Podmiotem przestępstwa określonego w art. 289 § 1 k.k. może być zarówno prowadzący parking strzeżony, jak i osoba go reprezentująca, którym taki pojazd oddano na przechowanie.

Podstawą wyłączenia sędziego w trybie przewidzianym w wymienionym przepisie jest istnienie okoliczności tego rodzaju, iż mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. instytucja iudex suspectus ma miejsce, gdy brak jest możliwości obiektywnego przekonania przeciętnie rozsądnej osoby, że okoliczności te nie będą rzutowały na bezstronne osądzenie sprawy.

W sprawie o przestępstwo z art. 231 § 1 k.k. za pokrzywdzonego może być uznany tylko taki podmiot, którego indywidualne interesy zostały, bezpośrednio, w sposób realny zagrożone działaniami funkcjonariusza publicznego. Zatem pokrzywdzonym ewentualnym przestępstwem w tej sprawie jest z pewnością gmina R., nie są zaś nimi z pewnością skarżący, jako mieszkańcy terytorium obejmującego tę jednostkę samorządową

1. Naruszenie art. 351 § 1 k.p.k. jest uchybieniem prawa, które może być kwalifikowane jako obraza, o jakiej mowa w art. 438 pkt 2 k.p.k. 2. W postępowaniu kasacyjnym nawet stwierdzenie, że doszło do naruszenia zasad wyznaczania składu orzekającego w sądzie odwoławczym (art. 351 § 1 w zw. z art. 458 k.p.k.) wymagałoby wykazania, że to uchybienie mogło mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku

Oskarżyciel posiłkowy - z braku gravamen - nie ma uprawnienia do zaskarżania rozstrzygnięć na korzyść oskarżonego.

1. Nie popełnia przestępstwa składania fałszywych zeznań (art. 233 § 1 k.k.), kto umyślnie składa nieprawdziwe zeznania dotyczące okoliczności mających znaczenie dla realizacji jego prawa do obrony (art. 6 k.p.k.) 2. Realizacja przysługującego oskarżonemu prawa do obrony, gwarantowanego przez Konstytucję RP, wiążące Polskę konwencje międzynarodowe, jak również liczne przepisy kodeksu postępowania karnego

Określając - według polskiego prawa - podlegającą wykonaniu karę lub inny przewidziany środek, sąd ma obowiązek uwzględnić (między innymi) karę grożącą za taki czyn w polskim prawie, z uwzględnieniem na korzyść sprawcy różnic między prawem polskim a obcym. Granice kary pozbawienia wolności określa art. 37k.k. Zgodnie z jego treścią wymieniona w art. 32 pkt 3 kara (a więc kara pozbawienia wolności)

Art. 158 P.p.s.a. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. (dalej: P.p.s.a.) wymaga, aby rozstrzygnięcia dotyczącego wątpliwości co do treści wyroku dokonał sąd, który wydał wyrok. Należy przez to rozumieć, że wykładni dokonuje w miarę możliwości ten sam skład, który orzekał w sprawie. Przepis powyższy znajdzie odpowiednie

Na etapie podejmowania decyzji w sprawie dopuszczalności drogi sądowej sąd nie jest uprawniony do rozstrzygania o zasadności roszczenia powoda, nawet bowiem wtedy, gdy jest przekonany o braku podstaw materialnoprawnych do zasądzenia powództwa, ma obowiązek merytorycznego rozpoznania sprawy, jeżeli tylko w pozwie są sformułowane żądania znajdujące podstawę w normach prawa cywilnego.

Przypisanie (…) przestępstwa w formie zjawiskowej współsprawstwa, co oznacza odpowiedzialność karną za wspólne działanie, choćby sprawca sam nie wypełnił znamion przypisanego czynu, jeżeli tylko działanie innych akceptował i w nim uczestniczył. Tak było w przypadku oskarżonego, bo jak wynika z zeznań świadków (…) brał on aktywny udział w ataku na funkcjonariuszy policji oraz (…) wszyscy oskarżeni używali

Skuteczne usunięcie braku formalnego kasacji jest możliwe tylko w trybie art. 120 k.p.k. Termin nie jest terminem zawitym, a więc nie podlega procedurze przywracania. Nie wyklucza to jednak ponownego dokonania czynności, która została uznana za bezskuteczną, ale pod warunkiem, że np. nie upłynął jeszcze termin do wniesienia kasacji.

Wykazanie, że ustanowiony skazanemu obrońca z urzędu naruszył swe obowiązki określone treścią zarządzenia upoważnionego sędziego oznaczałoby, iż skazany został pozbawiony skutecznej pomocy prawnej przez ustanowionego mu - do określonej czynności procesowej - obrońcę z urzędu, choć takie prawo do obrońcy z urzędu zostało mu przyznane (…). Jeżeli w takim układzie procesowym sąd albo prezes sądu stwierdzi

Nie stanowi przedmiotu sprzeniewierzenia rzecz ruchoma, która została powierzona sprawcy w sytuacji, gdy treść umowy stanowiącej podstawę przekazania rzeczy wskazuje na przeniesienie własności tej rzeczy na sprawcę.

1. Sprzeczność w treści orzeczenia uniemożliwiająca jego wykonanie, to sprzeczność w treści samego orzeczenia między jego poszczególnymi rozstrzygnięciami, a nie sprzeczność między orzeczeniem i jego uzasadnieniem. W dodatku ma to być sprzeczność, która uniemożliwia wykonanie tego orzeczenia, a nie jedynie taka, która to wykonanie utrudnia. 2. Sprostowanie omyłek pisarskich i rachunkowych w orzeczeniu