W myśl art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę na akt administracyjny wnieść można po wyczerpaniu środków odwoławczych przysługujących w postępowaniu administracyjnym.

Postanowienie przewidziane w art. 37 par. 2 Kpa nie należy do aktów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, bowiem nie jest to postanowienie na, które służy zażalenie, kończące sprawę czy orzekające o istocie sprawy. Powyższe oznacza, że postanowienie takie nie podlegał zaskarżeniu do sądu administracyjnego

W sprawach o stwierdzenie nieważności będących w toku w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego oraz ustawy - Kodeks skarbowy (Dz. U. Nr 62, poz. 717) właściwość sądu odwoławczego, w zakresie określonym przepisem art. 102 § 6 k.p.k., należy ustalać na podstawie tego przepisu, jeżeli

Bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym gminy, gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej dotyczącej osoby trzeciej, w której decyzje wydaje wójt tej gminy. Gmina, ani żaden jej organ nie są uprawnienie w tej sprawie do zaskarżenia do Sądu administracyjnego decyzji organu odwoławczego.

Zgodnie z art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawach należących do właściwości innych sądów. Na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w myśl art. 83 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. nr 137 poz. 887 ze zm./ przysługuje

Sąd Najwyższy, stwierdzając 'usuwalny' brak formalny przyjętego zażalenia na odmowę przyjęcia kasacji, może zwrócić akta sprawy sądowi odwoławczemu w celu podjęcia czynności zmierzających do usunięcia tego braku (arg. a maiori ad minus z art. 531 § 2 k.p.k.).

Zawiadomienie o załatwieniu skargi w trybie postępowania skargowego wyrażone w formie uchwały przez radę gminy nie daje podstaw do złożenia skargi na taką uchwałę do tego Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./. Skarga taka jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 27 ust.

1. Celem kontroli odwoławczej zarządzenia odmawiającego przyjęcia zażalenia na odmowę przyjęcia wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia jest ustalenie, czy przy wydaniu tego zarządzenia nie doszło do uchybień związanych z badaniem samych warunków dopuszczalności zażalenia, nie zaś rozważanie zasadności argumentów przemawiających za merytoryczną słusznością wniesionego środka, którego - z powodu

Rozpoznanie zażalenie, o którym mowa w art. 37 par. 1 Kpa nie następuje jednak ani w formie decyzji administracyjnej, ani w formie postanowienia na które przysługiwałoby zażalenie ale w drodze czynności nadzorczej która - gdyby nawet została ujęta w formę postanowienia - nie mogłaby być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego, ponieważ art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie

W wypadku, gdy kodeks upoważnia Sąd Najwyższy do orzekania w zasadniczym nurcie postępowania na posiedzeniu bez udziału stron, trzeba konsekwentnie przyjmować, że także co do 'uzupełnienia' wydanego w tym trybie orzeczenia o rozstrzygnięcia, które mogły być w nim zawarte, a o których wolno rozstrzygać również po wydaniu tego orzeczenia, Sąd Najwyższy może orzekać na posiedzeniu bez udziału stron.

Uchwała rady gminy w sprawie określenia zasad sprzedaż lokali mieszkalnych dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej i może być zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.

Uchwała rady gminy dotycząca określenia bonifikaty dla najemców oraz warunków jej uzyskania przy sprzedaży lokalu mieszkalnego /art. 67 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej i może być zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r

"Decyzja" marszałka województwa, o której mowa w art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./ nie jest decyzją administracyjną ani innym aktem administracyjnym, w związku z czym nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na dokonaną w tym trybie odmowę umorzenia

Jeżeli określony podmiot, zasadnie lub też bezzasadnie był traktowany przez organy administracji jako strona postępowania, to przysługuje mu prawo wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na wydaną w tym postępowaniu decyzję.