Termin do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku wydanego na posiedzeniu, liczyć należy od dnia ogłoszenia wyroku, a nie od daty doręczenia jego odpisu z uzasadnieniem. Prawomocność orzeczeń pierwszoinstancyjnych następuje z mocy prawa wraz z upływem terminów do ich zaskarżenia.

Klauzula „wbrew warunkom określonym w ustawie”, zawarta w art. 171 ust. 2 pr.b., odsyła do przepisów określających warunki prowadzenia działalności zarobkowej danego rodzaju, np. ustanawiających wymóg zgłoszenia działalności we właściwej ewidencji albo uzyskania na jej prowadzenie zezwolenia, koncesji czy zgody odpowiedniego organu, przewidujących pewne ograniczenia w prowadzeniu działalności, nakładających

1. „Czy wskazany w art. 151§2 k.k.w. sposób liczenia biegu okresu odroczenia: „od dnia wydania postanowienia w tym przedmiocie”, ma zastosowanie do każdego kolejno wydanego postanowienia o odroczeniu, a zatem czas po upływie okresu, na jaki udzielono poprzedniego odroczenia, a do chwili wydania kolejnego postanowienia nie stanowi okresu odroczenia; 2. czy też art. 151§2 k.k.w. należy rozumieć w ten

Opinia jest 'niepełna', jeżeli nie udziela odpowiedzi na wszystkie postawione biegłemu pytania, na które zgodnie z zakresem wiadomości specjalistycznych i udostępnionych mu materiałów dowodowych może oraz powinien udzielić odpowiedzi, lub jeżeli nie uwzględnia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia konkretnej kwestii okoliczności albo też nie zawiera uzasadnienia wyrażonych w niej ocen i poglądów

Artykuł 115 § 2 k.k., który zawiera zamknięty katalog kryteriów oceny stopnia szkodliwości społecznej czynu, nie pozostawia wątpliwości, że dominujące znaczenie mają okoliczności z zakresu strony przedmiotowej, do której dołączono tylko dwie przesłanki strony podmiotowej (postać zamiaru i motywację sprawcy), pominięto natomiast okoliczności związane z samym podmiotem czynu, tj. sprawcą) takie jak:

Roszczenie odszkodowawcze właściciela lokalu przeciwko gminie przewidziane w art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie lokatorów w związku z art. 417 k.c. obejmuje wynagrodzenie szkody w pełnej wysokości.

Wyrok uchylający orzeczenie sądu pierwszej instancji i przekazujący sprawę temu sądowi do ponownego rozpoznania nie kończy postępowania w rozumieniu powołanego przepisu, chodzi bowiem o zakończenie postępowania co do zasadniczej kwestii, tj. co do odpowiedzialności oskarżonego wobec postawionego mu zarzutu, takie postępowanie jest zaś w tej sytuacji nadal aktualne „przedmiotowo”. Błędny jest pogląd

Należy (...) uznać za trafne te dominujące obecnie poglądy, które (...) uznają za wystarczające do wznowienia postępowania stwierdzenie tylko samego wysokiego prawdopodobieństwa uniewinnienia skazanego po wznowieniu postępowania, albo skazania go za przestępstwo zagrożone karą łagodniejszą niż to, „za które go skazano”, a więc tym samym „poważnego prawdopodobieństwa błędności wyroku skazującego”.

Jeżeli dopiero w kasacji sformułowane zostały zarzuty naruszenia przez sąd meriti prawa materialnego lub procesowego, które wcześniej nie były podstawą wniesienia zwykłego środka odwoławczego, to powinien być z nimi związany zarzut naruszenia normy procesowej obligującej sąd odwoławczy do orzekania w tej materii z ewentualnym przekroczeniem granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, np. na podstawie

Obowiązujące przepisy nie wymagały i nie wymagają dołączenia aktu delegacji do sprawy, w której orzekał sędzia delegowany. Akt ten powinien natomiast znajdować się w aktach osobowych sędziego oraz w dyspozycji prezesa sądu. Miesięczny okres, o którym mowa w art. 77 § 8 u.s.p. należy rozumieć jako 30 dni po sobie następujących albo pojedynczych.

Nie negując różnych (teoretycznie) możliwości dokonywania prawno - karnej oceny zachowania polegającego na prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego i spowodowania - w następstwie naruszenia zasad ruchu drogowego - wypadku w komunikacji ze skutkiem określonym w art. 177 § 2 k.k. i istnienia rozbieżności co do tej oceny w doktrynie sąd orzekający w niniejszej sprawie