzialności zawodowej w budownictwie, zaś fazą wstępną, pozwalającą organowi nadzoru

Sąd odwoławczy zarządza sprowadzenie na rozprawę oskarżonego pozbawionego wolności (art. 451 k.p.k.) - postanowieniem.