Przez brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego, określony w art. 13 § 2 k.k., należy uznać brak obiektywny, nie zaś zdyskwalifikowanie przez sprawcę przedmiotu ze względu na nieprzydatność dla niego.

Niepodpisanie orzeczenia w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 6 k.p.k. trzeba rozumieć jako rzeczywisty brak podpisu pod treścią orzeczenia osoby biorącej udział w jego wydaniu, tj. nieopatrzenie orzeczenia znakiem graficznym, stanowiącym zapis imienia i nazwiska, względnie tylko nazwiska, o określonych cechach wyróżniających, w tym pod względem złożoności i czytelności, sporządzonym odręcznie przez tę osobę

Brak jest dostatecznych podstaw do odmowy zasądzenia obrońcy kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu po uprawomocnieniu się orzeczenia, niezależnie od tego, czy jest to obrońca wyznaczony na podstawie art. 78 § 1 k.p.k. w celu podjęcia czynności określonych w art. 84 § 3 k.p.k., czy też obrońca wyznaczony na wcześniejszym etapie postępowania, który swą legitymację do działania także

Każdy obrońca, w tym ustanowiony z wyboru, działa samodzielnie, i choć bez wątpienia kontakt osobisty z osobą, którą ma bronić jest tu pożądany, to nie można uznać go za bezwzględnie obowiązujący, tym bardziej w sytuacji, gdy chodzi jedynie o rozważenie, czy istnieją podstawy do wniesienia skargi kasacyjnej. Obrońcę z urzędu ustanawia się przy tym, nie po to, aby sporządził on kasację, gdyż taka jest

Jeżeli, zgodnie z obowiązującymi przepisami, doszło do przekazania rozpoznania sprawy innemu sądowi równorzędnemu, nie można skutecznie występować do Sądu Najwyższego o dalsze jej przekazanie w trybie art. 37 k.p.k., dopatrując się dobra wymiaru sprawiedliwości w tym, że pokrzywdzony, którego miejsce zamieszkania lub pobytu jest bardziej odległe od siedziby sądu obecnie właściwego, niż było to przed

Podstawa umorzenia postępowania jest dla Pawła T. de facto obojętna. W obu przypadkach występuje przesłanka, która nie pozwala na prowadzenie postępowania. Wznowienie postępowania i tego rodzaju potencjalne zakończenie postępowania, jak opisane we wcześniejszym fragmencie uzasadnienia, nie byłoby rozwiązaniem ani na korzyść, ani na niekorzyść Pawła T. Tym samym nie została spełniona przesłanka z art

1. Użyte w art. 604 § 1 pkt 7 k.p.k. sformułowanie „uzasadniona obawa”, iż w państwie wzywającym może dojść do naruszenia praw i wolności osoby wydanej, oznacza, że prawdopodobieństwo takie musi zostać wykazane za pomocą określonych faktów lub informacji o faktach, które pozwalają na obiektywną ocenę realności zagrożenia. Ustaleń zaś takich nie można czynić wyłącznie na podstawie twierdzeń osoby ściganej

Samo zaprezentowanie odmiennej wersji przez skazanego - nie tworzy jeszcze stanu o jakim mowa w dyspozycji art. 5 § 2 k.p.k. Nie dochodzi do naruszenia dyrektywy zawartej w art. 5 § 2 k.p.k. wtedy, gdy wprawdzie istnieją dwie grupy przeciwstawnych sobie dowodów, ale ustalając przebieg wydarzeń sąd orzekający oprze się na dowodach, które wspierają przyjęty stan faktyczny z jednoczesnym przedstawieniem

Artykuł 4 prawa o aktach stanu cywilnego wprowadza wyjątek od ogólnej zasady swobodnej oceny dowodów, akty stanu cywilnego korzystają bowiem ze szczególnej mocy dowodowej, stanowiąc wyłączny dowód zdarzeń w nich stwierdzonych. Jednakże, co wynika z art. 4 p.a.s.c. in fine - możliwe jest udowodnienie niezgodności z prawdą danych zawartych w tych aktach, wymaga to jednak przeprowadzenia odpowiedniego

Jeżeli osoba, której dotyczy postępowanie o przyjęcie do domu pomocy społecznej bez jej zgody lub zmianę postanowienia o przyjęciu (art. 39 w związku z art. 38 oraz art. 41 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego, Dz. U. Nr 111, poz. 535 ze zm.) z powodu upośledzenia funkcji intelektualnych nie ma rozeznania w prostych sprawach życiowych, to ustanowienie pełnomocnika na podstawie

Zaburzenia wynikające z uzależnienia od alkoholu nie są równoznaczne z upośledzeniem umysłowym, czy chorobą psychiczną i nie obligują sądu do orzeczenia wobec takiego sprawcy kary łagodniejszej oraz poddania go leczeniu.

Jeżeli w toku postępowania wszczętego o konkretne przestępstwo lub przestępstwa wymienione w art. 237 § 3 k.p.k., zarządzono kontrolę i utrwalanie rozmów określając w postanowieniu osobę, której kontrola ta dotyczy oraz nośnik informacji, który obejmuje, a następnie w toku postępowania pojawi się potrzeba czy to przedmiotowego poszerzenia tej kontroli (chyba, że poszerzenie dotyczy innego przestępstwa

Granice oskarżenia zakreśla zdarzenie faktyczne, stanowiące jego przedmiot, a nie - jak to wywodzi autor kasacji - opis czynu zarzuconego wraz ze wskazanymi w nim czynnościami sprawczymi oraz kwalifikacją prawną. W procesie złożonym, zarówno podmiotowo jak i przedmiotowo, uchybienie z art. 439 § 1 pkt 11 k.p.k. nie powinno mieć tak jednoznacznych konsekwencji dla całego procesu. Nie ma wątpliwości,

Doradca podatkowy nie jest osobą uprawnioną do sporządzenia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.

Sąd ubezpieczeń społecznych jest właściwy w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego w przedmiocie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne w jego indywidualnej sprawie (art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jednolity