Nie ma żadnych wątpliwości co do tego, iż stwierdzenie przez sąd nadrzędny, że nie spełnia ustawowych wymogów dopuszczalności (art. 42 § 4 k.p.k.) wniosek o wyłączenie, którego żądanie obejmuje wszystkich sędziów sądu niższego rzędu, zobowiązuje ten sąd do pozostawienia wniosku bez rozpoznania, co nie wyklucza ani możliwości jego rozstrzygnięcia w części spełniającej ustawowe wymogi - przez sąd, przed

Na orzeczenie w przedmiocie wyłączenia sędziego zażalenie nie przysługuje (arg. a contrario ex art. 459 § 1 i 2 k.p.k.), a więc także na orzeczenie sądu nadrzędnego pozostawiające bez rozpoznania - z powodu stwierdzonej niedopuszczalności prawnej - wniosek o wyłączenie wszystkich sędziów sądu niższego rzędu (art. 42 § 4 k.p.k.).

Obowiązek zwrotu kosztów może wyjątkowo nie obciążać strony cofającej pozew lecz stronę przeciwną, jeśli wystąpienie z pozwem było niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, a ciężar dowodu wystąpienia tych okoliczności obciąża cofającego pozew.

Sprawa o zapłatę kosztów budowy leśniczówki tocząca się między przedsiębiorcą budowlanym a Skarbem Państwa reprezentowanym przez Nadleśnictwo Lasów Państwowych jest sprawą gospodarczą w rozumieniu art. 4791 § 1 k.p.c.

1. Wynikający z art. 6268 § 2 k.p.c. obowiązek Sądu wieczystoksięgowego badania m.in. zawartości tytułu wykonawczego (w tym m.in. klauzuli stwierdzającej wymagalność określonego nim obowiązku) nie może być jednak utożsamiany z badaniem prawidłowości przeprowadzenia postępowania administracyjnego, w którym tytuł ten został wydany. Skuteczność doręczenia tytułu wykonawczego jako elementu oceny prawidłowości

Przy rozpoznawaniu wniosku o wpis hipoteki przymusowej na majątku upadłego, złożonego przed ogłoszeniem upadłości, art. 82 prawa upadłosciowego i naprawczego ma pierwszeństwo przed art. 29 ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Nawet gdyby kasacja wniesiona została na niekorzyść skazanego po upływie terminu 6 miesięcy, to nie mogłaby zostać pozostawiona bez rozpoznania, albowiem jej wniesienie jest w takiej sytuacji prawnie dopuszczalne, a tylko stosownie do przepisu art. 524 § 3 k.p.k. nie jest możliwe jej uwzględnienie w takim kierunku. Sąd Najwyższy może wtedy jedynie oddalić kasację albo, dostrzegając podstawy do „przełamania

Warunkiem stosowania art. 60 § 3 k.k. jest właściwa - a nie instrumentalna - postawa i prawdomówność ujawniającego oraz, że, tym bardziej, nie może liczyć na nadzwyczajne złagodzenie kary sprawca, który na pewnym etapie postępowania przygotowawczego zachował się w sposób przewidziany w art. 60 § 3 k.k. a następnie odwołał swoje dotychczasowe wyjaśnienia.

Stosowana przemoc fizyczna, skrępowanie rąk i nóg za pomocą taśmy samoprzylepnej, nakładanie worków foliowych na głowę, podduszanie i uruchamianie wiertarki, posługiwanie się rękawicami, grożenie oblania kwasem i zastrzeleniem, przy przystawianiu do głowy przedmiotu przypominającego broń są czynnościami, które w sposób drastyczny przekraczają potrzebę podjęcia działań obliczonych na pozbawienie osoby

Wydanie postanowienia w przedmiocie zmiany orzeczenia [art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535)], które zapadło na podstawie art. 39 u.o.z.p. o umieszczeniu osoby w domu pomocy społecznej bez jej zgody, powinno poprzedzać, stosowne do okoliczności (art. 515 k.p.c.) postępowania dowodowe, zmierzające do ustalenia czy powstały przesłanki

Wspólnota Mieszkaniowa ma legitymację bierną w sprawie o ustanowienie służebności przejazdu na nieruchomości objętej udziałami właścicieli wyodrębnionych lokali w użytkowaniu wieczystym ustanowionym na tej nieruchomości oraz stanowiącej nieruchomość wspólną, i jest zainteresowanym w rozumieniu art. 510 k.p.c., z tym zastrzeżeniem, że zarząd może podejmować czynności w tej sprawie wyłącznie na podstawie

Jednym z zasadniczych jego elementów jest zagadnienie „wdarcia” się do obiektu, który w stosunku do sprawcy ma stanowić mienie „cudze”. Podkreślić trzeba, że tak opisane znamiona przestępstwa z art. 193 k.k. może zrealizować jedynie sprawca, któremu nie przysługuje - na mocy obowiązujących przepisów lub istniejących między stronami relacji bądź umów - prawo dostępu do obiektu będącego formalnie mieniem

Okoliczność, iż art. 40 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2001r. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt K 45/07 (Dz. U. z 2009 r. Nr 9, poz. 57), w zakresie w jakim nie zapewnia członkowi składu orzekającego prawa złożenia wyjaśnień przed wytknięciem sądowi uchybienia, uznany został za niezgodny