Bez względu na to, czy decyzję pierwszoinstancyjną w sprawie nadzoru budowlanego wydał rejonowy organ rządowej administracji ogólnej czy też organ samorządowy właściwy na podstawie porozumienia, o jakim mowa w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, organem odwoławczym jest zawsze właściwy miejscowy wojewoda /art. 17 pkt 1 Kpa/.

Uchwała Rady Gminy o likwidacji Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego lub o jego przekształceniu ma charakter czynności cywilnoprawnej, wyłączonej z kognicji sądu administracyjnego.

1. Wojewoda jako organ administracji rządowej nie może sprawować nadzoru nad orzecznictwem organów gmin w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej, jeśli nie wynika to wprost z przepisów prawa. 2. Rozpoznawanie odwołań od decyzji w sprawach nie należących obecnie do zadań zleconych organom gmin, a dotychczas należących do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej

Przedmiotem skargi do sądu administracyjnego może być rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdzające nieważność uchwały organu gminy, a nie zaniechanie - obojętnie, w jakiej formie wyrażone - wydania przez organ nadzoru takiego rozstrzygnięcia, przy czym legitymacja do wniesienia skargi przysługuje wyłącznie gminie lub związkowi komunalnemu /art. 8 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

1. Uchwała zarządu gminy o przeznaczeniu określonego lokalu w budynku stanowiącym składniki mienia komunalnego na cele prowadzenia apteki przez określoną osobę z pominięciem żądań innej osoby , ubiegającej się o najem tego samego lokalu na te same cele nie rozstrzyga sprawy z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16

1. "Bezskuteczne wezwanie do usunięcia naruszenia", stanowiące w myśl art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ przesłankę dopuszczalności skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie może być rozumiane jako wystosowanie takiego wezwania przez inną niż skarżący osobę, której interes prawny lub uprawnienie zostało również naruszone zaskarżoną

Orzeczenie Społecznej Komisji Pojednawczej, rozpoznającej wniosek o ponowne zatrudnienie na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne /Dz.U. nr 32 poz. 172 ze zm./, nie jest decyzją administracyjną i niedopuszczalna jest na nie skarga do sądu administracyjnego

W przypadku, gdy w wyniku powołania powstaje cywilnoprawny stosunek pracy, powołanie ma charakter aktu administracyjnego, ale nie decyzji administracyjnej. Akt administracyjny nie będący decyzją administracyjną nie może być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 1 Kpa/.

Bezskuteczność wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, o czym mowa w art. 101 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, otwierająca drogę do zaskarżenia uchwały organu gminy do Naczelnego Sądu Administracyjnego, występuje zarówno wtedy, gdy organ gminy, który podjął kwestionowaną uchwałę, odmawia jej zmiany w zakresie

1. Stosunek pracy z mianowania /służbowy/ powstać może wyłącznie w wyniku aktu mianowania, który jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 Kpa. 2. W przypadku pracowników umownych powinność z par. 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 października 1983 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników Narodowego Banku Polskiego /Dz.U. nr 64 poz. 290/ ma, podobnie jak w przypadku umownych

Rozstrzygnięcie sporu o właściwość między organami na podstawie art. 22 par. 1 Kpa nie stanowi decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 Kpa. Na takie rozstrzygnięcie nie przysługują środki odwoławcze w administracyjnym toku instancji ani skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

O zaliczeniu urządzeń wodnych lub cieków wodnych do melioracji wodnych podstawowych bądź do melioracji wodnych szczegółowych decyduje charakter tych urządzeń lub cieków, a samo zaliczenie następuje z mocy prawa.

1. Po spełnieniu jednego z warunków prawomocności decyzji wymienionych w art. 269 Kpa rozstrzygnięcie nadzorcze - nawet wadliwe - wywołuje skutki prawne w postaci pozbawienia mocy obowiązującej uchwały w zakresie objętym orzeczeniem o nieważności. 2. Niedopuszczalna jest skarga - w trybie zarówno art. 93 ust. 1, jak i art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U.

Uchwała organu gminy o skorzystaniu z prawa pierwokupu nieruchomości nie odnosi się do pojęcia "sprawy z zakresu administracji publicznej" w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, a przez to na uchwały takie nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

1. W ustawie z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze /Dz.U. nr 32 poz.153 ze zm./ brak jest przepisu, który przewidywałby rozstrzyganie o okolicznościach i przyczynach wypadku lotniczego w drodze decyzji administracyjnej. 2. Postępowanie Głównej Komisji do Badania Wypadków Lotniczych nie jest postępowaniem administracyjnym w sprawie z zakresu komunikacji, w którego toku mogłoby zapaść rozstrzygnięcie

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpatrzenia oddzielnej skargi na postanowienie wydane w trybie art. 106 Kpa. Zarzuty co do postanowień wydanych w tym trybie mogą być podnoszone i są rozpatrywane przez Naczelny Sąd Administracyjny w ramach skargi na decyzję.

Ani przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/, ani przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie stwarzają organom gminy przeszkód w zmianie bądź uchyleniu uchwały, która została zaskarżona przez organ nadzoru w trybie art. 93 ust. 1 tej ustawy. Jeżeli nowa uchwała uwzględnia w całości skargę, dopuszczalności jej podjęcia można poszukiwać w odpowiednim

Skarga /byłego/ wójta na uchwałę rady gminy w przedmiocie odwołania go ze stanowiska wójta nie jest skargą, o jakiej mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, z uwagi na treść art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, stwierdzającego, że "spory ze stosunku pracy pracowników