Głównym kryterium ustalenia właściwości terytorialnej sądów jest miejsce popełnienia przestępstwa. Zmiana tej właściwości nie powinna być zbyt szeroko praktykowana przez nadużywanie stosowania art. 27 k.p.k., który ma charakter przepisu wyjątkowego. Argument, że oskarżony pracuje na terenie działalności danego sądu w charakterze policjanta i przy wykonywaniu czynności służbowych styka się bezpośrednio

1. Uchwała Rady Warszawy w sprawie opłat za pobór wody i odprowadzanie ścieków, podjęta na podstawie par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 47 poz. 234/ nie jest uchwałą w sprawie z zakresu administracji publicznej. 2. O zakwalifikowaniu danego aktu jako

1. W sprawach ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze, o których mowa w art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie ma zastosowania przepis 202 par. 2 Kpa. 2. Stronami postępowania sądowego wszczętego skargami wniesionymi na podstawie art. 93 ust. 1 i art. 98 ust. 1 powołanej ustawy mogą być jedynie gmina oraz organ nadzoru.

Od dnia 27 maja 1990 r. przyznawanie uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia należy do zadań własnych gminy.

Niedopuszczalna jest skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie wojewódzkiego komisarza wyborczego o przeprowadzeniu referendum /art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym - Dz.U. nr 110 poz. 473/.

Artykuł 29 k.p.k. zakazuje jedynie sądowi powszechnemu wszczęcia negatywnego sporu kompetencyjnego z sądem wojskowym, ale nie zmienia niczego w zakresie uprawnienia stron do zaskarżania orzeczeń sądu wojskowego w kwestii właściwości. Oznacza to, te na postanowienie sądu wojskowego o przekazaniu sprawy sądowi powszechnemu lub nieprzyjęciu sprawy przekazanej przez sąd powszechny – z wyjątkiem wypadków

Istotą obu rodzajów sporów wymienionych w art. 216b par. 1 Kpa jest zaistnienie przeszkody eliminującej możność prowadzenia postępowania administracyjnego, a do zadań sądu administracyjnego należy usunięcie tej przeszkody przez wskazanie organu, który ma sprawę załatwić /art. 216b par. 2 Kpa/.

Orzeczenie (postanowienie) b. Najwyższego Sądu Wojskowego, rehabilitujące skazanego, a wydane pod rządem poprzednio obowiązującej procedury karnej, jako przybierające postać prawomocnego umorzenia postępowania karnego, jest orzeczeniem ostatecznym (finalnym) uwalniającym niesłusznie skazanego od winy i kary. Uzasadnia to potraktowanie go na równi z wyrokiem uniewinniającym wydanym przez Sąd Najwyższy

Nie jest możliwe złożenie - po ponownym rozpoznaniu sprawy przez izbę skarbową - wniosku do Ministerstwa Finansów o rozpoznanie słuszności decyzji /par. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 1990 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw państwowych, wysokości opłat za weryfikację oraz szczegółowych praw i obowiązków biegłych księgowych - Dz.U. nr 62 poz. 361/. Decyzja

Bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym, gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, w której decyzję wydaje wójt tej gminy.

Jeżeli z przepisów prawa nie wynika obowiązek powołania lub mianowania na stanowisko kierownicze, to odmowa powołania na to stanowisko osoby, która uzyskała wskazanie komisji powołanej do przeprowadzenia konkursu na to stanowisko, nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie przepisów postępowania administracyjnego.

Regulamin pracy komisji konkursowej, powołanej w celu przeprowadzenia konkursu wyłaniającego kandydata na stanowisko dyrektora szkoły, nie odpowiada cechom żadnego z aktów podlegających kontroli sądowoadministracyjnej.

1. Przewidziane w art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ oświadczenie zarządu gminy o aktualizacji ceny gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste oraz ustalone w takim oświadczeniu zaktualizowane opłaty roczne za użytkowanie wieczyste gruntu nie stanowią decyzji administracyjnej ani aktu prawnego zarządu gminy z

Czy przy wymiarze podatku od spadków i darowizn na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207; zm. Dz.U. 1989 nr 74 poz. 443/ mają zastosowanie wartości z art. 3 pkt 3, z art. 9 ust. 1, z art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 tej ustawy określone przez rozporządzenie Ministra Finansów wydane w wyniku polecenia z art. 17 tej ustawy a obowiązujące w dniu:

Pismo wojewody, odmawiające wydania rozstrzygnięcia nadzorczego w trybie art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, nie jest decyzją administracyjną i niedopuszczalna jest na nie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

1. Rozstrzygnięciem nadzorczym w rozumieniu przepisów rozdziału 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ jest tylko takie orzeczenie organu nadzoru, które władczo ingeruje w uchwałodawczą działalność organów gminy, najczęściej stwierdzając nieważność konkretnej uchwały z powodu jej sprzeczności z prawem. Pismo organu nadzoru, zawiadamiające o braku podstaw