W przypadku skorzystania przez stronę z możliwości przewidzianej w art. 127 par. 3 i par. 4 Kpa, otwiera się dla strony droga do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego już bez obowiązku wzywania organu do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Ustalony w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym /Dz.U. 1996 nr 84 poz. 386/ 60-dniowy termin na zebranie podpisów mieszkańców gminy popierających inicjatywę przeprowadzenia referendum nie może być przedłużony w trybie art. 12 ust. 4 tej ustawy, a wniosek o przeprowadzenie referendum nie poparty przez co najmniej 1/10 mieszkańców uprawnionych do głosowania podlega

Ponadzakładowa organizacja związkowa nie jest reprezentatywna w rozumieniu art. 24117 § 1 pkt 2 KP, jeżeli zrzesza wprawdzie co najmniej pięć tysięcy pracowników, lecz liczba czynnych zawodowo członków-pracowników nie stanowi równocześnie przynajmniej 10% ogółu pracowników objętych zakresem oddziaływania statutu tej organizacji.

Skarga, wniesiona w imieniu organu, który nie posiadał umocowania prawnego do działania i nie mógł reprezentować spółki, gdyż na skutek rozstrzygnięcia organu odwoławczego zarząd, powołany spoza członków spółki tzw. "komisaryczny" nie przejął uprawnień dotychczasowego zarządu powołanego przez Ogólne Zebranie Członków Spółki, nie może być wniesiona do sądu administracyjnego. Zarząd komisaryczny nie

W wypadku skargi na bezczynność organu /art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, przez "wyczerpanie środków odwoławczych" o jakich mowa w art. 34 ust. 1 cytowanej ustawy, należy rozumieć wyczerpanie środka prawnego służącego na drodze administracyjnoprawnej, przewidzianego w art. 37 par. 1 Kpa.

Wynikający z treści art. 464 § 2 k.p.k. obowiązek sporządzenia kasacji przez adwokata nie może polegać na odwołaniu się przez adwokata do treści własnoręcznego pisma skazanego.

Wydawanie zaświadczeń nie należy do ogólnego postępowania administracyjnego, wobec czego trudno uznać, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ może mieć zastosowanie szersze od wyrażonego werbalnie w ustawie i obejmować takie postanowienia, o których mowa w art. 219 Kpa.

1. Postanowienie sądu kasacyjnego o pozostawieniu kasacji bez rozpoznania nie stanowi orzeczenia „zapadłego w następstwie rozpoznania kasacji”, może zatem być ono zaskarżone w trybie kasacji (arg. ex art. 463 § 1 w związku z arg. a contrario art. 467a § 2 kpk). 2. Wobec treści art. 468 kpk i statusu osoby represjonowanej w postępowaniu o stwierdzenie nieważności orzeczenia nie jest dopuszczalne wniesienie

1. Dopłata do wypoczynku przysługująca strażakom jest świadczeniem socjalnym nie wchodzącym w skład uposażenia /art. 86 i 87 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej Dz.U. nr 88 poz. 400 ze zm./. 2. Przepisy wymienionej ustawy oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 października 1992 r. w sprawie świadczeń socjalnych w zakresie korzystania z wczasów i rekreacji

1. Faktura wystawiona przez Państwową Agencję Radiokomunikacyjną za wykorzystywanie częstotliwości - nie jest decyzją administracyjną. 2. "Faktura" nie jest pojęciem prawnym lecz ekonomicznym i w związku z tym nie mieści się w żadnej kategorii orzeczeń, które podlegają kognicji sądu administracyjnego; nie jest to też element rodzący skutki prawne przewidziane w zarządzeniu Ministra Finansów z dnia

Skierowanie bądź odmowa skierowania do sanatorium, jak również ustalenie terminu pobytu w sanatorium nie następuje w drodze decyzji administracyjnej. Orzekające w tych sprawach komisje lekarskie nie są organami administracji w rozumieniu art. 1 par. 1 Kpa. Orzeczenia te nie mieszczą się w art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

1. Jeżeli osoba fizyczna prowadzi przedsiębiorstwo (firmę), to w zakresie praw i obowiązków wynikających z prawa celnego ich podmiotem jest ta osoba, a nie przedsiębiorstwo. 2. Zawiadomienie o terminie rozprawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym tylko strony i nieobecność na niej prawidłowo ustanowionego pełnomocnika, którego o terminie rozprawy nie zawiadomiono, oznacza pozbawienie strony możności

1. Zakaz wyrażony w art. 30 § 3 k.p.k., że sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia zaskarżonego w trybie kasacji, nie może orzekać co do tej kasacji, obejmuje nie tylko orzekanie w przedmiocie merytorycznej zasadności kasacji, ale również wydawanie orzeczeń „blokujących” jej rozpoznanie (w postaci wydania postanowienia o pozostawieniu kasacji bez dalszego biegu lub postanowienia o pozostawieniu

Z treści przepisu art. 160 par. 5 Kpa, wynika, iż strona niezadowolona z przyznanego jej odszkodowania może w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia decyzji wnieść powództwo do sądu powszechnego. Ten sam tryb postępowania obowiązuje także wówczas, gdy stronie w ogóle odmówiono odszkodowania.

Kwestie dotyczące legalności dokumentacji lekarskiej, sporządzonej przez placówki służby zdrowia, jak również diagnozowanie schorzeń nie następuje w drodze decyzji administracyjnych w rozumieniu art. 104 Kpa ani w innych formach aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej. Przepisy ustaw szczególnych nie przewidują też w tych sprawach możliwości wnoszenia skarg do sądu administracyjnego.

Postanowienie o zastosowaniu środka egzekucyjnego w postaci opróżnienia budynku, wydane przed dniem 1 października 1995 r., nie może być zaskarżone do sądu administracyjnego na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Udzielenie rekomendacji, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./, następuje w ramach funkcji administracji publicznej zleconych właściwym stowarzyszeniom; rekomendacja jest przejawem współuczestnictwa w wydawaniu decyzji /art. 106 par. 1 Kpa/, a więc

Uchwała rady gminy w sprawie ustalenia stawek czynszu regulowanego nie jest aktem generalnym z zakresu administracji publicznej, wydawanym na podstawie upoważnienia ustawowego, ma cechy działania jawnego, skierowanego także do nieokreślonej liczby podmiotów usytuowanych na zewnątrz gminy /zarządzających lokalami, w których obowiązują stawki czynszu regulowanego/ W zakresie ustalania stawek czynszu

Termin trzyletni, w którym może być zgłoszone „odpowiednie żądanie” na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. – Dz.U. z 1993 r. nr 36, poz. 159), biegnie od dnia 23 maja 1991 r. i upłynął z dniem 23 maja 1994 r.

1. Wstępnej kontroli warunków dopuszczalności kasacji dokonuje sąd odwoławczy (art. 467 § 2 k.p.k.), ale spełniając tę właśnie rolę działa on nie jako sąd „odwoławczy”, ale jako sui generis sąd pierwszoinstancyjny. Rolę sądu odwoławczego w tym układzie procesowym pełni Sąd Najwyższy. 2. Ustawa nie zastrzega, że art. 409 k.p.k. dotyczy jedynie decyzji zamykających drogę do wydania wyroku przez sąd pierwszej

Ciężar dowodu co do istnienia okoliczności uzasadniających ewentualne zwolnienie od kosztów spoczywa na stronie ubiegającej się o to zwolnienie. Sam fakt przebywania przez oskarżonego w zakładzie karnym nie stwarza domniemania, iż nie jest w stanie wyłożyć opłaty od kasacji.